Zamek powstał na przełomie wieków XVI i XVII. Projektantem był Santi Guccii. Pomysłodawcami i fundatorami byli zaś Andrzej i Rafał Leszczyńscy. Wnętrza dekorował Jan Chrzciciel Falconi, a Tylman z Gameren nadał zamkowi charakter bastionowej budowli obronnej oraz zaprojektował galerię przy zachodniej części zamku. Wcześniej w tym miejscu stała gotycka budowla obronna o której pisał już Jan Długosz.
Dzików był kiedyś samodzielną wsią, obecnie jest to dzielnica Tarnobrzega. Ślady budowli obronnej stającej niegdyś w miejscu dzisiejszego pałacu datowane są na wiek XV w. Najbardziej widocznym śladem z tamtych czasów jest fosa. Wtedy też ziemie te należały do rodu Toporczyków (Ossolińskich). W ręce Tarnowskich Dzików przeszedł w wieku XVI. Obok wyrosło miasto Tarnobrzeg.
Zanim jeszcze Suchodolscy weszli w posiadanie Dorohuska istniał tu dwór obronny (lub zamczysko) wystawione przez Orzechowskich w XVI w. Zajmował on wraz z fortalicjami majdan o wymiarach ok. 150x150 metrów. Zachowały się jeszcze fragmenty dawnych fortalicji (choć sam ich nie widziałem to tak podają źródła). Pałac Suchodolskich wzniesiono w połowie XVIII wieku prawdopodobnie na fundamentach wcześniejszego dworu. Zabudowa pałacowa z wyjątkiem strony północnej otoczona była parkiem, którego resztki zachowały się do dzisiejszego dnia. Od północy rozpościera się widok na piękne łąki nadbużańskie. Ich zdjęcie wykonałem jednak dopiero parę kilometrów dalej.
Powstały w 1780 roku pałac wzniesiono na miejscu pochodzącego z XV w zamku Firlejów. Fundatorka - księżna Anna Jabłonowska z rodu Sapiehów - już wcześniej inwestowała w budowle kockie. Za jej sprawą miasto przebudowano i powstał tu kościół. Przy wszystkich tych inwestycjach projektantem był Szymon Bogumił Zug. Dzięki temu reprezentacyjne budowle Kocka jak i ich otoczenie utrzymane były w jednym stylu. Z projektów dotyczących miasta zachował się częściowo układ urbanistyczny wokół rynku. Kościół stojący przy rynku po zniszczeniach został odbudowany w stylu podobnym do pierwotnego klasycystycznego. Pałac w wyniku przebudowy dokonanej pod kierunkiem Henryka Marconiego w 1832 utracił przede wszystkim dach łamany na rzecz prostego dwuspadowego. Największe jednak zniszczenia dotknęły park urządzony jeszcze za czasów księżnej Anny Jabłonowskiej na wzór ogrodów Arkadii. Dziś nadal cieszy i daje odpocząć w ciszy, cieniu i w spokoju ale już nie ma grot, ruin - tego co by kazało iść głębiej w ogród by zaspokoić ciekawość.
Zamek w Oporowie (niedaleko Kutna) powstał w drugiej ćwierci XV wieku. Wcześniej Oporowscy do których należały okoliczne dobra posiadali drewniany dworek na terenie powstałego w XIX wieku parku. Budowniczym zamku był być może arcybiskup Władysław Oporowski (herbu sulima). Równie dobrze ufundować zamek mógł Mikołąj Oporowski, wojewoda łęczycki. Na miejsce budowy wybrano naturalne wzniesienie wokół którego wykopano fosę. W momencie śmierci Mikołaja (1425) zdążono ukończyć wieżę zamkową. Dalsze prace prowadził syn Mikołaja - wspomniany wcześniej Władysław. Zmienił on projekt ojca czego ślady pozostały w fundamentach - te bowiem wybudowano za życia Mikołaja. Władysław zamiast budowli obronnej wzniósł rezydencję w której planował zamieszkać na starość.
W roku 1778 Joachim Tarnowski zbudował zespół pałacowy na wzgórzu nad miastem Piotrkowice. Wzgórze otrzymało nazwę używaną do dziś - Tarnoskała. I wszystko jest tu inaczej. Nie chodzi o to, że Piotrkowice nie są miastem. To przydarzyło się niejednemu miastu w XIX wieku. Jednak zespół pałacowy nie posiada pałacu jako takiego. Początkowo były to 4 pawilony wzniesione z miejscowego wapienia. Do dziś przetrwały 3 i są użytkowane przez przedszkole i szkołę.
Znana z zapisów już w XV wieku wieś Kolczyn należała pod koniec XVII w. do Potockich herbu Pilawa. Na jej gruntach w 1687 roku Andrzej Potocki Założył miasto na prawie magdeburskim. Układ urbanistyczny zachował się do dnia dzisiejszego choć nie zabudowa. Nazwę Józefów otrzymał od imienia syna założyciela Józefa Potockiego. Z budowli zachowanych z tamtych czasów Józefów posiada barokowy pałac oraz kościół. Reszta zabudowy była niszczona w pierwszej i drugiej wojnie światowej. Dlatego też duży rynek w centrum Józefowa jest pusty choć kiedyś stał na nim ratusz z wieżą.
Dwór znajduje się właściwie w Kolonii Bronice ale utarło się mówić, że to "pałac w Bronicach". Powstał pod koniec XVIII wieku wg projektu Christiana Piotra Aignera - architekta Czartoryskich odpowiedzialnego za pałac w Puławach i kościół we Włostowicach. Długo dwór stał obok swojego poprzednika, czyli renesansowego pałacu z XVI w. Rozbiórki dokonano w wieku XIX. Do dnia dzisiejszego pozostała jedynie ruina lamusa z dawnej zabudowy pałacowej.
