W roku 1812 Piotr Strzyżowski - oficer wojsk napoleońskich - wybudował w Jabłoniu klasycystyczny pałacyk oraz urządził park. Kolejny właściciel Tomasz hrabia Zamoyski wybudował na wschód od pałacyku Strzyżowskich klasycystyczny pałac. Jego projektantem był Ksawery de Makowo-Makowski.
Tytuł nadałem trochę przekornie. Dwór ten bowiem bardziej chyba jest znany jako dworek Pułaskiego, ewentualnie Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce. Winiary są dziś dzielnicą Warki. Co do Kazimierza Pułaskiego uważam, że jest postacią bardzo kontrowersyjną. Moje zmagania z oceną K. Pułaskiego sprawiły, że temat dworku i zdjęcia do niego przeleżały ładnych parę miesięcy oczekując na zamieszczenie na forum. Ale najlepiej oddzielić postać od budowli. W tym wypadku warto. Dworek może niewielki ale ludzie bywali tu wybitni.
W roku 1747 na miejscu dawnego dworu w Dęblinie wybudowano barokowy pałac. Jego projektantem był prawdopodobnie Paweł Antoni Fontana. Już w latach siedemdziesiątych tego samego wieku dokonano przebudowy pałacu, w stylu klasycystycznym. Autorem zmian był Dominik Merlini. W tym samym czasie pałac otoczono parkiem w stylu francuskim projektu Jana Christiana Schucha. Ok dziesięciu lat później parku nadano styl angielski za sprawą Dionizego Mac Clair'a. Kolejna przebudowa pałacu to już połowa XIX w. Pałac utracił wtedy attykę i większość wyposażenia wywiezionego przez Paskiewiczów do Homla gdzie mieściła się ich rodowa siedziba. Paskiewiczowie także dobudowali przed frontem pałacu dwie oficyny.
Przez Policzną biegnie trasa Warszawa - Sandomierz. W pobliżu znajduje się Czarnolas będący wspomnieniem po Janie Kochanowskim. W Policznie też Kochanowscy pozostawili po sobie ślady, dziś zanikające. Rodzina Jana z Czarnolasu chowana była na przykościelnym cmentarzu w Policznej. Dziś nie ma tu tego kościoła ale miejsce po nim upamiętniono i pozostaje nieużytkowane. Ja przybyłem tu w kwietniu 2009 roku zupełnie przypadkowo. W czerwcu 2010 w poszukiwaniu cmentarza wojennego (3 godziny szukania bez skutku - w domu na mapach odkryłem, że przejeżdżałem obok niego w odległości ok. 10 m - jeszcze raz tam się pojawię). W drugiej połowie XIX wieku miejscowość należała do rodziny Przezdzieckich (tak chyba pisano to nazwisko, dziś jest to Przeździecki).
Z dawnego pałacu Sosnowskiego pozostała do dziś jedynie oficyna. Szkoda. Pałac zapewne był interesujący. Dziś jest tu ulica Hetmańska, pensjonat "Dworek Kościuszki" i cisza oraz spokój. Zawsze w Sosnowicy ten spokój mnie oczarowuje. Może tak jest tylko w weekendy? Nie wiem. Ja jakoś tak zawsze w weekendy tu trafiam.
Miejsce to dziś jest siedzibą muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego. Romanów stał się własnością Kraszewskich w roku 1846. Wcześniej należał do Sanguszków, Leszczyńskich i Sapiehów. W miejscu dzisiejszego dworku stał drewniany domek myśliwski. Okolice do dziś są obficie pokryte lasami. Ostatni z Sapiehów w Romanowie - Teofila Sapieha z synem Aleksandrem - sprzedali Romanów w 1801 roku Błażejowi i Annie Malskim. Ci ostatni w miejscu domku myśliwskiego wznieśli w latach 1806-1811 parterowy dworek. Piwnice zachowali z wcześniejszej budowli. Wybudowali także w parku kaplicę. Zofia Malska, córka Błażeja i Anny wyszła za Jana Kraszewskiego. I tak dworek Malskich stał się dworkiem Kraszewskich. Najstarszym dzieckiem Zofii i Jana Kraszewskich był urodzony w Warszawie Józef Ignacy Kraszewski. Często przebywał we dworze dziadków. Także później, gdy dwór był już własnością jego młodszego brata - Kajetana Kraszewskiego - Józef Ignacy chętnie go odwiedzał.
Związany mocno z Sapiehami Kodeń posiada pałacyk. Wybudowała go pod koniec XVIII wieku od strony Terespola (wtedy na skraju miasta) Elżbieta z Branickich Sapieżyna. Budynek wielokrotnie był przebudowywany. Dziś pełni rolę Domu Pomocy Społecznej. Zdjęcia wykonałem tylko z daleka.
Choć Rejowiec jako miasto zaistniał za sprawą Mikołaja Reja to jednak nie z tą osobą wiązać należy pałac. W końcu Rej to wiek XVI, a pałac powstał w pierwszej połowie XIX wieku. Reyowie mieszkali w XVIII wieku w Krupem, gdzie mieli dworek pobudowany obok zamku, który też do nich należał. Wcześniej prawdopodobnie mieszkali w samym Rejowcu i być może posiadali tu swoją rezydencję.
Zespół pałacowo-parkowy w Zawieprzycach budowano na gruzach istniejącego w tym samym miejscu, w XVI wieku, zamku Zawieprzyckich. Wiek XVII był dla tego zamku Zawieprzyckich serią zmian właścicieli. Ostatni z tej serii - Atanazy Miączyński rozpoczął z pomocą Tylmana z Gameren przebudowę zamku. Obok tej budowli wzniesiono kaplicę i lamus. Większość prac zakończono przed 1680 rokiem. A potem... potem Atanazy został wezwany przez Jana III Sobieskiego na wyprawę pod Wiedeń. Wyruszając złożył w kościele w Kijanach, modląc się pod obrazem posiadającym cudowną moc obietnicę. Obiecał, że po powrocie w miejsce drewnianej świątyni postawi murowaną. Słowa dotrzymał i w Kijanach wymurowano kościół.
Rzut obiektywu na Zawieprzyce z drogi Lubartów - Łęczna
