Choć Rejowiec jako miasto zaistniał za sprawą Mikołaja Reja to jednak nie z tą osobą wiązać należy pałac. W końcu Rej to wiek XVI, a pałac powstał w pierwszej połowie XIX wieku. Reyowie mieszkali w XVIII wieku w Krupem, gdzie mieli dworek pobudowany obok zamku, który też do nich należał. Wcześniej prawdopodobnie mieszkali w samym Rejowcu i być może posiadali tu swoją rezydencję.

Pokaż Pałace i dwory na większej mapie

Twórcą pałacu był Józef Kajetan Ossoliński. Pobudował go z myślą o swojej córce - Konstancji. Pierwotnie budowla była dwukondygnacyjnym pałacem na rzucie kwadratu. Prawdopodobnie wzniesiony na fundamentach dużo wcześniejszej budowli. Pod koniec XIX w. dobudowano do niego skrzydła boczne. Całość otoczona była parkiem angielskim, a od miasta dodatkowo oddzielona podmokłymi łąkami. Zmieniając właścicieli pałac w dobrym stanie dotrwał do czasów PRL. Zniszczenia z tym związane na szczęście objęły jedynie park, którego obecnie podziwiać można tylko resztki. Sam budynek w chwili obecnej jest siedzibą Ośrodka Doradztwa Rolniczego.

Istnieje też inna wersja dziejów pałacu. Miał on powstać z inicjatywy księcia Adama Woronieckiego na resztkach wcześniej tu stojącego pałacu Zaleskich. Jednak w 1781 roku miasto jak i pałac należały do Marianny Barbary Zaleskiej. W tym też roku wyszła ona za mąż za Józefa Kajetana Ossolińskiego. Nowy pałac miał być siedzibą Konstancji Ossolińskiej pochodzącej z tego związku. Po Ossolińskich Rejowiec przeszedł w ręce Łubieńskich, następnie księcia Adama Woronieckiego i ponownie w ręce Łubieńskich. Wygląd obecny pałacu ma być wynikiem działań Józefa Budnego, który wszedł w posiadanie Rejowca w 1894 roku. Pozostawał on własnością Budnych do 1944 roku. Wystrój zewnętrzny pałacu jak i dobudowanie skrzydeł to właśnie dzieło Józefa Budnego.