Powszechnie podaje się informację, że kościół powstał w XIV wieku. Być może nie chcąc deklasować murów miejskich i kościoła św. Władysława. Pracujący dziś we wnętrzu kościoła konserwatorzy przypuszczają jednak, że budowla jest starsza. Posiada cechy romańskie zatarte podczas późniejszych przebudów. To co najcenniejsze znajduje się w środku. Ja wejść tam nie zdołałem. Teraz królują tam rusztowania. Trwa konserwacja, a może i częściowa rekonstrukcja fresków. Można je jednak obejrzeć dzięki zamieszczonej w sieci panoramie - wystarczy kliknąć by przejść na stronę z panoramą.. Na pewno warto.

Poszukujący informacji o dacie powstania kościoła poprzestają ostatecznie na stwierdzeniu, że nie wiadomo kiedy powstał. Zachowane przekazy ustne wskazują na koniec XVI lub początek wieku XVII. Wtedy to miała powstać na cmentarzu epidemicznym kaplica jako wotum dziękczynne za ustanie zarazy. Kaplica to modrzewiowa, ośmiokątna nawa. Rozbudowana została w 1962 roku, a od 1957 roku jest kościołem parafialnym.

Kościół św. Idziego w Inowłodzu powstał prawdopodobnie z inicjatywy Bolesława Krzywoustego ale tradycja wiąże powstanie kościoła z jego ojcem, Władysławem Hermanem, którego intencją były narodziny męskiego potomka. Potomkiem był Bolesław Krzywousty. Obok kościoła miał znajdować się klasztor benedyktynek. Został on zniszczony podczas najazdu tatarskiego w wieku XIII i nie został już odbudowany. Była to świątynia romańska i pełniła też funkcje obronne. Wiele dawnych cech utraciła w wyniku odbudowy po zniszczeniach powstałych podczas I wojny światowej. Podczas odbudowy podwyższono znacznie wieżę kościoła i bez tego dobrze widocznego z Inowłodza, którego centrum znajduje się w dolinie rzeki Pilicy. Sam kościół znajduje się na wysokiej skarpie. Obok niego znajduje się cmentarz parafialny i punkt widokowy. Od około 1520 roku świątynia była kościołem filialnym parafii, której świątynia główna znajdowała się i znajduje nad brzegiem Pilicy, blisko centrum miasta.

Kaplica Świętej Trójcy była jednokondygnacyjną budowlą znajdującą się na terenie zamku lubelskiego. Nie tego zamku, który dziś można oglądać. Obecny zamek wzniesiono w latach 1823-1826 i od początku planowano urządzić w nim więzienie.

Świątynia utrzymana w stylu zakopiańskim (lub małopolskim - w opisach spotkałem obie te nazwy stylu stosowane zamiennie lecz nigdy razem). Składa się z dwóch części. Starsza z nich to wybudowana w 1905 roku murowana kaplica. Część druga - to drewniany kościół dobudowany do starszej kaplicy w latach 1926-1928.

Wieś Słupica (niedaleko Jedlni-Letniska) powstała na początku wieku XIX. Założyli ją na skraju Puszczy Kozienickiej tzw. posaniacy. Byli to mieszkańcy wsi nad Sanem o nazwie Posanie lub Podsanie. Nazwa wsi ma mieć związek ze słupami granicznymi lub częścią pługa. Ta pierwsza wersja wydaje się bliższa prawdy ponieważ zachowały się przekazy mówiące o oddzielaniu się osadników od okolicznej ludności, o słupach granicznych też opowiadano, że wykorzystywali je mieszkańcy Radomia jako pręgierze dla swych niewiernych żon. Z czasem i słupy zniknęły i posaniacy przemieszali się ludnością okolicznych miejscowości. Wieś należała do parafii w Jedlni Kościelnej. Ale w 1939 roku rozpoczęto przygotowania do założenia parafii w samej Słupicy. Wzniesiono kościół. Kościół drewniany, prosty w formie i mały. Jego patronem został św. Andrzej Bobola. Ale parafia została erygowana dopiero w 1946 r.

Budowę renesansowego kościoła w Broku prowadzono w latach 1545-1560. Autorem projektu kościoła był Jan Baptysta z Wenecji. Na patrona świątyni wybrano św. Andrzeja Apostoła. Kaplice i kruchtę dobudowano do głównej bryły kościoła w okresie późniejszym.

Zwykle pisze się "Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny" ale skoro świątynia powstała w XII wieku to starsza forma chyba jest na miejscu? Jest to więc cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Bogurodzicy. Od XII w. świątynia była wiele razy przebudowywana. W XVI wieku spłonęła. Na wiek XII datuje się tylko fundamenty absydy ale nie zmienia to faktu, że zachowano ciągłość miejsca. Więcej na ten temat napisano w Wikipedii W okresie międzywojennym władze RP nie zezwoliły na użytkowanie cerkwi - stała zamknięta.

W Radkowicach, w latach 1958-1963 złożono kościół zakupiony przez mieszkańców w Miedzierzy (gmina Mniów). Kościół konsekrowano w Radkowicach pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej. W Miedzierzy, stoi obecnie kamienna świątynia pod tym samym wezwaniem. Ale wcześniej... było inaczej. W Radkowicach nie było kościoła, zaś drewniana świątynie w Miedzierzy miała za patronów św. Stanisława i Annę. I to od 1685 roku. Rok 1621 ma być datą powstania budowli. Podobno (nie byłem w środku) znajdują się tam trzy barokowe ołtarze. Szyby okienne są zaś zdobione malowidłami ludowymi z XVII wieku (tzw. gomółki). A wyczytałem to z tablicy informacyjnej umieszczonej obok kościoła.

Cerkiew powstała w 1789 roku. Wieża z dzwonnicą w latach 1912-1913. Tak jak pozostałe cerkwie w Bielsku - powstała ze składek wiernych. Jedynie plac pod budowę został im podarowany przez króla Zygmunta I.