Kaplica Świętej Trójcy była jednokondygnacyjną budowlą znajdującą się na terenie zamku lubelskiego. Nie tego zamku, który dziś można oglądać. Obecny zamek wzniesiono w latach 1823-1826 i od początku planowano urządzić w nim więzienie.

Pokaż Świątynie na większej mapie

Na dziedzińcu dzisiejszego zamku zobaczyć można donżon, którzy przylegał do murów zamku od ich zewnętrznej strony. Był częścią grodu kasztelańskiego i datowany jest na przełom wieków XIII i XIV. Wieńczący go neogotycki krenelaż powstał podczas budowy więzienia.

Kaplica zamkowa powstała prawdopodobnie przed 1327 roku. Z inicjatywy króla Władysława Jagiełły została w roku 1407 przebudowana w stylu gotyckim. Jej dawna krypta została podwyższona tak jak i ściany całej budowli, która tym samym z jednokondygnacyjnej stała się dwukondygnacyjną. Krypta nadal pełniła swoją dawną rolę. Do celów religijnych przeznaczono drugą kondygnację. W wieku XVII świątynia otrzymała renesansowy szczyt.

W roku 1418 ukończono prace malarskie prowadzone w drugim dziesięcioleciu XV wieku przez zespół malarzy kierowany przez mistrza Andrzeja. W wieku XIX kościół stał się kaplicą więzienną. Budynek z zewnątrz jak i wewnątrz otynkowano. Piętnastowieczne polichromie odkryto w końcu wieku XIX. Zakrywający je tynk usunięto częściowo w latach 1917-1918. Prace renowacyjne z prawdziwego zdarzenia można było jednak podjąć dopiero po likwidacji więzienia i przekazaniu zamku na cele kulturalne. Nastąpiło to dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku. Renowacja malowideł ściennych trwała do lat dziewięćdziesiątych XX wieku.

Na ostatnim zdjęciu znajduje się jeden z dwóch portretów Władysława Jagiełły. Król klęczy.
Strona internetowa Muzeum Lubelskiego
Więcej informacji o kaplicy umieszczono w Wikipedii