Pałac powstał prawdopodobnie pod koniec pierwszej połowy XIX wieku. Należał - tak jak i wieś - do Adama Szydłowskiego. Był to dwór jednokondygnacyjny. Jego rozbudowę przeprowadzono pod koniec wieku XIX lub na początku wieku XX. Właścicielem pałacu był w tym czasie Antoni Szydłowski (syn Adama) który stworzył też w Werbkowicach jedną z pierwszych i największych owczarni w Królestwie Polskim. Po rozbudowie pałac posiadał już w częściach bocznych po dwie kondygnacje. Wybudowano też skrzydło parterowe od strony elewacji wschodniej. Obecnie w pałacu ma swoją siedzibę Zakład Doświadczalny Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach.
Drewniany dwór w Łubkach (gmina Wojciechów, powiat lubelski) powstał w połowie wieku XIX. Majątek w Łubkach należał w tym czasie do rodziny Dąbrowskich. Ostatnim właścicielem przed nacjonalizacją był Przygodziński. Budynek znajduje się w sąsiedztwie kościoła parafialnego, ponad drogą łączącą Niezabitów z Bełżycami. Front dworu zajmowanego dziś przez szkołę podstawową jest otynkowany. Dwór wraz z parkiem wpisany jest do rejestru zabytków.
Ufundowany przez króla Kazimierza Wielkiego zamek w Inowłodzu budowano prawdopodobnie w latach 1356-1366. Inowłódz był wtedy miastem o znaczeniu strategicznym. Tędy przebiegał szlak handlowy z Lwowa do Torunia i przy brodzie przez Pilicę znajdowała się komora celna. W pobliżu przebiegała granica rozdrobnionego Księstwa Mazowieckiego. Pod koniec wieku XIV zamek przeszedł jako zastaw za pożyczone królowi Kazimierzowi pieniadze w ręce Jana i Abrahama Niemirów by po paru latach powrócić we władanie króla - Władysława Jagiełły. Władysław dokonał pierwszej przebudowy warowni i gościł w niej co najmniej sześciokrotnie.
W roku 1458 zamek znów jako zastaw zmienił właściciela. Był nim wojewoda mazowiecki Wincenty z Giżyc, po nim zamek przejęli Leżajscy herbu Nałęcz, a w 1515 roku został odkupiony przez braci Drzewieckich: biskupa wrocławskiego Mikołaja i kasztelana radomskiego Andrzeja. Wkrótce też zamek spłonął.
Prowadzone przez Drzewickich od 1519 roku prace remontowe połączone były z drugą przebudową zamku (wewnętrzną). Większe zmiany wprowadzono podczas odbudowy po kolejnym pożarze w roku 1563.
Ostatnimi mieszkańcami zamku byli Lipscy herbu Łada. I oni zdecydowali się na przebudowę zamku jednak prace przerwały wojny szwedzkie. Zamek podczas tych wojen parokrotnie przechodził z rąk do rąk i ostatecznie został prawdopodobnie przez Szwedów wysadzony. Nigdy nie podjęto jego odbudowy. A w wieku XIX dokonano największej i niemal kompletnej rozbiórki celem pozyskania materiału budowlanego.
To co dzisiaj można oglądać, to rekonstrukcja wzniesiona na fundamentach dawnego zamku. Pierwotnie celem było pozostawienia podniesionych ścian jako trwałej ruiny. Ostatecznie podjęto prace w których efekcie zamek ma stać się nie tylko atrakcją turystyczną Inowłodza ale także siedzibą instytucji kulturalnych i być może władz gminy.
Zamek w Drzewicy zbudowano w latach 1527-1535 dla prymasa Macieja Drzewickiego. Była to budowla obronna i nigdy nie została przebudowana. Zamek nad rzeką Drzewiczką poza murami chroniły fosy przez które przedostać się można było tylko przez most zwodzony. Dopiero w wieku XVIII zamek przechodzi w ręce rodu Sołtyków, a po nich Szaniawskich. Szaniawscy w tym samym wieku oddali budowlę, które straciły swój dotychczasowe lokum w wyniku pożaru. Nowy klasztor w murach zamku biskupiego spłonął w roku 1814. Zamku nie odbudowano i jako ruina stoi po dziś dzień.
Wzniesiony w 1791 roku nad brzegiem Bystrzycy pałac stanął w miejscu dawnego, XVI-owiecznego dworu drewnianego. Właścicielem klasycystycznej rezydencji był Ignacy Jan Rojowski. Jego potomkowie pozostawali właścicielami pałacu do czasu pozbawienia ich majątku dekretem na mocy dekretu PKWN z 1944 r. W chwili obecnej w pałacu mieści się Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy.
Pałac w Krzesimowie wybudowany został na początku XIX wieku dla rodziny Stamirowskich. Pierwotnie był to pałac na sztucznie powstałej wyspie. Od "lądu stałego" odcięty kanałem i stawem. Obecnie staw jest zarośnięty. Ostatnimi właścicielami byli Dreccy, którzy weszli w posiadanie pałacu i Krzesimowa w 1907 roku.
Dwór w Rykach wybudowano w roku 1765. Najprawdopodobniej miał być siedzibą starosty ryckiego, którym w owym czasie był Stanisław Poniatowski (ojciec króla). S. Poniatowski był jednocześnie dzierżawcą dóbr ryckich, wojewodą mazowieckim i kasztelanem krakowskim. Dwór utrzymany był w stylu klasycystycznym. Otaczał go park. Od 1836 roku właścicielem Ryk - dotąd dóbr rządowych - został hrabia Jan Jezierski. Za jego sprawą przekomponowano park oraz przebudowano dwór w Rykach. Ostatnimi właścicielami dworu byli Marta i Zdzisław Marchwiccy. Budynek spłonął w roku 1980. Odbudowany został w 1990 roku i spełnia obecnie funkcje publiczne jako Urząd Stanu Cywilnego, Biblioteka Publiczna i Miejski Ośrodek Kultury.
Trzy budynki wchodzące w skład zespołu pałacowo-parkowego w Nowym Duninowie związane są z rodem Ike-Duninowskich choć to nie oni wznieśli tu pierwszy dwór. Ten najstarszy budynek to przebudowywany wielokrotnie od wieku XV dwór pełniący w wieku XIX rolę pałacyku myśliwskiego. Znajduje się pomiędzy dwoma budynkami wzniesionymi w wieku XIX.
Wzniesiony w drugiej połowie XIV wieku w Bodzentynie zamek stanął na miejscu drewnianego pałacu należącego tak jak i zamek do biskupów krakowskich. Ten średniowieczny zamek stał się częścią umocnień miasta.
Kośmin w gminie Żyrzyn. W drugiej połowie XIX wieku Tadeusz Kossak wraz z żoną Anną z Kisielnickich wybudowali tu dwór w którym zamieszkali. Tu urodziła się Zofia Kossak-Szczucka (1889 r.) i spędziła dzieciństwo. W roku 1911 Kossakowie dwór sprzedali i opuścili Kośmin. Dziś budynek pełni funkcję szkoły, a jej patronką jest Zofia Kossak-Szczucka. Budynek nie jest wpisany do rejestru zabytków.
