Projekt pałacu powstać miał w roku 1873 w pracowni któregoś z Lancich (ojciec – Franciszek Maria Lanci – zmarł w roku 1875, syn – Witold Lanci – znany jest w Lublinie jako projektant dworca kolejowego). Zleceniodawcami byli nowożeńcy: Maria Wanda Uruska - córka hrabiego Seweryna Uruskiego (właściciela Milanowa) oraz książę Włodzimierz Światopełk-Czetwertyński. Jednym z wymagań stawianych budowniczym było ukończenie jak najszybciej jednej części w której można by zaraz zamieszkać podczas dalszych prac budowlanych. Tą częścią najwcześniej oddaną była część środkowa. Państwo młodzi (może nie do końca młodzi skoro mąż był o 16 lat starszy od małżonki) wprowadzili się do tej części gdy wznoszono skrzydła budowli.
Jak podaje Wikipedia pałac zaprojektował Franciszek Maria Lanci dla hrabiny Aleksandry Potockiej - właścicielki Ordynacji Międzyrzeckiej. Jako datę wybudowania podaje się rok 1852. Wikipedia podaje też dwa wydarzenia ważne w dziejach pałacu:
* W 1918 roku pałac spłonął.
* W latach 1922-1928 pałac odbudowano.
Niewiele można znaleźć informacji o dworze w Białce. Powstał w 1843 roku, w 1880 zyskał taras. W 1957 częściowo spłonął. Odbudowany był siedzibą Domu Dziecka. Gdy przyjechałem go obejrzeć już było za późno by podejść. Zakończono prace remontowe podjęte przez nowego właściciela po opuszczeniu budynku przez instytucję opiekuńczą.
Branica nazwę swą zawdzięcza dawnym właścicielom - Branickim. Posiadali oni tu folwark. Miejscowość należała do dóbr czemiernickich, potem radzyńskich. Wydzielona z nich została po zamieszkaniu w Radzyniu Podlaskim Szlubowskich. Nowopowstały klucz branicki składał się z folwarków Branice, Niewęgłosz i Antonin. Właścicielem klucza został Stanisław Szlubowski. Dziewięć lat po wydzieleniu, czyli w roku 1884 zamieszkał w nowym pałacu. Dobra branickie pozostawały w rękach spadkobierców Stanisława Szlubowskiego do reformy rolnej. W budynku pałacowym umieszczono szkołę. I tak jest do dnia dzisiejszego.
Dwór powstał prawdopodobnie w wieku XVII. Należał do rodu Kazanowskich. Był to wtedy budynek parterowy z dwiema wieżami. Przy dworze znajdował się renesansowy park, który w wieku następnym przekomponowano wg reguł baroku. W wieku XIX majątkiem w Żabikowie władali Ośniałowscy. Ich dziełem było dobudowanie piętra w budynku. W 1880 dwór został siedzibą Wyższej Szkoły Rolniczej. Początek wieku XX przyniósł kolejne zmiany. Ponownie przekomponowano park nadając mu charakter krajobrazowy. W roku 1962 budynek dworu przystosowano do potrzeb szkoły podstawowej poszerzając okna na parterze. Szkoła mieści się w nim do dnia dzisiejszego.
Żelizna w gminie Komarówka Podlaska, pow. radzyński
Trudno jest wskazać jedno źródło informacji o pałacu. Odnalezione w sieci powielają informacje. Nie wiem kto był pierwszy ani skąd informacje te zaczerpnięto. Zakładam, że powołując się na stronę Polskie Dwory nie obrażę śmiertelnie autorów stron na których znajdują się te same dane.
Przegaliny Duże (pow. radzyński, gm. Komarówka Podlaska)
Dwór wzniesiony w drugiej połowie XIX wieku. Spłonął przed 1956 rokiem. Po odbudowie siedziba szkoły - rolę tę pełni po dziś dzień. Wpisany do rejestru zabytków. Podczas remontów pozbawiony wielu elementów ozdobnych.
Wpisany do rejestru zabytków dwór powstał w drugiej połowie XIX w. Nie odnalazłem informacji o właścicielach. W okresie Polski Ludowej w dworze znajdowała się szkoła. Już w 2003 roku dwór stał opuszczony. I w tym względzie nic się na razie nie zmieniło. Wokół dworu znajduje się zaniedbany park.
Bończa w powiecie krasnostawskim.
Wieś do XVI wieku nazywała się Pustotew. Nazwę zmieniono, gdy właścicielami jej stali się Sienniccy herbu Bończa. Dwór powstał w wieku XIX lub na przełomie wieków XVIII i XIX. Otaczający go park założono być może nieco później. Do dziś można tu spotkać np. platany, droga do dworu jest obsadzona grabami.
Dwór wzniesiono w latach 1813 - 1819 dla Pawła Cieszkowskiego i jego żony Zofii z Kickich (najstarsza siostra Kajetana Kickiego). Wnętrza ozdobił polichromiami Mikołaj Monti. Obecnie w dworze mieści się Dom Pomocy Społecznej.
