Dwór z końca XIX wieku. Choć znajduje się pod opieką Konserwatora Zabytków nie jest do Rejestru Zabytków wpisany. Nie ma szczęścia do publikacji, a i jego przyszłość raczej nie wygląda najlepiej.
Dwór powstał w latach 1905 - 1907. Zaprojektowany przez Tadeusza Stryjeńskiego na zlecenie barona Göetza Okocimskiego. Dwór przeznaczono na siedzibę administracji majątku. Administratorem był Stefan Trzeciak. Założenie przewidywało dużą funkcjonalność dworu i brak upiększeń.
Opoczno lokowano na prawie średzkim w okolicach przełomu wieków XIII i XIV. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1284 roku. Jednak rozwój miasta jako takiego rozpoczyna się za panowania Kazimierza Wielkiego. To on poszerzył obszar miasta i nadał mu prawa magdeburskie. Powiększone miasto otoczono umocnieniami, a ich częścią stał się zamek królewski. W murach miejskich znajdowały się dwie bramy: Łowicka i Dolna. W 1599 król Zygmunt III Waza pozwolił na wybudowanie trzeciej bramy, od strony Krakowskiego Przedmieścia. Brama ta powstała w murach opustoszałego już od jakiegoś czasu zamku. Dziedziniec zamkowy stał się ulicą. W wieku XVII, jak wiele innych warowni na terenie Polski, zamek został zniszczony przez najeźdźców. Po tych zdarzeniach budowlę częściowo odbudowano. Nadal wykorzystywano wieżę zamkową, która już w 1620 roku pozbawiona była schodów - w wieku XVIII jeszcze służyła jako więzienie. W 1820 roku sporządzono plan zabudowy dawnego zamku, a 4 lata później na części starych fundamentów wzniesiono całkiem nową budowlę nie nawiązującą do architektury dawnego zamku. Dalsza przebudowa w okresie międzywojennym upodobniła nowy budynek do budowli obronnej. Wciąż jednak od strony Radomia wjeżdżało się przez bramę powstałą po 1599 roku. Zmienili to okupanci niemieccy podczas II wojny światowej. Drogę do Radomia przeprowadzili obok dawnej bramy burząc w tym celu całe skrzydło tej nowej budowli powstałej na fundamentach dawnego zamku. Jak wyglądał dawny zamek w Opocznie? Nie wiadomo. Jednak pozostała do dziś część budowli powstałej po 1874 roku i przebudowanej w okresie międzywojennym jest dziś siedzibą Muzeum Regionalnego i w wielu publikacjach nazywana jest "zamkiem miejskim".
Inicjatywa wzniesienia pałacu w Bodaczowie należała do Teresy Zamoyskiej. Realizacją tego pomysłu zajął się jej mąż Tomasz-Antoni. Rozpocząć musiał od zakupu Bodaczowa od zamojskich franciszkanów. Do projektowania zatrudniono Andrzeja Bema, Jerzego de Kawe i samego ordynata, który studiował wcześniej architekturę. Pracami budowlanymi kierował Jan Columbani. Pałac miał być letnią rezydencją lub też jak podają inne źródła - siedzibą następcy ordynata. Od imienia następcy VII ordynata - Klemensa pochodzi nazwa osady w której pałac wzniesiono. Choć na miejscu można się przekonać, że to nie do końca wygląda tak jak napisano. Do pałacu jest bowiem najbliżej z Bodaczowa. Klemensów natomiast jest dziś dzielnicą Szczebrzeszyna. Jadąc do pałacu mija się Zakłady Tłuszczowe w Bodaczowie (sąsiadują z parkiem).
W miejscu dziś zajmowanym przez pałac w Krowiarkach najpierw stał zamek. Drewniany dwór (lub zamek) wybudowany pod koniec XVII stulecia. W latach dwudziestych wieku XIX powstał pałac murowany ale jego część północna pozostaje budowlą drewnianą. Ta część spłonęła pod koniec wieku XIX. Zaraz została odbudowana w stylu secesyjnym ale już nie z drewna. Być może dlatego dziś pałac wygląda jakby składał się z dwóch przylegających do siebie budynków, a nie jako jedna całość.
Skoro już był Sławików to nie mogę przemilczeć ruin pałacu w Łubowicach. Jego właściciele byli też przez jakiś czas posiadaczami Sławikowa. Nazwisko znane miłośnikom poezji romantycznej - Eichendorff. Tu urodził się Józef Freiherr von Eichendorff. Zwiedzając okolice można spotkać tablice z jego wierszami w oryginale i tłumaczeniu na język polski.
Pałac w Sławikowie dotąd nie doczekał się remontu czy też nawet jego planów. Pojawił się za to ostatnio w lokalnej prasie na Śląsku. Ja odwiedziłem go za sprawą przyjaciół z Forum Zbuntowanych Poszukiwaczy. Budowla od zawsze kojarzona jest z nazwiskiem Eikstedt, data powstania określana jest zaś na koniec XIX wieku. Wtedy to prawdopodobnie wzniesiono pałac wykorzystując ruiny wcześniejszej budowli. Od frontu w maju podejść się nie dało, a przynajmniej ja nie byłem na tyle zdesperowany by się przedzierać przez krzaki.
Mając dostęp tylko do informacji zamieszczonych w internecie muszę stwierdzić, że nie wiem kto jest autorem wiadomości na temat tego dworu. Można je przeczytać na stronach:
Są to te same informacje skopiowane i wklejone bez zmian - nigdzie nie podano informacji o autorze. Tym samym źródło stało się anonimowe.
Powstały w XVIII wieku dwór przebudowano w wieku XIX. Należał do rodu Nowakowskich. Ostatni właściciel miał co prawda na nazwisko Witkowski ale sam je sobie zmienił z Nowakowskiego - przyjął nazwisko matki. Największe zmiany przyniosła przebudowa z lat siedemdziesiątych XX wieku. Zachowując w miarę bez zmian wygląd zewnętrzny przebudowano wnętrze na potrzeby szkoły. W okresie do przebudowy od końca II wojny światowej w budynku dworu mieścił się posterunek Milicji Obywatelskiej - formacji, która przynajmniej teoretycznie mogła mieć jakiś związek ze śmiercią ostatniego właściciela dworu.
W wakacje dwór był "nieczynny". Nie wiem więc czy nadal funkcjonuje w nim szkoła. Kłódki na bramie i furtce powinny zniechęcić ale braki w ciągłości ogrodzenia same zapraszają na teren dworu.
Powiśle opolskie w których skład wchodziły klucze szczekarkowski i polanowski były miejscem osadnictwa jeszcze przed pojawieniem się na tych terenach chrześcijaństwa. Z tamtego okresu pochodzą ślady dawnych grodzisk z których największe znajdowało się nad rzeką Chodelką w pobliżu miejscowości Chodlik. Jeden z grodów znajdował się w leżącym obok Wilkowa Szczekarkowie. Powstałe na jego miejscu niewielkie wzniesienie było atrakcyjną lokalizacją dla budownictwa. Wylewająca często Wisła nie tylko użyźniała tu glebę ale i niszczyła domy. To gdzieś tutaj miał znajdować się dwór w którym zamieszkali na czas budowy swojej siedziby w Kluczkowicach Ignacy Wessel z żoną. Gdzie jednak dokładnie on się znajdował? Jak wyglądał? W tym czasie właściciele Szczekarkowa zamieszkiwali w Opolu Lubelskim.
