Cmentarz na którym pochowano 233 żołnierzy żołnierzy poległych w 1915 roku oraz 72 poległych podczas II wojny światowej. Groby z 1915 roku nakryte są betonowymi płytami.

W Tarnobrzegu do dnia dzisiejszego zachowały się po społeczności żydowskiej tylko przebudowany budynek synagogi i nowy cmentarz żydowski. Stary cmentarz znajdował się przy synagodze i obecnie nie ma po nim śladu. Na przełomie XIX i XX wieku ok. 80% mieszkańców Tarnobrzegu stanowili wyznawcy judaizmu. Był to jeden z większych ośrodków chasydyzmu. Jak podano w Wikipedii cmentarz ten założono w 1930 r. Zniszczony podczas okupacji nazistowskiej i po niej. W 1966 roku wzniesiono na jego terenie ohel (na stronie Cmentarze żydowskie w Polsce napisano "odbudowano" choć daty śmierci cadyków są wcześniejsze od daty powstania cmentarza). Informacja zamieszczona w Wikipedii:

jest tylko częściowo prawdziwa. Tak jak informacja z Nonsensopedii mówiąca, że cmentarz żydowski w Tarnobrzegu to:

Obie jednak są częściowo prawdziwe. Teren cmentarza jest rzeczywiście ogrodzony. Drzwi ohelu jak i wejście na teren cmentarza są zamknięte kłódkami z łańcuchami.

Mogiła znajduje się w lesie około 2 km od zabudowań wsi Katy. Tuż obok niej zaczyna się bagno, co nasunęło mi skojarzenia z "Bazarem" w Lasach Parczewskich powstałym obok Rudego Bagna. W opracowaniu Zabytkowe cmentarze i mogiły w Polsce. Woj. tarnobrzeskie Marek Florek powołując się na dwa opracowania określił mogiłę jako Mogiłę zbiorową ludności cywilnej z II wojny światowej. Tymczasem napis umieszczony na tablicy pamiątkowej określa zmarłych jako partyzantów poległych w walce.

Cmentarz ukryty w lesie. Opisany w Zabytkowych cmentarzach jako cmentarz w miejscowości Pęk. Od paru lat wieś nazywa się Maziarnia-Pęk. Przeglądając archiwalne mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego można zauważyć, że w pobliżu biegła kiedyś droga do Janowa Lubelskiego. Cmentarza na nich nie zaznaczono. Dziś są tu głównie łąki i lasy. I jedna wąska droga biegnąca z Maziarni do Maziarni-Pęku i dalej do Deputatów.

Cmentarz wojenny w Hucie Krzeszowskiej powstał w sąsiedztwie cmentarza parafialnego na skrzyżowaniu dróg łączących Biłgoraj z Ulanowem i Hutę Krzeszowską z Harasiukami. Pochowano tu polskich żołnierzy poległych w roku 1939 i w 1944. Był otoczony niskim murem. Był... Dziś na stronach gminy Harasiuki można przeczytać, że w Hucie Krzeszowskiej znajduje się pomnik.

Cmentarz założony w 1915 roku przy drodze z Harasiuków do Lipiny. Na jego terenie pochowano też żołnierzy poległych w roku 1939.

Wg informacji zamieszczonych na stronach Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego w Jarocinie w okresie powojennym powstał cmentarz żydowski. Do dziś pozostał po nim pomnik w miejscu rozstrzeliwania Żydów przez Niemców w latach 1942-1943. Te informacje trochę mnie zaskoczyły. Jadąc tu kierowałem się informacjami z wydawnictwa Zabytkowe cmentarze i mogiły w Polsce. Woj. tarnobrzeskie. Fundacja nie podaje źródła swoich informacji. Zabytkowe cmentarze powołują się na Karty cmentarzy, opracowanie Przemysława Burcharda Pamiątki i zabytki kultury żydowskiej w Polsce oraz na Rejestr miejsc i faktów i zbrodni popełnionych przez okupanta hitlerowskiego na ziemiach polskich w latach 1939-1945. Województwo tarnobrzeskie. Także w Wirtualnym Sztetlu pisze się o mogile, a nie o cmentarzu założonym po wojnie. Ja jednak uparcie będę powoływał się na informacje z Zabytkowych cmentarzy

Kościół nazywany flisackim zbudowano prawdopodobnie pod koniec wieku XVII. W roku 1742 dokonano jego konsekracji i rozbudowy. W owym czasie wielu mieszkańców Ulanowa posiadającego od 1616 roku prawa miejskie trudniło się flisactwem i handlem. Przepływającym w pobliżu miejscowości Sanem spławiano do Gdańska zboże i owoce. W tym samym roku gdy świątynia została konsekrowana dokonano jej rozbudowy. W roku 1743 erygowano przy kościele kapelanię szpitalną za sprawą Jędrzeja Zamoyskiego (on też podawany jest jako fundator kościoła).

Dwór powstał w latach 1905 - 1907. Zaprojektowany przez Tadeusza Stryjeńskiego na zlecenie barona Göetza Okocimskiego. Dwór przeznaczono na siedzibę administracji majątku. Administratorem był Stefan Trzeciak. Założenie przewidywało dużą funkcjonalność dworu i brak upiększeń.

Cmentarz znajduje się na skraju wsi. Z czasem zatarł się pierwotny układ mogił i kwater. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku teren cmentarza ogrodzono. Postawiono drewniany krzyż (później zastąpiony stalowym) i obelisk z tablicą memoratywną. Prawdopodobnie tablicę na obelisku zastąpiono później widzianą przeze mnie na miejscu płytą z napisem pamiątkowym.