Inicjatywa wzniesienia pałacu w Bodaczowie należała do Teresy Zamoyskiej. Realizacją tego pomysłu zajął się jej mąż Tomasz-Antoni. Rozpocząć musiał od zakupu Bodaczowa od zamojskich franciszkanów. Do projektowania zatrudniono Andrzeja Bema, Jerzego de Kawe i samego ordynata, który studiował wcześniej architekturę. Pracami budowlanymi kierował Jan Columbani. Pałac miał być letnią rezydencją lub też jak podają inne źródła - siedzibą następcy ordynata. Od imienia następcy VII ordynata - Klemensa pochodzi nazwa osady w której pałac wzniesiono. Choć na miejscu można się przekonać, że to nie do końca wygląda tak jak napisano. Do pałacu jest bowiem najbliżej z Bodaczowa. Klemensów natomiast jest dziś dzielnicą Szczebrzeszyna. Jadąc do pałacu mija się Zakłady Tłuszczowe w Bodaczowie (sąsiadują z parkiem).
Pokaż Pałace dwory zamki na większej mapie
Pałac był parokrotnie przebudowywany w okresie niemal 200 lat użytkowania przez rodzinę Zamoyskich. Zmieniały się wnętrza, zmieniał się też wygląd zewnętrzny. Np. tak miły dla oczu dach kryty gontem prawie do końca XIX wieku pokryty był dachówką ceramiczną. Dla Zamoyskich okres zamieszkiwania w pałacu zakończył się w roku 1941 (władze okupacyjne urządziły w pałacu szpital i ośrodek wypoczynkowy). Majątek odebrano im jednak dopiero w roku 1944 dekretem PKWN. Wtedy też w pałacu siedzibę znalazł Dom Dziecka. Część pałacu w okresie późniejszym zajmował Dom Pomocy Społecznej (opuścił budynek w 2008 roku). Spadkobiercy Zamoyskich wciąż czynią starania o odzyskanie pałacu mimo tego, że już ich sprawa przeszła przez wszystkie instancje sądowe. Argumentem podstawowym byłych właścicieli jest stwierdzenie, że pałac nie był częścią Ordynacji, którą utracili na podstawie dekretu PKWN z 1944 roku. Cały zespół pałacowo-parkowy zajmuje 134 hektary. Na pałac i towarzyszące mu zabudowania przypada około 7 hektarów i ten teren jest pod zarządem powiatu zamojskiego. Park (zapuszczony ale nie zniszczony) zarządzany jest przez bodaczowski PGR. W zabudowaniach mieszka około 70 osób, którym powiat musiałby zapewnić lokale zastępcze w przypadku sprzedaży pałacu.
Jeden z budynków gospodarczych z mieszkańcami choć nie wiem czy to nie stara stajnia?
Oranżeria (do 1939 roku), a obecnie kościół parafialny (od 1950 r.).
Ostatni rzut oka na pałac
Źródła informacji:
- Baza zabytków na stronach Lubelskiej Fundacji Odnowy zabytków: Pałac, Oranżeria
Wikipedia o pałacu
Dawne Rezydencje na Zamojszczyźnie
I kilka innych.