Budowniczym dworu był Adam Przanowski, który nabył dobra potoczkowskie (powiat janowski, gmina Potok Wielki) od Wolskich w 1870 roku. Ostatnim właścicielem pozbawionym majątku w 1944 roku był Wacław Przanowski. Od 1961 roku dwór jest siedzibą szkoły rolniczej (Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Potoczku). W pobliżu dworu znajdują się także zabudowania folwarczne wraz z nim wpisane do rejestru zabytków.
Dwór wzniesiono w pierwszej ćwierci XIX wieku na potrzeby właścicieli Borowia - Moszyńskich. Dwór łączył się z obecnie nie istniejącym budynkiem kuchni. Ostatnimi właścicielami byli Popławscy, którzy utracili majątek w wyniki reformy rolnej. Od 1946 roku w budynku dworu funkcjonuje Urząd Gminy. W czasach PRL-u budynek był dwukrotnie przebudowywany.
Zamek. Pałac. A dziś ruiny zamku. Zamek w Strzelcach wzniesiono na początku wieku XIV. Prawdopodobnie przylegał do murów miejskich. Miasto umocniono w 1323 roku. Ponieważ nazwa osady pochodzi od strzelców książęcych, których główną działalnością były polowania w otaczających osadę lasach można przyjąć, że właśnie ci strzelcy byli pierwszymi mieszkańcami miasta. Zamek stał się główną siedzibą księcia Alberta - syna księcia Bolesława I. Za panowania Alberta Strzelce były stolicą wydzielonego z księstwa opolskiego księstwa strzeleckiego. Po śmierci Bolesława I w 1366 księstwem samodzielnie rządził jego syn Albert. Po jego śmierci, która nastąpiła dziewięć lat później księstwo było zarządzane przez książąt opolskich lub niemodlińskich. Zamek więc nie był już główną siedzibą księcia. Ostatnim księciem strzeleckim był Bolko V zmarły w 1460 roku.
Moszna - znana z pałacu i mieszczącego się tu Centrum Leczenia Nerwic - jest miejscowością o chyba niezbyt dobrze znanej przeszłości. W okolicach pałacu odkryto stare piwnice, a także resztki drewnianej palisady o rodowodzie średniowiecznym. Nazwa miejscowości pochodzić ma od rodu do którego miejscowość należała w średniowieczu (Mosce lub Moschin). Przez Mosznę przebiega droga łącząca Prudnik z Krapkowicami. Przy drodze w paru miejscach znajdują się drogowskazy informujące o zamku. Ale nie jest to budowla obronna. Ten pałac powstał w czasach pokoju i pełnić miał rolę budowli reprezentacyjnej. Właściciel był synem niemieckiego przemysłowca mieszkającego w pobliskich Kujawach. Ja zaś pojawiłem się tu dość przypadkowo i tylko przejazdem.
Pałac - choć wygląda jak gotycki zamek. Nie miał pełnić funkcji obronnych. Nie po to wzniesiono go w latach czterdziestych XIX wieku (i w latach pięćdziesiątych, ponieważ prace budowlane przerwano na parę lat). Fundatorka i zleceniodawczyni - Maria Luiza Orańska nigdy w nim nie spędziła dłuższego czasu. A to z powodu ciążącego na niej wyroku nie pozwalającego jej na dłuższy pobyt na terenie Prus (za granicą pruską wzniosła kolejny pałac by nie mieć daleko do Kamieńca Ząbkowickiego). Istnieje szlak turystyczny prowadzący śladami Marii Luizy. A pałac w Kamieńcu Ząbkowickim oficjalnie oddano do użytku dopiero w 1872 roku łącząc to zdarzenie z obchodami zwycięstwa Prus nad Francją. Rok później Maria Luiza przekazała pałac jednemu ze swych synów - Albrechtowi von Hohenzollern.
Zamek w Otmuchowie powstał w wieku XIII na wzgórzu zajmowanym wcześniej przez gród. Miasto rozwijało się na południe od wzgórza i w XIV wieku lokowano je na prawie flamandzkim. Pierwszy zamek, należący do biskupów wrocławskich zniszczyły wojska Henryka IV Probusa. Jeszcze w tym samym wieku został odbudowany przez biskupa Przesława z Pogorzeli. W wieku XV zamek był najpierw zdobyty przez husytów, a następnie był rozbudowywany. Zyskał wschodnie skrzydło. Dalsza rozbudowa to już wiek XVI. Powstała wtedy budowla renesansowa, czteroskrzydłowa z wewnętrznym dziedzińcem. W wieku XVII biskup Karol Ferdynand Waza zamek odnowił ale jego dzieło zostało wkrótce zniszczone przez wojska szwedzkie. Prawdopodobnie po tych zniszczeniach dokonano odbudowy skoro w 1741 roku (wojna śląska) twierdza została zdobyta przez wojska pruskie i od tego momentu pisze się o pozostawaniu budowli w stanie niszczejącej ruiny. W tym stanie dotrwała do sekularyzacji dóbr biskupów wrocławskich w 1810 roku. W roku 1820 od państwa otrzymała ruinę rodzina von Humboldt.
Wieś Šilheřovice ma rodowód średniowieczny. Wzmiankowana jest w dokumentach już w wieku XIV. Powstała przy szlaku handlowym przebiegającym tędy z południa na północ Europy. Pałac w Šilheřovicach wybudowano na początku wieku XIX dla Jana Fryderyka von Eichendorffa. W miejscu jego powstania znajdował się wcześniej zamek powstały prawdopodobnie na przełomie wieków XVI i XVII.
Okszów jest małą osadą sąsiadującą z Chełmem. Pierwsze wzmianki o dworze tu pobudowanym pochodzą z XVIII wieku. Do dnia dzisiejszego nie zmieniła się tylko lokalizacja budynku. Sam budynek był zaś gruntownie przebudowywany. Otacza go park powstały w XIX wieku. Zarówno dwór jak i park należą do szkoły rolniczej w Okszowie.
Wieś Stryjno w okresie od XV w. do lat trzydziestych wieku XIX należała do rodziny Stryjeńskich. Pierwsze informacje o drewnianym dworze pochodzą z wieku XVI. Dwór murowany wzniesiony został w drugiej połowie wieku XVIII. Budowa ta wiązana jest z osobą Zygmunta (lub Pawła) Stryjeńskiego. Budowla utrzymana była w stylu barokowym. O. 1880 roku dwór przebudowano w stylu neobarokowym. Autorem projektu przebudowy był architekt Kornel Gabrielski. Kolejna modernizacja nastąpiła po roku 1922 wg projektu architekta Idzikowskiego. Dwór w tym czasie należał do Mieczysława Dołęgi Szczepańskiego.
