Zamek. Pałac. A dziś ruiny zamku. Zamek w Strzelcach wzniesiono na początku wieku XIV. Prawdopodobnie przylegał do murów miejskich. Miasto umocniono w 1323 roku. Ponieważ nazwa osady pochodzi od strzelców książęcych, których główną działalnością były polowania w otaczających osadę lasach można przyjąć, że właśnie ci strzelcy byli pierwszymi mieszkańcami miasta. Zamek stał się główną siedzibą księcia Alberta - syna księcia Bolesława I. Za panowania Alberta Strzelce były stolicą wydzielonego z księstwa opolskiego księstwa strzeleckiego. Po śmierci Bolesława I w 1366 księstwem samodzielnie rządził jego syn Albert. Po jego śmierci, która nastąpiła dziewięć lat później księstwo było zarządzane przez książąt opolskich lub niemodlińskich. Zamek więc nie był już główną siedzibą księcia. Ostatnim księciem strzeleckim był Bolko V zmarły w 1460 roku.

Cmentarz przy ulicy Kaczkowskiego nie jest pierwszym kirkutem w Nysie. Powstał w 1815 roku. Obecność społeczności żydowskiej w Nysie datuje się na co najmniej drugie dziesięciolecie XIV stulecia. W XIX wieku odnaleziono w fundamentach klasztoru św. Barbary macewę zmarłego w listopadzie 1350 roku Arona. Musiał więc już wtedy istnieć cmentarz żydowski. Znajdował się on na terenie dzisiejszego starego miasta. Prawdopodobnie pod koniec XV wieku przestano z niego korzystać. Gdzie znajdowały się kolejne cmentarze? Brak na ten temat informacji. Aż do 1815 roku.

Moszna - znana z pałacu i mieszczącego się tu Centrum Leczenia Nerwic - jest miejscowością o chyba niezbyt dobrze znanej przeszłości. W okolicach pałacu odkryto stare piwnice, a także resztki drewnianej palisady o rodowodzie średniowiecznym. Nazwa miejscowości pochodzić ma od rodu do którego miejscowość należała w średniowieczu (Mosce lub Moschin). Przez Mosznę przebiega droga łącząca Prudnik z Krapkowicami. Przy drodze w paru miejscach znajdują się drogowskazy informujące o zamku. Ale nie jest to budowla obronna. Ten pałac powstał w czasach pokoju i pełnić miał rolę budowli reprezentacyjnej. Właściciel był synem niemieckiego przemysłowca mieszkającego w pobliskich Kujawach. Ja zaś pojawiłem się tu dość przypadkowo i tylko przejazdem.

Zamek w Otmuchowie powstał w wieku XIII na wzgórzu zajmowanym wcześniej przez gród. Miasto rozwijało się na południe od wzgórza i w XIV wieku lokowano je na prawie flamandzkim. Pierwszy zamek, należący do biskupów wrocławskich zniszczyły wojska Henryka IV Probusa. Jeszcze w tym samym wieku został odbudowany przez biskupa Przesława z Pogorzeli. W wieku XV zamek był najpierw zdobyty przez husytów, a następnie był rozbudowywany. Zyskał wschodnie skrzydło. Dalsza rozbudowa to już wiek XVI. Powstała wtedy budowla renesansowa, czteroskrzydłowa z wewnętrznym dziedzińcem. W wieku XVII biskup Karol Ferdynand Waza zamek odnowił ale jego dzieło zostało wkrótce zniszczone przez wojska szwedzkie. Prawdopodobnie po tych zniszczeniach dokonano odbudowy skoro w 1741 roku (wojna śląska) twierdza została zdobyta przez wojska pruskie i od tego momentu pisze się o pozostawaniu budowli w stanie niszczejącej ruiny. W tym stanie dotrwała do sekularyzacji dóbr biskupów wrocławskich w 1810 roku. W roku 1820 od państwa otrzymała ruinę rodzina von Humboldt.

Wyjeżdżając z Olesna w stronę Wielunia dostrzegłem za drzewami na cmentarzu drewniany kościół. Nie pierwszy tego dnia. Pewnie nawet bym się nim bardziej nie zainteresował gdyby nie to, że kilkanaście metrów dalej znów zobaczyłem drewniany kościół i nie wyglądało na to by był to ten sam budynek. Pogoda nie sprzyjała fotografowaniu architektury wśród drzew więc zdjęcia nie są najlepsze. Ale i tak zdjęcia nie oddadzą w pełni tego co zobaczyć można na miejscu. Są to bowiem dwie budowle ale połączone w jedną całość wieki temu.

Na powyższym zdjęciu widać kościół wzniesiony w 1518 roku. Wcześniej, od 1444 roku w tym samym miejscu stała drewniana kaplica. Zakrystię do nawy dobudowano w 1707 roku. W kościele obowiązuje zakaz fotografowania. Dla mnie nie miało to większego znaczenie, ponieważ i tak była zamknięta, a ja byłem tu tylko przejazdem.