Bramę zobaczyłem przeglądając mapy Google. Tak mi się spodobała, że musiałem tam pojechać. Specjalnie po to by zobaczyć... jak brama wygląda z drugiej strony :) Kościół był tu tylko tłem.

Kościół w Piotrawinie istniał już w XI w. Była to budowla drewniana, którą przeniesiono do Biskupic ok. roku 1440 gdy powstała w Piotrawinie świątynia murowana. Fundatorem kościoła murowanego był biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki. Obok kościoła wystawił on też kaplicę na miejscu spoczynku rycerza Piotra Strzemieńczyka, od którego imienia pochodzi nazwa miejscowości. Wg legendy rycerz ten miał sprzedać dobra piotrawińskie biskupowi krakowskiemu Stanisławowi (przed 1079 rokiem). Nie wiem jednak czy ta informacja nie kłóci się z inną, mówiącą, że dobra te biskupstwu krakowskiemu przekazał Bolesław Krzywousty. Może legenda niech pozostanie legendą, a fakty faktami.

Przy drodze łączącej Lublin z Chełmem w miejscowości Stołpie stoi wieża. Często fotografują się przy niej pary młodych. Jednak wieża niewiele osób interesuje. Stoi przy drodze i już.

Gawłuszowice zostały zakupione przez Zbigniewa Ossolińskiego (wojewodę sandomierskiego) od hetmana Karola Chodkiewicza w pierwszej połowie XVII w. wraz z całymi dobrami mieleckimi. Gdy w wyniku powodzi wieś utraciła kościół bracia Maksymilian Hieronim i Michał Sieciech Ossolińscy - ówcześni właściciele tych dóbr - ufundowali nową świątynię. Pracami budowlanymi zarządzał cieśla Stanisław Karkutowicz. Powstała budowla to modrzewiowy kościół jednonawowy kryty gontem. Fundacji dokonano w roku 1677, a gotową budowlę wyświęcono w roku 1685.

W roku 1871 roku kościół przebudowano. Zlikwidowano wieżę kościelną z dzwonnicą. W jej miejscu powstała kruchta. Dzwonnicę zaś umieszczono obok kościoła.

Osada Chmielnik znana jest już z zapisów XIII-owiecznych. W pobliżu w 1241 roku Tatarzy pokonali wojska Polskie, zaś w 1295 jako najeźdźcy pojawili się tu Litwini. Rok później przy próbie powtórnego najazdu pod Chmielnikiem zostali zatrzymani. W połowie następnego wieku stanął w Chmielniku drewniany kościół pw. św. Trójcy. Stał on jeszcze w roku 1440 o czym donosił Jan Długosz. Na początku wieku XVI wybudowano na jego miejscu kościół murowany. Dlaczego? Źródła milczą. Ale pewnie drewniany budynek uległ zniszczeniu.

Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny powstał w 1627 roku. Sam Tomaszów Lubelski który powstał w miejscu dawnej wsi Rogóźno ok. 1590 roku jako Jelitowo. Nazwę Tomaszów osada otrzymała w 1595 roku. Prawa miejskie od 1621 roku. Miasto zaprojektował Bernardo Morando po zakończeniu projektowania Zamościa. Data 1627 podawana w metryce kościoła odnosi się do rozpoczęcia budowy. Zakończono ją dwa lata później. Fundatorem kościoła jak i założycielem miasta był Tomasz Zamoyski. W 1727 roku Michał Zamoyski sfinansował przebudowę kościoła. Po tej przebudowie już nie wprowadzano w budowli zmian. Tylko w 1910 powstał niezrealizowany pomysł rozebrania drewnianej budowli i postawienie w jej miejscu kościoła murowanego.

Kościół w Grzegorzowicach, pw. św. Jana Chrzciciela ufundowany został przez Grzegorza Nawoja herbu Topór. Chyba tylko Wikipedia podaje, że było to w wieku XV, inne źródła podają wiek XIII. Początkowo była to świątynia w formie rotundy o obronnym charakterze. O obronności świadczyć mają ok. metrowej grubości ściany. Wykonana z kamienia rotunda była wielokrotnie badana. Jej powstanie datuje się na wiek XI ale podobieństwo do rotundy wawelskiej (św. Feliksa i Adaukta) skłania niektórych badaczy do cofnięcia się w datowaniu do wieku X. Parafię w Grzegorzowicach erygowano dopiero w połowie wieku XIV. Część otynkowaną dobudowano do rotundy w wieku XVII. Ta część jak i wyposażenie świątyni są już barokowe. W wieku XIX zmieniono pokrycie dachowe kościoła. Gont zastąpiono blachą.

Choć datę zakończenia budowy kościoła św. Marcina określa się na rok 1450, to pierwsze prace przy rozbudowie wcześniejszej, drewnianej świątyni rozpoczęto już 25 lat wcześniej. W roku 1453 przekazano go do posługi duszpasterskiej oo. paulinom. Materiał z którego wykonano najstarsze części kościoła są identyczne z wykorzystanymi do budowy oporowskiego zamku. Kościół przez wieki ulegał modyfikacjom zachował jednak na zewnątrz pierwotny gotycki charakter.

Kościół wzniesiono w roku 1748 z wdzięczności za pominięcie Kurozwęk w pochodzie epidemii cholery. Zaraza ta w tym okresie kilkakrotnie pustoszyła okoliczne miejscowości.

Kościół wznosi się wysoko ponad samą miejscowością. Kiedyś do stóp wzgórza dochodziła rozlewająca się Wisła. Wg legend świątynię wzniesiono na miejscu dawnej świątyni pogańskiej. Długosz budowę kościoła umieszcza w wieku XIII i wiąże go z osobą Pawła z Samborca. W XIII wieku była to jednak prawdopodobnie świątynia z drewnianą nawą. Miała ulec zniszczeniu podczas potopu szwedzkiego. Podjęta w XVII wieku odbudowa prawdopodobnie odtworzyła kształt pierwotnej, półokrągłej absydy. Ten element od XVII w do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie.