Olesin to dziwna miejscowość. Powstała wraz z pałacem. Teren parku i pałacu został wyłączony z Kurowa w którym wcześniej się znajdował. Obecnie są plany by ponownie Olesin do Kurowa przyłączyć w wypadku odzyskania przez Kurów praw miejskich.

Karczmiska trafiły w ręce Ignacego Wessela jako zakup z dóbr państwowych. W 1832 roku miejscowość ta, jak i całe dobra Czartoryskich została skonfiskowana. Jednak w posiadaniu Czartoryskich dobra te były tylko 2 lata. W 1829 roku nabyli je od ks. Anny z Sapiechów Sanguszkowej II voto Sewerynowej Potockiej (gdzie indziej występuje jako Anna Sapieżyna z Zamoyskich). Były to starostwa kazimierskie i wąwolnickie. Ks. Anna była w ich posiadaniu od 1819 roku więc nie wiele dłużej.
Nowy właściciel musiał sobie wybudować dom. Tak powstał zespół dworsko-parkowy w Karczmiskach.

Dwór, nazywany czasami pałacem, powstał w roku 1894 wg projektu Aleksandra Zwierzchowskiego. Obok niego wzniesiono zabudowania folwarczne oraz uporządkowano park krajobrazowy. Właścicielem dóbr był w tym czasie urodzony w Jastkowie 15 IX 1863 roku Nikodem Budny. Ożeniony w roku 1896 roku z Natalią Popławską Nikodem Budny, zanim objął majątek w Jastkowie ukończył szkołę średnią we Włocławku, a następnie studiował na Akademii Rolniczej w Dublanach pod Lwowem. Zaraz po studiach ożenił się i przejął majątek w Jastkowie - ojciec pozostawił sobie jeszcze na jakiś czas majątki w Niemcach i Zakrzewie.

Dworek wybudowany na początku wieku XIX wg projektu Jakuba Kubickiego. Właścicielami byli Bentkowscy. Zespół dworski składa się z dworku, parku krajobrazowego, pozostałości murów i bramy oraz figury Matki Boskiej. Po Bentkowskich dworek zamieszkiwali Janiccy. Po II wojnie światowej przejęty przez państwo. Dziś jest siedzibą Urzędu Gminy oraz Policji.

Pałac znajduje się na sztucznie usypanym wzniesieniu. Jak można się domyślić nie dla pałacu je usypano. Naturalne wzniesienie podwyższono na potrzeby zamku w XV wieku. Materiał do budowy zamku pochodził częściowo z rozbiórki murów klasztoru Klarysek i oraz kościoła w Zawichoście. Michał Ligęza, który tego dokonał miał z tego powodu popaść w niełaskę u króla. Legendy opisują i pośmiertne męki Mikołaja, pochowanego w kościele w Czyżowie Szlacheckim.

Zamek znajduje się w rozlewiskach rzeki Kamiennej. Czasami podaje się informację o jego istnieniu w końcu XIV wieku. Prawdopodobnie błędnie. W pobliskim Podgrodziu też istniał zamek i to być może jego dotyczy data 1388. Zamek w Ćmielowie mógł powstać na początku wieku XVI na potrzeby właściciela m.in. Ćmielowa i Opatowa - Krzysztofa Szydłowieckiego.

Celejów leży pomiędzy Kazimierzem Dolnym i Nałęczowem. Nad przepływającą tędy rzeką Bystrą Choteccy posiadali folwark do czasu gdy podjęli decyzję o przeniesieniu tu swojej siedziby rodowej.

Budowla klasycystyczna z końca XVIII w. lub z początku XIX w. Od wschodu w późniejszym okresie budynek powiększono wydłużając wschodnie skrzydło. Pałac stanowi część zespołu pałacowo-parkowego. Należą do niego dwie oficyny na dziedzińcu pałacowym i resztki parku krajobrazowego. W pobliżu znajdują się też budynki gospodarcze powstałe w drugiej połowie wieku XIX, również posiadające status zabytków. Ostatnio powiat rycki postanowił sam odnowić zespół pałacowo-parkowy, najpierw jednak zabiega u konserwatora zabytków o wyłączenie z zespołu budynków gospodarczych które nadal są użytkowane przez gospodarstwo rolnicze.

Pałac w Borkowicach powstawał w latach 1903 - 1908. Od początku posiadał centralne ogrzewanie. Instalacja elektryczna pojawiła się nieco później. W sumie technicznie nowoczesny budynek. Eklektyczne przemieszanie stylów otoczone parkiem w stylu angielskim. Całość osadzona na wzgórzu ponad drogą Szydłowiec - Przysucha. Spokój tu panujący to jednak tylko złudzenie. Trwa walka z decyzjami samorządu, który do niedawna był właścicielem całego zespołu pałacowo-parkowego. Samorząd podzielił cały kompleks i ostatecznie sprzedał jego część zatrzymując sobie część parku, budynki sąsiadujące z pałacem i drogę dojazdową. Choć powstrzymano dewastację pałacu, to jednak na tym poprzestano skupiając się na walce w której szczegóły nie chcę tu wchodzić. Może więc warto się pospieszyć by zobaczyć choć to co jest, bo nie wiadomo jak długo jeszcze będzie.

Nie tak dawno temu, bo w roku 1531 zanotowano pierwszą informację o zamku w Kijanach. Dobra te wówczas należały do rodu Komorowskich. Zamek najprawdopodobniej powstał wcześniej. Jeszcze w tamtych czasach Wieprz był rzeką spławną i ważną drogą spławiania zboża do Gdańska. Brodów na Wieprzu strzegły warownie. Jedną z nich był właśnie kijański zamek. Pod koniec wieku XVI przeszedł on we władanie Piotra Czernego (fundatora drewnianego kościoła w Kijanach), a potem, w wieku XVII stał się częścią dóbr Firlejów. Firlejowie zmodernizowali warownię, wybudowali wewnątrz niej wieżę mieszkalną. Znajdował się tu włoski ogród ziołowy. W pobliżu zamku zaś umieścili Firlejowie zwierzyniec. Jeszcze wtedy zamek stał pośród lasów, a wioska była przy nim malutka (tak to przynajmniej widział włoski podróżnik goszczący w tych okolicach w drugiej połowie XVII wieku). W inwentarzu dóbr Sanguszków z połowy wieku XVIII znajdują się informacje o fatalnym stanie budowli.