W Piotrkowie (gmina Jabłonna) znajdują się 3 cmentarze z okresu I wojny światowej. Pierwszy z nich zlokalizowany jest w pobliżu szosy Lublin - Przemyśl. Otoczony płotem pozbawionym furtki. Za ogrodzeniem znajduje się zachowana mogiła zbiorowa w postaci kopca. Wg opracowania M. Dąbrowskiego jest tu też 7 mogił rzędowych. W roku 2011 nie udało mi się ich zlokalizować.

Choć miejscowość znana jest głównie z istnienia tu ruin kościoła zwolenników Kalwina, a nawet nazwa miejscowości często podawana jest w formie Piaski Luterskie to jednak miasto nie było zamieszkiwane przez wyznawców jednej religii. Już w wieku XVI zamieszkiwali tu Żydzi. W wiekach XVII i XVIII ich liczba wciąż rosła. I na pewno miało to związek z handlową rolą tej miejscowości. W wieku XIX społeczność żydowska stanowiła już większość mieszkańców. Posiadali bożnicę, szkoły i dwa cmentarze. Stary cmentarz zajmuje dziś plac targowy. Nowy w okresie II wojny światowej stał się miejscem zagłady wielu ludzi dla których getto w Piaskach miało być tylko przystankiem w drodze do obozu w Bełżcu. Nagrobki na terenie cmentarza zniszczono. Sam cmentarz porosły drzewa. Pozostało do dziś tylko kilka stel nagrobnych i tylko jedna z nich jeszcze nie leży na ziemi.

Cmentarz pozostaje pod opieką miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej do której remizy przylega jednym ze swoich boków. Tak jak w Cycowie tu także obok poległych w I wojnie światowej spoczęli żołnierze biorący udział w bitwie z bolszewikami stoczonej pod Cycowem w 1920 roku.

Kościół w Woli Korybutowej p.w. Najświętszego Serca Jezusa wznoszono w latach 1937-1938. Konsekracji dokonano w roku 1939. Ten właśnie rok zapisano na posadzce przy wejściu.

Cmentarz wojenny w Cycowie powstał po przejściu frontu w 1915 roku. Kolejnych pochówków na jego terenie dokonano po bitwie w wojnie polsko-bolszewickiej. Zachowało się kilka krzyży umieszczonych na mogiłach żołnierzy poległych w sierpniu 1915 roku. Na pewno nie wszystkie. Brak informacji o liczbie poległych z tego okresu.

Wieś powstała w wieku XV. Dokładna data nie jest znana lecz na pewno była to pierwsza połowa tego wieku. Od początku wśród mieszkańców przeważali wyznawcy prawosławia. Nazwa wsi pochodzi od imienia Cyc, a w wieku XVII stała się sławna za sprawą produkowanych tu tkanin lnianych nazywanych cycami. We wsi od XVI wieku stała cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Wszyscy wierni prawosławni stali się grekokatolikami wraz z całą prawosławną diecezją chełmską po wprowadzeniu unii brzeskiej. W 1564 roku mieszkało tu około 40 rodzin. W roku 1768 Józef Bąkowski wystawił nową cerkiew greckokatolicką, która spłonęła w roku 1844. Kolejną, już murowaną cerkiew zaczęto budować w 1860 roku. Jeszcze podczas budowy świątynia musiała "zmienić wyznanie". Stała się cerkwią prawosławną. Stoi do dziś choć od 1921 roku była kościołem rzymskokatolickim. Miały na to wpływ zmiany w strukturze wyznaniowej i narodowościowej ludności zamieszkującej miejscowość. Po 1873 roku zaczęli się tu osiedlać koloniści niemieccy. Przybywali głównie z okolic Radomia, Sompolna i Gostynina. Kolejną zmianę przyniosło "bieżeństwo" z 1915 roku. Wraz z wojskami carskimi najliczniej odchodzili prawosławni i Żydzi. Dlatego w 1921 roku odnotowano w Cycowie obecność zaledwie trochę mniej niż 200 osób wyznających prawosławie. Była to grupa liczebnie zbliżona do osób wyznania rzymskokatolickiego i mojżeszowego. Najliczniejszą grupą w tym czasie byli już ewangelicy narodowości niemieckiej. Cmentarz prawosławny został zniszczony ale funkcjonuje nadal. Dziś obok niego znajduje się przystanek autobusowy. Na terenie cmentarza odbywają się nabożeństwa w intencji zmarłych.

Kwatera wojenna na cmentarzu parafialnym w Kijanach obecnie wygląda jak mogiła zbiorowa i kryje prochy żołnierzy poległych w sierpniu 1915 roku i we wrześniu 1939 roku. Jak podaje M. Dąbrowski jest tu pochowanych prawdopodobnie kilkunastu żołnierzy armii carskiej i być może armii niemieckiej.

Cmentarz znajduje się w rozwidleniu dróg do Orzechowa Nowego i Orzechowa Starego. Założony był na planie trójkąta dla ok. 90 żołnierzy niemieckich i kilkunastu rosyjskich. W latach trzydziestych XX wieku przeniesiono tu szczątki żołnierzy z cmentarzy w Maśluchach (ok. 50 poległych) i w Uścimowie Nowym (ok. 100 żołnierzy). Na terenie cmentarza znajdowało się 90 pojedynczych mogił i jedna zbiorowa. Otoczony był drutem kolczastym i drewnianymi słupami. Na grobach stały drewniane krzyże z tabliczkami.

Okszów jest miejscowością leżącą na północ od Chełma. Praktycznie z Chełmem jest połączony. Z tych powodów nie brałem pod uwagę poszukiwania w Okszowie grobów wojennych. Przecież w samym Chełmie są ogromne cmentarze. A nie zastanowiłem się dlaczego jest ich tam kilka, a nie jeden. Kierując się jeszcze dalej na północ, w stronę Włodawy przejeżdżałem przez las i zatrzymał mnie dziwnie znajomy widok.

Cmentarz ten kiedyś znajdował się przy leśnej drodze. Obecnie w odległości około 200 m od niego przebiega obwodnica Lubartowa i leśna droga od strony Nowodworu przebiegająca niegdyś obok cmentarza jest już tylko leśną ścieżką. Najbliżej cmentarza znajdują się zabudowania wsi Annobór. Jednak gdy w Annoborze zapytałem o cmentarz nie uzyskałem pomocy. Być może tylko źle trafiłem. Bo cmentarz nie wygląda na zapomniany.