Złe miejsca dla ślimaków

Brzezie (powiat włocławski) Zwykle pisze się nie o samym pałacu tylko o całym zespole pałacowo-parkowym. Gdybym przyjechał tu celowo pewnie i w parku szukałbym śladów jego dawnych założeń. Nie bez powodu. Projektantem parku był Walerian Kronenberg - autor ponad 300 zrealizowanych projektów parkowych. Tymczasem trafiłem tu przypadkiem. Do wejścia skusiła mnie brama.

Bitwa odbyła się 14 maja 1944 roku.
Udział wzięli:
Oddział piechoty zmotoryzowanej z 5 Dywizji Pancernej SS "Wiking" oraz oddziały Wehrmachtu o łącznej sile ok 2000 ludzi. Dowodził nimi SS-Gruppenführera Jakob Sporrenberg.
Ok. 600 partyzantów AL pod dowództwem ppłk Mieczysława Moczara "Mietka" oraz ok. 200 partyzantów sowieckich pod dowództwem kpt. Czepigi.

W maju 1944 roku Niemcy prowadzili akcję oczyszczania tyłów frontu. Jej kryptonim to "Maigewitter". Dowódcą całej akcji był wspomniany wyżej Jakob Sporreng. Oddział Moczara przemieszczał się w tym czasie wraz z sowietami z Lasów Parczewskich. Teren w jakim przyszło walczyć obu stronom nie sprzyjał użyciu sprzętu zmechanizowanego. Okolica jest gęsto poprzecinana wąwozami i w dużym stopniu pokryta lasami. Walki zakończyły się wydostaniem z okrążenia partyzantów co jest w wojnie partyzanckiej traktowane jak zwycięstwo. Partyzanci po całym dniu walk przedostali się do Lasów Parczewskich i Janowskich (czyli wrócili skąd przyszli). W czerwcu znów brali udział w walkach podczas niemieckiej operacji "Sturmwind I".

Straty stron:
AL - 40 poległych
Sowieci - 26 poległych
Niemcy - 300 poległych i rannych.

W miejscu bitwy powstał pomnik.

Pałac Kretzschmarów to kamienica wzniesiona pod koniec XIX wieku w Chełmie przez Wilhelma Kretzschmara wg projektu A. Sokołowa.

Zamek Krzyżtopór w Ujeździe, którego ruiny do dnia dzisiejszego zachwycają został wzniesiony przez Krzysztofa Ossolińskiego prawdopodobnie z potrzeby wybicia się ponad brata. Brat Krzysztofa, Jerzy był postacią znaną nie tylko w Rzeczypospolitej. To konie z jego orszaku gubiły w Rzymie złote podkowy. Jerzy żył w przepychu choć nie zawsze za własne pieniądze ;) Jego siedzibą było Ossolin. Tu znajdowało się rodowe gniazdo Toporczyków, późniejszych Ossolińskich. Posiadając już zamek Jerzy go tylko przebudował. Lokalizacja nie pozwalała na wielką rozbudowę. To, że dziś nie ma po zamku zbyt wielu śladów jest wynikiem błędnego wyboru podłoża (i legendy). Wzgórza lessowe jako podstawa nie dają pewności takiej jak skała. To już można było zobaczyć w Rembowie. Aż dziw, że Jerzy Ossoliński nie zdecydował się jednak na budowę nowego zamku w innym miejscu. Sentyment? Czy może oszczędność? To drugie raczej w grę nie wchodzi - Jerzy i Krzysztof pozostawili spadkobiercom przede wszystkim długi.

Krwawa środa na Powiślu to zespół krwawych wydarzeń do których doszło w dniach 18-24 XI 1942 roku. Obszar dotknięty akcją pacyfikacyjną prowadzoną przez władze okupacyjne w tym czasie objął osady znajdujące się na południe od Kazimierza Dolnego (Cholewianka, Rogów, Jeziorszczyzna), sam Kazimierz Dolny, Bochotnicę, Parchatkę, Zbędowice i Kolonię Zbędowice. Jedynie przez przypadek nie objął puławskich Włostowic.

Mówienie, że dokonali tego Niemcy w dużej mierze odbiega od rzeczywistości. Jednostki, które przeprowadziły akcję to:

Znane są nazwiska dowódców. Ci którzy wojnę przeżyli byli sądzeni ale nigdy nie za to co zrobiono podczas wydarzeń "Krwawej środy".

Na ścianie klasztoru w Kazimierzu Dolnym znajdują się tablice upamiętniające ofiary egzekucji. Pośród wszystkich ofiar drugiej wojny światowej związanych z tą miejscowością (pominięto Żydów).

Soldatenfriedhof Borzechów leży około 3 km od wsi Borzechów, na skraju wsi Łączki.

Lokalizacja w Niezdowie jest w przypadku tego pałacu bardziej historyczna niż administracyjna. Dziś jego park jest parkiem miejskim Opola Lubelskiego, a i sam pałac stoi teraz w Opolu Lubelskim.

Pałac powstał w XVIII wieku i... dziś jest zupełnie inny. Jego dzieje splotły się z dziejami uzdrowiska poprzez podagrę. Z tych powodów nie tylko pałac będzie na zdjęciach i w treści.

Późnoklasycystyczny pałac z II połowy XIX w. - wybudowany przez hr. Jana Jezierskiego herbu Nowina.

Kościół może jest tu tylko pretekstem. Może... Powstał gdy Maciejowice należały do Potockich. Były to lata 1772-1780. I właściwie niewiele z tego okresu do dnia dzisiejszego pozostało.