Złe miejsca dla ślimaków

Cmentarz zrekonstruowany w 1996 roku. Podczas II wojny światowej teren zaorano i na terenie cmentarza powstało założone przez okupantów przedsiębiorstwo melioracyjne. Część terenu cmentarza zajął po wojnie park. To stan dzisiejszy cmentarza zrekonstruowanego symbolicznie na części terenu jaki zajmował cmentarz żydowski powstały pod koniec XV lub na początku XVI wieku.

Zamek ten wybudował Stanisław Szydłowiecki pod koniec XV wieku. Przebudowywano go w wiekach XVI i XVII.

Pierwsza synagoga - jeszcze drewniana - powstała w 1684 r. Prawdopodobnie w tym samym miejscu powstała stojąca do dziś murowana Wielka Synagoga. Jej powstanie to już lata 1764-1774, a w kosztach budowy partycypowali Czartoryscy. Główny budynek rozbudowano w wieku XIX dodając drugą kondygnację nad przedsionkiem i dwa narożne alkierze. Drugą kondygnację oraz boczne części parterowe zajmują babińce. Największe zniszczenia dotknęły synagogi włodawskie w 1915 roku, gdy wycofujące się oddziały rosyjskie niszczyły wszystko stosując taktykę spalonej ziemi. Zamożna społeczność żydowska Włodawy już w 1920 roku usunęła zniszczenia.

W drugiej połowie XVI w. Maciejowscy (właściciele Maciejowic) otrzymali zgodę na budowę zamku obronnego. Już w wieku XVII, gdy Maciejowice należały do Zbąskich lub Oleśnickich pojawia się w miejscu zamku pałac. W 1792 roku Maciejowice stają się własnością Zamoyskich, a już dwa lata później pałac zostaje zniszczony podczas ostatniej bitwy Insurekcji Kościuszkowskiej. Nowy pałac powstaje około 1798 roku (do 1800).

Cmentarz przy ulicy Młynarskiej został założony przed rokiem 1834 (ale po 1818). Jeszcze w 1836 nie posiadał ogrodzenia. W początkowym okresie chowano tu także niekatolików i nieochrzczone dzieci. W 1860 z powodu przepełnienia został zamknięty. Jednak nadal dokonywano tu pochówków czego dowody znajdują się na nagrobkach. W 1973 roku z inicjatywy miejscowego proboszcza wybudowano na nowo mur otaczający cmentarz. Od kilkunastu lat prowadzone są kwesty na rzecz renowacji nagrobków.

Ostatnia bitwa SGO "Polesie" nosi nazwę Bitwy pod Kockiem. Przed kockim pałacem stoi działo przypominające o bitwie. W Kocku jest też pomnik generała Kleeberga.

Cmentarz założony w pierwszej połowie XIX wieku. Zamknięty przed 1939 rokiem. Od kilku lat oczyszczany z zarośli go zarastających i umieszczony na szlakach turystycznych. A przyroda wciąż walczy o odzyskanie terenu dla siebie. Zdjęcie z kwietnia i czerwca 2009.

Jest to kościół klasztorny oo. kapucynów. Wzniesiony w latach 1737-1741. Fundatorem kościoła był marszałek wielki litewski Paweł Karol książę Sanguszko. Kto inny był fundatorem klasztoru - Mikołaj Krzynecki z Urzędowa. I to Mikołaj Krzynecki był pomysłodawcą ufundowania klasztoru, nie posiadał jednak wystarczających środków by zrobić to samodzielnie. Paweł Karol Sanguszko już wcześniej ufundował klasztor kapucynów w Lublinie. W tym wypadku przyszedł z pomocą Krzyneckiemu współfinansując przedsięwzięcie i lokując klasztor w Lubartowie, będącym siedzibą rodową Sanguszków.

Pałac wzniesiony z inicjatywy Potockich pod koniec XVIII wieku. Przebudowany w połowie XIX wieku. Na początki wieku XX otrzymał nazwę "Gubernia" i był siedzibą ostatnich właścicieli Radzynia Podlaskiego - Szlubowskich.

Miejscowość przy drodze łączącej Lubartów z Czemiernikami. Na skraju lasu przy drodze zauważyłem przejeżdżając pomnik. Wygląda jak grób ale chyba grobem nie jest.