Złe miejsca dla ślimaków

Kościół ten nie powstał "na wodzie". Był świątynią jezuicką na stałym lądzie do czasu likwidacji zakonu.

Cmentarz na skraju lasu. Między wsiami Krępa i Pogorzelec (pow. garwoliński). Pod opieką Towarzystwa Historycznego "Odrowąż".

Wieża ariańska jak wieść niesie powstała na majdanie zamku w Wojciechowie w okolicach przełomu wieków XV i XVI.

Borzymówka w powiecie sochaczewskim. Jedno z miejsc pochówku żołnierzy walczących w latach 1914-1915 w okolicach Bolimowa.
Cmentarz znajduje się przy samej drodze łączącej Borzymówkę z Mizerką Nową. Jest całkowicie zarośnięty i obecnie jest schronieniem dla polnych zwierząt co wykorzystują myśliwi wchodząc na jego teren bądź wpuszczając tam psy. Zły stan cmentarza pogarsza się szczególnie od czasu śmierci mieszkającego w pobliżu rolnika, który wycinał rosnące na terenie cmentarza zarośla. Nie ma możliwości dojścia do pomnika znajdującego się podobno na drugim końcu cmentarza. Kapliczka na pniu ściętego drzewa jest jedynym znakiem szczególnym pozwalającym odnaleźć cmentarz. Teren otoczony rowem i wałem ziemnym. Stan z lipca 2009 roku.

Nie miałem w planach odwiedzenia tych miejsc. Zawieziono mnie tam samochodem. Ponieważ jest aż tak bardzo inaczej w przypadku innych miejsc opisywanych na tych stronach to może niech będzie inaczej do końca. Historię pałacu można poznać zaglądając na stronę muzeum a ja poszaleję ze zdjęciami.

Na początek budynek nie pałacowy ale przybliżający historię tutejszej manufaktury. Warto zajść. Ja dzięki temu zrozumiałem od razu dlaczego w samym pałacu jest tak wiele ceramiki.

Cmentarz powstał w 1915 roku. Zachowała się na nim resztki pomnika oraz jedna stela nagrobna. Otaczające teren cmentarza rów i wał ziemny są jeszcze widoczne. Ogólnie jednak cmentarz jest zaniedbany. Dostęp utrudniają porastające go drzewa i krzewy. Jedyna droga dojazdowa prowadzi przez opuszczone gospodarstwo rolne. Stan na lato 2009 roku.

Wieś Joachimów otrzymała dodatkową część nazwy, czyli "Mogiły" z powodu wielkiej ilości mogił pozostałych w jej okolicach w 1915 roku. Być może znajdujący się tu cmentarz powoli by niszczał w zapomnieniu gdyby nie szukano nowej lokalizacji dla żołnierzy niemieckich z czasów II wojny pochowanych na warszawskich Powązkach. Przenosiny odbyły się w 1990 roku. O tym, że cmentarz powstał w roku 1915 przypomina tylko jeden kamień leżący u stóp krzyża umieszczonego w centrum cmentarza.

Cmentarz znajduje się przy drodze łączącej Bolimów z Guzowem. Choć nie oznakowany i zarośnięty jest jednak dobrze widoczny. Jest to kopiec o bokach wzmocnionych kamieniem.

Chyba nie ma co pisać o pani Walewskiej. Jej słynny romans... to nie temat na artykuł o dworku. Choć właśnie ten romans ją tak rozsławił, że aż zagrała ją Grata Garbo - zupełnie nie podobna do oryginału.

Z drogi wygląda to intrygująco. Brama. Most.

Brochów pojawia się w źródłach pisanych w 1113 roku. Jest to wzmianka o istniejącym już od kilkunastu lat drewnianym kościele. Kościół murowany zastąpił go dwa wieki później. Murowana świątynia, konsekrowana w 1331 była fundacją książąt mazowieckich przekazaną na ten cel rycerzowi Andrzejowi z Dinheim. Początkowo była to konstrukcja jednonawowa. Nawy boczne i wieżyczki obronne kościół otrzymał w rozpoczętej w roku 1551 rozbudowie finansowanej przez Jana Brochowskiego, a realizowanej przez twórcę warszawskiego barbakanu, wenecjanina Jana Baptystę. Prace budowlane trwały 10 lat ale ponowna konsekracja świątyni nastąpiła dopiero po upływie kolejnych 25 lat. Na zewnętrznych ścianach naw znajduje się dwupoziomowy ganek tunelowy ze strzelnicami. Sto lat później jeszcze wzmocniono "efekt obrony" świątyni otaczając ją murem obronnym z protobastionami - rozwiązanie przestarzałe w momencie budowy ale ładnie się prezentuje. Mur otoczony był z kolei fosą - zachowały się jej resztki od strony rzeki Bzury.