Jest to kościół klasztorny oo. kapucynów. Wzniesiony w latach 1737-1741. Fundatorem kościoła był marszałek wielki litewski Paweł Karol książę Sanguszko. Kto inny był fundatorem klasztoru - Mikołaj Krzynecki z Urzędowa. I to Mikołaj Krzynecki był pomysłodawcą ufundowania klasztoru, nie posiadał jednak wystarczających środków by zrobić to samodzielnie. Paweł Karol Sanguszko już wcześniej ufundował klasztor kapucynów w Lublinie. W tym wypadku przyszedł z pomocą Krzyneckiemu współfinansując przedsięwzięcie i lokując klasztor w Lubartowie, będącym siedzibą rodową Sanguszków.

Pokaż Świątynie na większej mapie

Podczas powstania styczniowego kościół był ostrzelany przez artylerię rosyjską. W klasztorze ukrywali się bowiem powstańcy. Podobno w ścianach świątyni pozostały do dnia dzisiejszego kule armatnie. Ciekawostką może być to, że w klasztorze nie było wtedy niemal odbywającego nowicjat - w momencie wybuchu powstania nowicjusze niemal wszyscy przystąpili do oddziałów powstańczych. Zakonnicy lubartowscy utracili swoją siedzibę w 1867 roku. Opiekę nad kościołem roztoczyli duchowni diecezjalni.

Powrót zakonników do Lubartowa nastąpił w roku 1938.