Złe miejsca dla ślimaków

Cmentarz pozostaje pod opieką miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej do której remizy przylega jednym ze swoich boków. Tak jak w Cycowie tu także obok poległych w I wojnie światowej spoczęli żołnierze biorący udział w bitwie z bolszewikami stoczonej pod Cycowem w 1920 roku.

Kościół w Woli Korybutowej p.w. Najświętszego Serca Jezusa wznoszono w latach 1937-1938. Konsekracji dokonano w roku 1939. Ten właśnie rok zapisano na posadzce przy wejściu.

Cmentarz wojenny w Cycowie powstał po przejściu frontu w 1915 roku. Kolejnych pochówków na jego terenie dokonano po bitwie w wojnie polsko-bolszewickiej. Zachowało się kilka krzyży umieszczonych na mogiłach żołnierzy poległych w sierpniu 1915 roku. Na pewno nie wszystkie. Brak informacji o liczbie poległych z tego okresu.

Wieś powstała w wieku XV. Dokładna data nie jest znana lecz na pewno była to pierwsza połowa tego wieku. Od początku wśród mieszkańców przeważali wyznawcy prawosławia. Nazwa wsi pochodzi od imienia Cyc, a w wieku XVII stała się sławna za sprawą produkowanych tu tkanin lnianych nazywanych cycami. We wsi od XVI wieku stała cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Wszyscy wierni prawosławni stali się grekokatolikami wraz z całą prawosławną diecezją chełmską po wprowadzeniu unii brzeskiej. W 1564 roku mieszkało tu około 40 rodzin. W roku 1768 Józef Bąkowski wystawił nową cerkiew greckokatolicką, która spłonęła w roku 1844. Kolejną, już murowaną cerkiew zaczęto budować w 1860 roku. Jeszcze podczas budowy świątynia musiała "zmienić wyznanie". Stała się cerkwią prawosławną. Stoi do dziś choć od 1921 roku była kościołem rzymskokatolickim. Miały na to wpływ zmiany w strukturze wyznaniowej i narodowościowej ludności zamieszkującej miejscowość. Po 1873 roku zaczęli się tu osiedlać koloniści niemieccy. Przybywali głównie z okolic Radomia, Sompolna i Gostynina. Kolejną zmianę przyniosło "bieżeństwo" z 1915 roku. Wraz z wojskami carskimi najliczniej odchodzili prawosławni i Żydzi. Dlatego w 1921 roku odnotowano w Cycowie obecność zaledwie trochę mniej niż 200 osób wyznających prawosławie. Była to grupa liczebnie zbliżona do osób wyznania rzymskokatolickiego i mojżeszowego. Najliczniejszą grupą w tym czasie byli już ewangelicy narodowości niemieckiej. Cmentarz prawosławny został zniszczony ale funkcjonuje nadal. Dziś obok niego znajduje się przystanek autobusowy. Na terenie cmentarza odbywają się nabożeństwa w intencji zmarłych.

Kościół nazywany flisackim zbudowano prawdopodobnie pod koniec wieku XVII. W roku 1742 dokonano jego konsekracji i rozbudowy. W owym czasie wielu mieszkańców Ulanowa posiadającego od 1616 roku prawa miejskie trudniło się flisactwem i handlem. Przepływającym w pobliżu miejscowości Sanem spławiano do Gdańska zboże i owoce. W tym samym roku gdy świątynia została konsekrowana dokonano jej rozbudowy. W roku 1743 erygowano przy kościele kapelanię szpitalną za sprawą Jędrzeja Zamoyskiego (on też podawany jest jako fundator kościoła).

Dwór z końca XIX wieku. Choć znajduje się pod opieką Konserwatora Zabytków nie jest do Rejestru Zabytków wpisany. Nie ma szczęścia do publikacji, a i jego przyszłość raczej nie wygląda najlepiej.

Dwór powstał w latach 1905 - 1907. Zaprojektowany przez Tadeusza Stryjeńskiego na zlecenie barona Göetza Okocimskiego. Dwór przeznaczono na siedzibę administracji majątku. Administratorem był Stefan Trzeciak. Założenie przewidywało dużą funkcjonalność dworu i brak upiększeń.

Kościół wzniesiono w roku 1776. Fundatorem był dziedzic rudzki Franciszek Korwin Kochanowski. Kościół wykonano z "drzewa sosnowego rżniętego" jak podaje ks. Bystrzykowski cytowany w tekście umieszczonym na tablicy informacyjnej umieszczonej przed wejściem na plac kościelny.

Kwatera wojenna na cmentarzu parafialnym w Kijanach obecnie wygląda jak mogiła zbiorowa i kryje prochy żołnierzy poległych w sierpniu 1915 roku i we wrześniu 1939 roku. Jak podaje M. Dąbrowski jest tu pochowanych prawdopodobnie kilkunastu żołnierzy armii carskiej i być może armii niemieckiej.

Cmentarz znajduje się w rozwidleniu dróg do Orzechowa Nowego i Orzechowa Starego. Założony był na planie trójkąta dla ok. 90 żołnierzy niemieckich i kilkunastu rosyjskich. W latach trzydziestych XX wieku przeniesiono tu szczątki żołnierzy z cmentarzy w Maśluchach (ok. 50 poległych) i w Uścimowie Nowym (ok. 100 żołnierzy). Na terenie cmentarza znajdowało się 90 pojedynczych mogił i jedna zbiorowa. Otoczony był drutem kolczastym i drewnianymi słupami. Na grobach stały drewniane krzyże z tabliczkami.