Cmentarz znajduje się w Łukowie przy ulicy Strzelniczej w dzielnicy Łapiguz. Założony został przez Niemców. Później obok żołnierzy poległych w pierwszej wojnie pochowano tu poległych w wojnie polsko-bolszewickiej. W rocznice wydarzeń 1920 roku odbywają się tu uroczystości, a groby z I wojny pozostają w lekkim zapomnieniu. Wg informacji ze strony Spis Poległych w Pierwszej Wojnie Światowej w latach 50-tych rozebrano pomnik ku czci poległym. W 1972 spłonął drewniany kościółek cmentarny stojący tu od 1918 roku. Pomnik lub nagrobek "mahometański" został zabrany z cmentarza do skansenu w Lublinie.

Widok na ulicę Strzelniczą przy cmentarzu wojennym

Widok na sam cmentarz

Formalnie nie jest to kirkut. Jest to jednak miejsce spoczynku wielu Żydów z Łukowa jak i jego okolic. Zmarli podczas II wojny światowej, w większości śmiercią tragiczną.

Pomnik przy drodze wylotowej z Ułęża w kierunku Moszczanki. W pobliżu znajdują się 3 lotniska. We wrześniu 1939 roku spadł tu zestrzelony polski samolot.

W Parchatce, przy drodze łączącej Puławy z Kazimierzem Dolnym znajduje się kopiec. Umieszczone na jego szczycie krzyż i tablicę zasłaniają gałęzie drzew. Kopiec nie jest opisywany w żadnym przewodniku. Ale to jeszcze można zrozumieć - od wielu lat szlaki turystyczne omijają to miejsce wąwozami, bądź brzegiem Wisły.

Olesin to dziwna miejscowość. Powstała wraz z pałacem. Teren parku i pałacu został wyłączony z Kurowa w którym wcześniej się znajdował. Obecnie są plany by ponownie Olesin do Kurowa przyłączyć w wypadku odzyskania przez Kurów praw miejskich.

Cmentarz prawosławny jest częścią cmentarza przy ulicy Lipowej w Lublinie. W pobliżu cerkwi cmentarnej znajduje się kwatera żołnierzy armii Ukraińskiej Republiki Ludowej Symona Petlury. Po zwolnieniu z obozów w których byli internowani, pozostający w Polsce otrzymali status uchodźcy politycznego i mogli zamieszkać w Polsce. Część z nich zamieszkała w Lublinie i okolicach.

Karczmiska trafiły w ręce Ignacego Wessela jako zakup z dóbr państwowych. W 1832 roku miejscowość ta, jak i całe dobra Czartoryskich została skonfiskowana. Jednak w posiadaniu Czartoryskich dobra te były tylko 2 lata. W 1829 roku nabyli je od ks. Anny z Sapiechów Sanguszkowej II voto Sewerynowej Potockiej (gdzie indziej występuje jako Anna Sapieżyna z Zamoyskich). Były to starostwa kazimierskie i wąwolnickie. Ks. Anna była w ich posiadaniu od 1819 roku więc nie wiele dłużej.
Nowy właściciel musiał sobie wybudować dom. Tak powstał zespół dworsko-parkowy w Karczmiskach.

Dwór, nazywany czasami pałacem, powstał w roku 1894 wg projektu Aleksandra Zwierzchowskiego. Obok niego wzniesiono zabudowania folwarczne oraz uporządkowano park krajobrazowy. Właścicielem dóbr był w tym czasie urodzony w Jastkowie 15 IX 1863 roku Nikodem Budny. Ożeniony w roku 1896 roku z Natalią Popławską Nikodem Budny, zanim objął majątek w Jastkowie ukończył szkołę średnią we Włocławku, a następnie studiował na Akademii Rolniczej w Dublanach pod Lwowem. Zaraz po studiach ożenił się i przejął majątek w Jastkowie - ojciec pozostawił sobie jeszcze na jakiś czas majątki w Niemcach i Zakrzewie.

Na cmentarzu parafialnym w Rybitwach pod Józefowem znajduje się kwatera na której pochowano ok. 160 żołnierzy armii cesarsko-królewskiej i ok. 75 żołnierzy armii carskiej. Wszyscy polegli w walkach prowadzonych na tym terenie w lipcu 1915 roku. Kwatera ta jest bardzo podobna i znajduje się stosunkowo blisko opisanej już kwatery w Prawnie.

Cmentarz parafialny w Karczmiskach. Spoczywa tu kilkunastu żołnierzy armii cesarsko-królewskiej i prawdopodobnie kilkudziesięciu żołnierzy armii carskiej. Nie zachowały się pierwotnie postawione tu krzyże. Nie znane są też nazwiska poległych.