Do cmentarza w Wólce Łubkowskiej o wiele łatwiej jest dojechać od Kraczewic Rządowych niż od samej Wólki Łubkowskiej. Kształt cmentarza sugeruje, że jego część jest obecnie polem uprawnym. Może też po jego terenie przebiega droga.

Dworek wybudowany na początku wieku XIX wg projektu Jakuba Kubickiego. Właścicielami byli Bentkowscy. Zespół dworski składa się z dworku, parku krajobrazowego, pozostałości murów i bramy oraz figury Matki Boskiej. Po Bentkowskich dworek zamieszkiwali Janiccy. Po II wojnie światowej przejęty przez państwo. Dziś jest siedzibą Urzędu Gminy oraz Policji.

Rachów jest dziś częścią Annopola. Pomnik znajduje się w pobliżu drogi łączącej Annopol z Puławami. Na skraju zagajnika, za domami mieszkalnymi.
Upamiętnia on najprawdopodobniej zamordowanych w Rachowie w listopadzie 1943 roku Żydów przewiezionych z kraśnickiego obozu w Budzyniu (dziś dzielnica Kraśnika).

Kwatera znajduje się na cmentarzu parafialnym i podobnie jak ta z pobliskich Rybitw była niedawno odnawiana.

Kilkanaście metrów od mogiły żołnierzy AK i WiN w Żyrzynie znajduje się od lat 80-tych pomnik poświęcony żołnierzom Wojska Polskiego z 1939 roku, partyzantom Batalionów Chłopskich i powstańcom 1863 roku.

Hrubieszów w swojej historii miał co najmniej 9 cerkwi. Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny (lub jak piszą katolicy Wniebowzięcia) powstała w latach 1873-1875. Wcześniej w miejscu tym stał kościół katolicki rozebrany w 1785 roku. Budowla posiada 13 kopuł. Źródła co prawda podaję że jest to 13 cebulastych kopuł ale co do jednej z nich nie był bym taki pewien czy mała cebulka na szczycie też ma być liczona. Podobno z taką liczbą kopuł w Europie jest jeszcze tylko jedna cerkiew, w Finlandii.

Budynek powstał z inicjatywy sprowadzonych tu przez Zamoyskich Żydów sefardyjskich. Do 1588 roku Zamość korzystał z zakazu osiedlania się Żydów. Obronny charakter miasta sprawił, że jego mieszkańcy uniknęli pogromów za czasów powstania Chmielnickiego. Na pewno była to też zachęta dla wielu by tu się osiedlić. Tak więc budowla wzniesiona w latach 1610-1618 przez Żydów sefardyjskich szybko stała się bożnicą coraz liczniejszych Żydów aszkenazyjskich. To już zapewne ich dziełem jest dobudowanie w XVII w. do bryły głównej parterowych babińców. W odróżnieniu od wielu synagog na terenie Polski zamojska ma dach ukryty za renesansowymi attykami.

Lubartów gościł Żydów od początku swojego istnienia. Zajmowali się oni na początku głównie handlem zbożem spławianym Wieprzem. W XIX wieku i na początku wieku XX stanowili większość mieszkańców miasta. Posiadali nieistniejącą już synagogę oraz dwa cmentarze. Starszy przy ulicy Żabiej został całkowicie zniszczony podczas okupacji. Nowy - przy ulicy Cichej długo pozostawał zapomnianym, jednak niewyjaśnione do końca sprawy własnościowe i fakt, że jednak zachowało się tam kilka macew powstrzymał urzędników przed zmianą przeznaczenia tego terenu. Ostatecznie teren przekazano gminie wyznaniowej w Warszawie. Z zachowanych macew stworzono lapidarium (jeszcze w 1988 roku). Teren cmentarza zaś obsadzono drzewami (w latach 60-tych). Z informacji ze strony kirkuty.xip.pl wynika, że liczba macew powinna się zwiększyć. Ktoś kilka lubartowskich stel wystawił na aukcję w allegro.pl i mają one trafić (po nieodpłatnym odzyskaniu od "sprzedawcy") na teren cmentarza.

Spis powszechny z 1921 roku wykazał w Radzyniu Podlaskim obecność 2895 osób wyznania mojżeszowego, co stanowiło 59,7% wszystkich mieszkańców miasta. Były tu wtedy dwa cmentarze żydowskie. Starszy, który pamiętany jest sprzed wojny jako zaniedbany i opuszczony został zdewastowany podczas wojny, a po wojnie jego teren przeznaczono pod zabudowę miejską. Na początku wieku XX Żydzi radzyńscy założyli nowy cmentarz przy drodze prowadzącej z Radzynia do Czemiernik. Określany bywa jako cmentarz chasydzki co ma niewątpliwie związek z liczną społecznością chasydzką, która funkcjonowała tu przed II wojną światową. I tu, jak na starym cmentarzu, zniszczeń dokonywano podczas wojny oraz po wojnie. Macewy lub ich fragmenty były zabierane przez zamieszkującą w pobliżu ludność do wykorzystania w gospodarstwach. Jedna z takich macew powróciła na cmentarz w roku 2008.

Celejów leży pomiędzy Kazimierzem Dolnym i Nałęczowem. Nad przepływającą tędy rzeką Bystrą Choteccy posiadali folwark do czasu gdy podjęli decyzję o przeniesieniu tu swojej siedziby rodowej.