Złe miejsca dla ślimaków

Budynek powstał w latach 1887-1891. Miejsce w którym się znajduje wcześniej też zajmowała synagoga, która spłonęła podczas pożaru miasta. Nie znalazłem informacji o tej wcześniejszej budowli.

Bełżyce otrzymały prawa miejskie od Władysława Jagiełły w 1417 jednak pierwsze wzmianki o istnieniu tu świątyni pojawiają się 8 lat później. Był to budynek drewniany. Ponieważ nie zachowały się ślady ówczesnego zamku w Bełżycach, nie można stwierdzić czy kościół znajdował się na jego terenie. Na pewno za to znajdował się na terenach podmokłych, a większość zamieszkujących tu ludzi była pochodzenia niemieckiego.

Budowla klasycystyczna z końca XVIII w. lub z początku XIX w. Od wschodu w późniejszym okresie budynek powiększono wydłużając wschodnie skrzydło. Pałac stanowi część zespołu pałacowo-parkowego. Należą do niego dwie oficyny na dziedzińcu pałacowym i resztki parku krajobrazowego. W pobliżu znajdują się też budynki gospodarcze powstałe w drugiej połowie wieku XIX, również posiadające status zabytków. Ostatnio powiat rycki postanowił sam odnowić zespół pałacowo-parkowy, najpierw jednak zabiega u konserwatora zabytków o wyłączenie z zespołu budynków gospodarczych które nadal są użytkowane przez gospodarstwo rolnicze.

Późnobarokowy murowany kościół w Baranowie pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela.

Cmentarz znajduje się kilkanaście metrów od drogi łączącej Maciejowice z Łaskarzewem, w lesie pomiędzy wsiami Polik i Pogorzelec. Jest tu 7 zbiorowych mogił o wyraźnie zachowanym obrysie. Na jednej z nich zachowała się płyta z danymi jednego z pochowanych. Data z sierpnia 1915 roku. Nie wiadomo ilu jest tu pochowanych żołnierzy ani w jakich jednostkach służyli (poza tym jedynym zachowanym). Krzyże stalowe umieszczone na mogiłach podobno pochodzą z cmentarza parafialnego. Teren cmentarza jest ogrodzony i oznakowany tablicą stojącą przy ogrodzeniu. Przy wejściu na ogrodzony teren stoi kamień z tablicą zawierającą następujący napis: Tu spoczywają żołnierze polegli podczas I wojny światowej. Cześć ich pamięci.

Kamień z tablicą, ogrodzenie i krzyże pojawiły się tu podczas prac porządkowych przeprowadzonych w latach 2003 i 2004.
Większość informacji pochodzi ze strony http://www.polegli.tgcp.pl

Cmentarz założony w 1857 roku dla stacjonujących w twierdzy oficerów, podoficerów oraz ich rodzin. Oprócz nich do 1914 roku chowano tu i żołnierzy stanowiących załogę twierdzy. W latach 1914-1915 znaleźli tu spoczynek żołnierze polegli w Wielkiej Wojnie. W okresie późniejszym cmentarz był rzadziej wykorzystywany. Ostatni pochówek pochodzi z 1946 roku.

Choć cmentarz znajduje się przy samej Trasie Nadwiślańskiej przy wylocie z Dęblina w kierunku Stężycy, nie jest właściwie widoczny. Teren nekropolii zarastają krzaki, a tablica informacyjna stoi nie przy głównej, tylko bocznej drodze. Oprócz części nagrobków zachowały się wiele słupków stojących w rogach kwater. Nie byłem w stanie spenetrować całego terenu cmentarza ale skoro już wiem o jego istnieniu to może się kiedyś uda dokładniej obejrzeć.

Znajdujący się niedaleko od drogi do Garwolina cmentarz założono najprawdopodobniej w XIX w. Wtedy to nastąpił szybki wzrost liczby mieszkańców Łaskarzewa pochodzenia żydowskiego. Za ich sprawą miasto stało się ośrodkiem krawieckim.
Cmentarz odnowiono z inicjatywy Zygmunta Warszawera - łaskarzewskiego Żyda ocalałego z holocaustu. Nekropolia jest obecnie mniejsza niż przed wojną. Władze powojenne wybudowały bowiem na jej terenie drogę i wyznaczyły działki pod zabudowę. Pozostałą część ogrodzono betonowym parkanem. Ustawiono pomnik z tablicą ufundowaną przez Zygmunta Warszawera, a obok pomnika kilka macew mających tworzyć lapidarium. Macewy te prawdopodobnie pochodzą nie z Łaskarzewa tylko z miejscowości Sobienie Jeziory. Nie zmienia to faktu, że dewastacja trwa nadal.

Podobnie jak w Łaskarzewie cmentarz w Garwolinie założono w drugiej połowie XIX w. Przyczyna też była podobna - znaczny wzrost liczby Żydów w drugiej połowie XIX w. Cmentarz założono jednak nie na przedmieściu Garwolina tylko w sąsiedniej wiosce - Sulbinach. W chwili obecnej znajduje się on na terenie lasu i nie jest w żaden sposób oznakowany. Na temat kirkutu nie zachowało się wiele wiadomości, tak samo jak i o garwolińskich Żydach. Najpełniejsze dostępne opracowanie znajduje się na stronach kirkuty.xip.pl

Las, a jednak cmentarz.

Utrzymana w stylu neogotyckim świątynia powstawała w latach 1902 - 1907. Autorem projektu był Stefan Szyller.

Sobienie-Jeziory to osada powstała z rozpadu większej posiadłości biskupów poznańskich o nazwie Sobienie. W XVIII wieku właścicielem części Sobieni był kasztelan łukowski Jacek Jezierski. Rozpoczął on w obecnych Sobieniach Jeziorach produkcję kos mających zastąpić powszechnie dotąd używane w okolicy sierpy. Niewiele czasu minęło i kosy stały się bronią w insurekcji kościuszkowskiej. Ale miało być o kościele... Kościół powstał w 1806 roku wybudowany przez Karola Jezierskiego - syna Jacka Jezierskiego. W 1810 roku Karol Jezierski umieścił nad wejściem do kościoła tablicę pamiątkową.