Złe miejsca dla ślimaków

Po nieudanej obronie Staszowa zajętego w lutym 1863 roku przez oddział Langiewicza, powstańcy w małych grupach opuścili teren bitwy. Rosjanie ścigali te małe grupy i rozbijali. Tak było i pod Kurozwękami. W powstaniu uczestniczyło wielu mieszkańców tej osady i być może to oni zdecydowali się na powrót do domów. Zaatakowani schronili się w drewnianej owczarni. Stawiali opór, który Rosjanom udało się złamać dopiero po podpaleniu budynku w którym się bronili. Uciekający z płomieni zostali co do jednego zabici. Ich zbiorowy grób znajduje się w miejscu dawnej owczarni, przy wjeździe do Kurozwęk od strony Staszowa.

Jadąc z Klimontowa do Bogorii mija się w Jurkowicach (z prawej strony szosy) pomnik powstańców. Można (rzecz jasna) go nie mijać tylko się na chwilę zatrzymać. Ja tak zrobiłem. Jednak informacje z tablicy umieszczonej na kamieniu były zbyt skąpe. Tu je trochę uzupełnię.

Znana z zapisów już w XV wieku wieś Kolczyn należała pod koniec XVII w. do Potockich herbu Pilawa. Na jej gruntach w 1687 roku Andrzej Potocki Założył miasto na prawie magdeburskim. Układ urbanistyczny zachował się do dnia dzisiejszego choć nie zabudowa. Nazwę Józefów otrzymał od imienia syna założyciela Józefa Potockiego. Z budowli zachowanych z tamtych czasów Józefów posiada barokowy pałac oraz kościół. Reszta zabudowy była niszczona w pierwszej i drugiej wojnie światowej. Dlatego też duży rynek w centrum Józefowa jest pusty choć kiedyś stał na nim ratusz z wieżą.

Dwór znajduje się właściwie w Kolonii Bronice ale utarło się mówić, że to "pałac w Bronicach". Powstał pod koniec XVIII wieku wg projektu Christiana Piotra Aignera - architekta Czartoryskich odpowiedzialnego za pałac w Puławach i kościół we Włostowicach. Długo dwór stał obok swojego poprzednika, czyli renesansowego pałacu z XVI w. Rozbiórki dokonano w wieku XIX. Do dnia dzisiejszego pozostała jedynie ruina lamusa z dawnej zabudowy pałacowej.

Cmentarz usytuowany jest w pobliżu bloków mieszkalnych oraz stosunkowo niedaleko od linii kolejowej. Osiedle mieszkaniowe, jednostka wojskowa - znajdujące się w pobliżu - powstały w okresie międzywojennym. Wcześniej tereny te znajdowały się poza miastem. Nie posiadam informacji na temat liczby pochowanych tu żołnierzy.

Kościół wznosi się wysoko ponad samą miejscowością. Kiedyś do stóp wzgórza dochodziła rozlewająca się Wisła. Wg legend świątynię wzniesiono na miejscu dawnej świątyni pogańskiej. Długosz budowę kościoła umieszcza w wieku XIII i wiąże go z osobą Pawła z Samborca. W XIII wieku była to jednak prawdopodobnie świątynia z drewnianą nawą. Miała ulec zniszczeniu podczas potopu szwedzkiego. Podjęta w XVII wieku odbudowa prawdopodobnie odtworzyła kształt pierwotnej, półokrągłej absydy. Ten element od XVII w do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie.

W Sandomierzu znajdują się co najmniej dwa cmentarze żydowskie. Ten przy ulicy Suchej jest wpisany do rejestru zabytków.

3 czerwca 1928 roku uroczyście odsłonięto pomnik księdza Brzóski postawiony przez leśników.

Na cmentarzu parafialnym w Gręzówce znajduje się 99 grobów żołnierzy poległych w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku. Być może należeli do 1 Dywizji Piechoty Legionów, która rozpoczęła kampanię ze stanem 16 tysięcy żołnierzy i stoczyła w okolicy kilka bitew. W ostatniej bitwie 1 DP, stoczonej przez nią pod Tarnawatką dywizja składała się już tylko z 1 tysiąca żołnierzy.

Cmentarz znajduje się w Łukowie przy ulicy Strzelniczej w dzielnicy Łapiguz. Założony został przez Niemców. Później obok żołnierzy poległych w pierwszej wojnie pochowano tu poległych w wojnie polsko-bolszewickiej. W rocznice wydarzeń 1920 roku odbywają się tu uroczystości, a groby z I wojny pozostają w lekkim zapomnieniu. Wg informacji ze strony Spis Poległych w Pierwszej Wojnie Światowej w latach 50-tych rozebrano pomnik ku czci poległym. W 1972 spłonął drewniany kościółek cmentarny stojący tu od 1918 roku. Pomnik lub nagrobek "mahometański" został zabrany z cmentarza do skansenu w Lublinie.

Widok na ulicę Strzelniczą przy cmentarzu wojennym

Widok na sam cmentarz