Ślady po pierwszych budowlach sakralnych wystawianych w Żyrzynie zachowały się... na papierze. Gdy w pierwszej połowie XVII wieku wioskę nabyli oo. jezuici wystawili w niej dla celów misyjnych kaplicę. Był to rok 1612. Po 1647 roku wydano zgodę na budowę nowej kaplicy. W 1657 roku powstała parafia w Żyrzynie i pierwszy kościół drewniany. W roku 1696 konsekrowano następną już, większą świątynię drewnianą. Tak więc w wieku XVII wznoszono po kolei 4 budowle. W wieku następnym budowlańcy mogli odsapnąć. Używano ostatniej z budowli. Dopiero w 1803 roku w jej pobliżu rozpoczęto budowę nowej świątyni, murowanej wg projektu Piotra Aignera. A to za sprawą nowego właściciela dóbr w Żyrzynie (a raczej ich części gdyż dobra żyrzyńskie były bardzo rozdrobnione, oo. jezuici też nie posiadali ich całości).

Adamów - wieś gminna w powiecie łukowskim
Cmentarz powstał w okresie międzywojennym. Podczas wojny został zdewastowany.

Jest to jeden z cmentarzy które mogą zaskoczyć tym jak odbiegają od dostępnego o nich opisu. W opisie autorstwa Marcina Dąbrowskiego jest to zachowany cmentarz o rzucie prostokątnym otoczony wałem ziemnym. Mogiły częściowo zatarte.

Rzeczywistość jest nieco inna. Kapliczka na drzewie jest być może jedynym znakiem mającym przypominać o tym, że w gąszczu za nim znajduje się cmentarz.

Ruiny skrywają drzewa na skarpie ostro opadającej do rzeki Bystrej. Jedynie jadąc od strony Puław jeszcze można je dostrzec pośród drzew. Zamek w lokalnych podaniach miał być siedzibą Esterki - ukochanej Kazimierza Wielkiego. Oba zamki (bochotnicki i kazimierski) miał łączyć zaś tunel ułatwiający tajne schadzki. Ale to tylko legenda. Zamek w Bochotnicy był bowiem od początku zamkiem rycerskim, a nie królewskim. Z tego też powodu miał okazję zdobyć złą sławę na przełomie XV i XVI wieku.

Pałac powstał już w XVII wieku za sprawą właścicieli miasta - Słupeckich. Ich potomek - Jan Tarło - dokonał jego przebudowy w latach 1737-1743.

Cmentarz w Łęcznej powstał prawdopodobnie już w XVI wieku. Choć nie jest pewne czy w tym miejscu, w którym jest dzisiaj. Macewy z cmentarza pozabierano do celów budowlanych jeszcze podczas wojny i zaraz po niej. Teren był zaorany w latach pięćdziesiątych i obsadzony drzewami. A jednak podczas prac ziemnych przy budowie znaleziono macewę i szczątki ludzkie. Być może więc cmentarz znajdował się tu od początku i zanim go powiększono stosowano metodę polegającą na dokładaniu kolejnych warstw ziemi by móc w tym samym miejscu dokonywać kolejnych pochówków. Ocalone macewy zgromadzono w sąsiedztwie synagogi i zdjęcia zamieściłem w artykule jej poświęconym.

Góra Zamkowa, Górka, Góra Chełmska, Górka Katedralna - to synonimy. Zawsze chodzi o to samo wzniesienie. To najwyższe wzniesienie w Chełmie jest terenem na którym dawniej znajdował się gród oraz zamek Romanowiczów. Obecnie znajduje się tu zespół budowli takich jak katedra i klasztor. Poniżej znajduje się opisany w kategorii cmentarzy wielkiej wojny założony podczas I wojny światowej cmentarz wojenny. Cmentarz ten oddziela od ogrodu różańcowego przy klasztorze bazylianów stary cmentarz prawosławny. Powstał gdy dzisiejsza katedra była świątynią prawosławną.

Bitwa odbyła się 14 maja 1944 roku.
Udział wzięli:
Oddział piechoty zmotoryzowanej z 5 Dywizji Pancernej SS "Wiking" oraz oddziały Wehrmachtu o łącznej sile ok 2000 ludzi. Dowodził nimi SS-Gruppenführera Jakob Sporrenberg.
Ok. 600 partyzantów AL pod dowództwem ppłk Mieczysława Moczara "Mietka" oraz ok. 200 partyzantów sowieckich pod dowództwem kpt. Czepigi.

W maju 1944 roku Niemcy prowadzili akcję oczyszczania tyłów frontu. Jej kryptonim to "Maigewitter". Dowódcą całej akcji był wspomniany wyżej Jakob Sporreng. Oddział Moczara przemieszczał się w tym czasie wraz z sowietami z Lasów Parczewskich. Teren w jakim przyszło walczyć obu stronom nie sprzyjał użyciu sprzętu zmechanizowanego. Okolica jest gęsto poprzecinana wąwozami i w dużym stopniu pokryta lasami. Walki zakończyły się wydostaniem z okrążenia partyzantów co jest w wojnie partyzanckiej traktowane jak zwycięstwo. Partyzanci po całym dniu walk przedostali się do Lasów Parczewskich i Janowskich (czyli wrócili skąd przyszli). W czerwcu znów brali udział w walkach podczas niemieckiej operacji "Sturmwind I".

Straty stron:
AL - 40 poległych
Sowieci - 26 poległych
Niemcy - 300 poległych i rannych.

W miejscu bitwy powstał pomnik.

Pałac Kretzschmarów to kamienica wzniesiona pod koniec XIX wieku w Chełmie przez Wilhelma Kretzschmara wg projektu A. Sokołowa.

Krwawa środa na Powiślu to zespół krwawych wydarzeń do których doszło w dniach 18-24 XI 1942 roku. Obszar dotknięty akcją pacyfikacyjną prowadzoną przez władze okupacyjne w tym czasie objął osady znajdujące się na południe od Kazimierza Dolnego (Cholewianka, Rogów, Jeziorszczyzna), sam Kazimierz Dolny, Bochotnicę, Parchatkę, Zbędowice i Kolonię Zbędowice. Jedynie przez przypadek nie objął puławskich Włostowic.

Mówienie, że dokonali tego Niemcy w dużej mierze odbiega od rzeczywistości. Jednostki, które przeprowadziły akcję to:

Znane są nazwiska dowódców. Ci którzy wojnę przeżyli byli sądzeni ale nigdy nie za to co zrobiono podczas wydarzeń "Krwawej środy".

Na ścianie klasztoru w Kazimierzu Dolnym znajdują się tablice upamiętniające ofiary egzekucji. Pośród wszystkich ofiar drugiej wojny światowej związanych z tą miejscowością (pominięto Żydów).