Ślady po pierwszych budowlach sakralnych wystawianych w Żyrzynie zachowały się... na papierze. Gdy w pierwszej połowie XVII wieku wioskę nabyli oo. jezuici wystawili w niej dla celów misyjnych kaplicę. Był to rok 1612. Po 1647 roku wydano zgodę na budowę nowej kaplicy. W 1657 roku powstała parafia w Żyrzynie i pierwszy kościół drewniany. W roku 1696 konsekrowano następną już, większą świątynię drewnianą. Tak więc w wieku XVII wznoszono po kolei 4 budowle. W wieku następnym budowlańcy mogli odsapnąć. Używano ostatniej z budowli. Dopiero w 1803 roku w jej pobliżu rozpoczęto budowę nowej świątyni, murowanej wg projektu Piotra Aignera. A to za sprawą nowego właściciela dóbr w Żyrzynie (a raczej ich części gdyż dobra żyrzyńskie były bardzo rozdrobnione, oo. jezuici też nie posiadali ich całości).

Pokaż Świątynie na większej mapie

P. Aigner tak jak w Puławach przy projektowaniu kaplicy Czartoryskich nawiązał do rzymskiego panteonu. Nie wiadomo czy podobieństwo miało być wielkie. Prace budowlane zatrzymały się na wysokości ok. 5 m. Przyczyna przestoju nie jest znana. Być może chodziło o pieniądze. Po 30 latach majątek w Żyrzynie nabył mieszkający dotąd w Łysobykach (dziś Jeziorzany) Adam Wessel. Zobowiązał się dokończyć budowę. Powstał nowy projekt autorstwa Karola Kremera. Zakładał wykorzystanie wzniesionych wcześniej murów. Prace budowlane ruszyły w roku 1839 i trwały do roku 1848. Tak długo z powodu pożaru, który zniszczył dom Adama Wessla. Na czas odbudowy dworku prace przy budowie kościoła stały. Jednak honorowy fundator, który zobowiązał się do zakończenia budowy kościoła w dwa lata nie dotrzymał terminu ale wywiązał się z obietnicy dokończenia budowy.

W miejscu poprzedniej świątyni wystawiono grobowiec rodziny Wesslów. Jako pierwszy spoczął tam Adam Wessel.