O bitwie tej napisano, że rozegrała się na polach wsi Tarnawki, Zakrzew i Kolonia Targowisko. Teren bitwy obejmuje wschodni odcinek linii frontu na którym rozegrała się pierwsza bitwa kraśnicka. Walki nazwane bitwą kraśnicką prowadzone w dniach 23-25 sierpnia okrzyknięto w Wiedniu jako wielki sukces. Często też podaje się, że armia carska po bitwie kraśnickiej wycofała się do Lublina by stamtąd dokonać kontruderzenia. Groby pokazują jednak coś innego. Armia rosyjska nie wycofała się aż tak daleko. Kolejna bitwa (26 sierpnia - 2 września) - tym razem pod Tomaszowem Lubelskim - znów została przegrana przez armię rosyjską. Pokonani wycofali się w kierunku Lublina. Kontrofensywa miała zacząć się 6 września pod Gródkiem Jagiellońskim. Ale przecież nie prowadzono jej w tym jednym miejscu. Już 5 września na odcinku Pawłów-Dąbrówka ruszyło kontrnatarcie rosyjskie. 6 września siły rosyjskie opanowały linię Pawłów - Bychawa - Giełczew. 7 września wojska carskie zajęły Wysokie, Dragany i wzgórze koło Tarnawki. 9 września nastąpił kontratak. Wzgórze koło Tarnawki zostało odbite przez III i IV dywizje niemieckie, które musiały się jednak wycofać - V korpusu austro-węgierski uległ bagnetom rosyjskim i dywizje niemieckie pozostałyby osamotnione na zdobytym wzgórzu. W zmaganiach tych brało udział 150 tysięcy żołnierzy armii rosyjskiej, 90 tysięcy żołnierzy austro-węgierskich i 25 tysięcy niemieckich. Na polu bitwy pozostało 30 tysięcy ciał żołnierzy carskich i 25 tysięcy ciał ich przeciwników. Ciała poległych zostały tymczasowo pochowane w płytkich grobach na terenie pomiędzy wsiami Giełczew i Tarnawka. Po dwóch tygodniach zmuszono ludność tych terenów do rozkopania mogił i złożenia ciał poległych w dwóch wielkich mogiłach zbiorowych. Ciała żołnierzy austro-węgierskich i niemieckich spoczęły na cmentarzu zlokalizowanym na wzgórzu koło Tarnawki o które toczyły się ostatnie boje. Ciała żołnierzy carskich pochowano na polach leżących bliżej Giełczwi. Cmentarz koło Tarnawki został otoczony wałem ziemnym i uporządkowany przez żołnierzy austro-węgierskich i niemieckich po ich powrocie na te tereny w 1915 roku.

Mogiła zbiorowa. Spoczywają tu powstańcy polegli w bitwie pod Panasówką lub zmarli w wyniku odniesionych w tej bitwie ran. Być może część z tych poległych i zmarłych spoczęła na terenie obecnego cmentarza wojennego w odległości około 250 metrów od mogiły. Istnieje tylko jedna mogiła pojedyncza w której spoczął major hrabia Edward Nyáry (uczestnik powstania węgierskiego 1848 roku i walk na półwyspie apenińskim w latach 1860-1861)

O istnieniu cmentarza wojennego w Radecznicy dowiedziałem się czytając artykuł o walorach turystycznych Radecznicy i jej okolic. W artykule tym jest wiele informacji o miejscach do których nie trafi się mimo opisu bez przewodnika - nazwy lokalne wąwozów i wzniesień których nie ma na mapach. Nie odnalazłem tego cmentarza na mapach WIG ani na skanach map w Geoportalu (szukałem w złym miejscu) i przez to jeszcze bardziej wydał mi się interesujący. Moja wiedza dotycząca lokalizacji ograniczała się do wiedzy o przebiegającym obok cmentarza niebieskim szlaku turystycznym, który trochę dalej ma schodzić do wąwozu. Wzmianka o opiece nad cmentarzem dzieci ze szkoły w Radecznicy też się przydała. Właśnie dzieci zapytałem na miejscu o drogę gdy wydawało mi się, że zgubiłem szlak. Tylko te informacje z sieci są nie pełne. Podstawowe dane dotyczące cmentarza umieszczono na tablicy informacyjnej przy szkole na granicy Radecznicy i Zaporza.

Zwykle pisze się "Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny" ale skoro świątynia powstała w XII wieku to starsza forma chyba jest na miejscu? Jest to więc cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Bogurodzicy. Od XII w. świątynia była wiele razy przebudowywana. W XVI wieku spłonęła. Na wiek XII datuje się tylko fundamenty absydy ale nie zmienia to faktu, że zachowano ciągłość miejsca. Więcej na ten temat napisano w Wikipedii W okresie międzywojennym władze RP nie zezwoliły na użytkowanie cerkwi - stała zamknięta.

Głusk jest od 1988 roku dzielnicą Lublina. W latach 1688-1870 był miastem. Krótko po uzyskaniu przez osadę praw miejskich zawiązała się w nim samodzielna gmina wyznaniowa. Być może też jeszcze przed końcem XVII wieku założono w pobliżu osady cmentarz żydowski. Do dnia dzisiejszego pozostaje poza obszarem zwartej zabudowy, przy drodze gruntowej. Jednak po dewastacji dokonanej podczas okupacji nazistowskiej na terenie cmentarza nie zachowała się ani jedna macewa. Zostały one wykorzystane m.in. jako krawężniki w Głusku.

Dwór w Gutanowie jest na tyle nietypowy, że trudno nawet uznać go za dwór. Właściwsze wydaje się określenie "willa". Jednak samo miejsce ma bogatą historię. A obecna "willa" powstała obok zniszczonego dworu modrzewiowego jako siedziba właścicieli folwarku w Gutanowie, do których dawny dwór należał.

Dwór w Jarczewie powstał w drugiej połowie XIX wieku. Jerzego Podoskiego - ostatniego właściciela dworu odwiedzać miał tu prezydent Ignacy Mościcki, a także ministrowie i szefowie rządów II RP. Ta popularność Jarczewa w okresie międzywojennym miała związek jednak nie tyle z dworem co z małżonką Jerzego Podoskiego - była szwagierką Ignacego Mościckiego. Podczas II wojny światowej w dworze mieścił się ośrodek rehabilitacyjny dla żołnierzy niemieckich. Po wojnie majątek został znacjonalizowany i dwór wszedł w skład PGR-u w Jarczewie.

Szukając grobów żołnierzy poległych w I wojnie światowej na terenie cmentarza parafialnego w Janowie Podlaskim zostałem odesłany do małego kościoła przy rynku w Janowie. Są tam groby poległych w wojnie polsko-bolszewickiej. Ostatecznie grobów z I wojny światowej nie odnalazłem. Za to w drodze mijałem jeszcze jedną mogiłę z roku 1920.

"Mały kościół" czyli kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela z lat 1790 – 1801 i dzwonnica z 1874 r.

Zaczopki (gmina Rokitno, powiat bialski). Cmentarz znajduje się na wzniesieniu przy szosie Terespol - Janów Podlaski. Powstał w sierpniu 1915 roku. Na tablicy informacyjnej podano, że spoczywa tu 83 żołnierzy niemieckich i rosyjskich.

Cmentarz wojenny powstał w drugiej połowie sierpnia 1915 roku. Wg informacji zamieszczonych na tablicy informacyjnej - znajdującej się przy ogrodzeniu - spoczywa tu około 50 żołnierzy z armii niemieckiej, austro-węgierskiej i rosyjskiej.