Należący obecnie do województwa świętokrzyskiego Ożarów posiada ponad czterystu-letni cmentarz żydowski. Większość mieszkańców przez prawie trzy wieki stanowili tu Żydzi. Mnie przyciągnęły tu widziane na stronach Wirtualnego Sztetlu zdjęcia macew. Dotąd nie widziałem tak ładnych i bogatych. Zapewne i osoby na których grobach macewy te stawiano należały do grupy zamożnych Żydów. Dobry stan macew jest wynikiem ich przechowywania w dobrych warunkach do czasu odnowienia cmentarza. Prace renowacyjne rozpoczęto w 2001 roku.

Ten cmentarz wydaje się być tajemniczy. Wcale nie jest w Siennie tylko w Starej Wsi, która z Siennem się styka. Nie wiadomo kiedy powstał. Żydowski Instytut Historyczny na swoich stronach podaje jako czas powstania XVIII wiek.

Wąchock w swojej historii przeszedł niejedną wojnę. Ale tą najcichszą była wojna cystersów z Wąchocka z benedyktynami ze Św. Krzyża. Cystersi posiadający dobra w dolinie rzeki Kamiennej otoczeni byli przez lasy należące do benedyktynów. Ci ostatni posiadali prawo zagospodarowywania swoich lasów. Jednak nie w lasach pobudowali miasto, a na terenach wykupionych pośrednio od cystersów. Tak powstał obok Wąchocka Wierzbnik. Miasto benedyktynów rozwijało się zdecydowanie szybciej niż Wąchock. W XIX wieku było od Wąchocka dużo ludniejsze. Tam też znajdował się okręg bożniczny do którego należeli wąchoccy Żydzi. Ta przynależność oznaczała jednocześnie, że korzystali z cmentarza należącego do danego okręgu. A wąchocka przynależność do wierzbnickiego okręgu nie była czymś stałym. Wcześniej mieszkający w Wąchocku Żydzi należeli do okręgu w Iłży, a przed nim - w Szydłowcu. Powstanie okręgu bożnicznego w Wąchocku nastąpiło w roku 1911. Wtedy też wąchoccy Żydzi mieli założyć własny cmentarz. Tu jednak są pewne wątpliwości. Znalazły one też swój wyraz na samym cmentarzu (odnowionym w 2006 roku).