Kościół w Czyżowie szlacheckim powstał w 1453 roku. Fundatorami byli właściciele Czyżowa Szlacheckiego - Czyżowscy. Była to budowla gotycka. Po przejściu części rodu na stronę reformacji kościół stał się zborem kalwińskim. W 1615 roku majątek odziedziczył po bezdzietnym Hieronimie Mikołaj Czyżowski. Mikołaj był katolikiem i świątynia znów stała się kościołem. Budynek z XV wieku został zniszczony podczas najazdów szwedzkich. Więc nie o nim o tu powinienem pisać... Zachowały się po nim informacje u Długosza i w Encyklopedii Powszechnej S. Oldenbrada z 1861 roku. Stał jednak w tym samym miejscu co i obecny kościół - w pobliżu zamku, który tak jak kościół został zniszczony podczas najazdów szwedzkich.

Pałac znajduje się na sztucznie usypanym wzniesieniu. Jak można się domyślić nie dla pałacu je usypano. Naturalne wzniesienie podwyższono na potrzeby zamku w XV wieku. Materiał do budowy zamku pochodził częściowo z rozbiórki murów klasztoru Klarysek i oraz kościoła w Zawichoście. Michał Ligęza, który tego dokonał miał z tego powodu popaść w niełaskę u króla. Legendy opisują i pośmiertne męki Mikołaja, pochowanego w kościele w Czyżowie Szlacheckim.

We wsi Drygulec, leżącej pomiędzy Ożarowem i Ćmielowem jest przejazd kolejowy. Kiedyś był tu i przystanek kolejowy. Być może na nim 6 września 1939 roku zatrzymał się pociąg jadący z Jarosławia na zachód, na front. Pociąg został ostrzelany i zbombardowany. Wielu żołnierzy zginęło lub zostało rannych. Dziś przypomina o nich pomnik stojący w pobliżu przejazdu kolejowego.

Cmentarz wojenny przy ulicy Denkowskiej raczej jest kwaterą wojenną. Znajduje się on bowiem na terenie cmentarza parafialnego. Powstał jako cmentarz z I wojny światowej. W późniejszym okresie pochowana na jego terenie również żołnierzy poległych w II wojnie światowej.

Dostępne w internecie artykuły o ćmielowskim kościele podają jako czas jego powstania wiek XIV. Wtedy jeszcze był to kościół w Szydłowie, wsi obok osady Ćmielów, w którym istniał już w tym czasie zamek. Gdy w XVI wieku lokowano miasto Ćmielów jego rynek umieszczono właśnie dokładnie w połowie drogi między zamkiem, a kościołem. Kolejne przebudowy z gotyckiego kościoła zrobiły renesansowy, a później barokowy. To co dziś można oglądać to efekt kolejnej przebudowy świątyni w wieku XIX.

Zamek znajduje się w rozlewiskach rzeki Kamiennej. Czasami podaje się informację o jego istnieniu w końcu XIV wieku. Prawdopodobnie błędnie. W pobliskim Podgrodziu też istniał zamek i to być może jego dotyczy data 1388. Zamek w Ćmielowie mógł powstać na początku wieku XVI na potrzeby właściciela m.in. Ćmielowa i Opatowa - Krzysztofa Szydłowieckiego.

Jak to ładnie napisano w Wikipedii

synagoga znajduje się na skraju wsi przy ul. Targowej 3

Ten "skraj wsi" jest przy murze otaczającym nie tyle wieś co jej część. Wolę tu określenie "stare miasto" nawet jeżeli jest ono częścią wsi.

Obecność Żydów Tarłowie sięga poza wiek XVI. Z dokumentów wynika, że w wieku XVI posiadali oni synagogę w obrębie murów miejskich, przy rynku. Na pewno w 1617 budynek ten już nie istniał. W tym bowiem roku otrzymali tarłowscy Żydzi od Mikołaja Oleśnickiego przywilej budowy murowanej synagogi. Być może przywilej ten tak jak w przypadku Kazimierza Dolnego był reakcją na prośbę Żydów złożoną wiele lat wcześniej. Ale tego nie wiemy. Z kolejnego przywileju, z roku 1665 dowiedzieć się można, że Żydzi w Tarłowie posiadali synagogę, kirkut, cheder, mykwę, budynek na terenie kirkutu oraz "dom doktorski" (wie ktoś może co tym mianem określono?). W roku 1770 Tarłów ogarnął żywioł ognia. Pochłonął 102 budynki, w tym synagogę i murowany dom rabina.

Starachowice w swojej historii miały dwa cmentarze żydowskie. Pierwszy powstał w roku 1891 i zaraz zaczęto myśleć o założeniu kolejnego większego - tak gwałtownie rosła liczba mieszkańców wyznania mojżeszowego w mieście. W 1905 wybudowano murowaną synagogę. W 1939 roku Starachowice wchłonęły starszy od siebie Wierzbnik, a 9 września powiększone miasto zajęły wojska hitlerowskich Niemiec. Getto w Starachowicach powstało w roku 1941. Jednak jego mieszkańcami nie byli tylko Żydzi starachowiccy. Trafili tu też Żydzi z Łodzi i Płocka. Mieszkańców getta zatrudniały warsztaty zakładów zbrojeniowych w Starachowicach. Dlatego gdy getto likwidowano do Treblinki wysłano ok 4,5 tys osób, a ok 5 tys pozostawiono. Było to rok 1942 i znana chyba wszystkim Akcja Reinhard. Pozostali w Starachowicach Żydzi zgromadzeni byli w obozie pracy, którego likwidację rozpoczęto w roku 1944. Jednak historia obozu pracy nie ma już dużego związku z cmentarzem żydowskim. Ten przestano używać do celów grzebalnych w roku 1942, wraz z likwidacją getta.

Największy w Europie? Podobno tak. Dziś fragmenty stel nagrobnych zajmują na nim mały kawałek ogrodzonego terenu. Reszta jest parkiem miejskim. A cała góra parkowa jest cmentarzem, który podobno wyglądał jak ogród. Powstał prawdopodobnie w XVIII wieku. Najstarsza macewa, jak zapisano w roku 1929, pochodziła z 1734 roku. W okresie okupacji wzgórze parkowe znajdowało się w obrębie getta. Na cmentarzu znajdują się też mogiły zbiorowe zakładane przez okupantów dla ofiar mordów popełnionych na terenie nekropolii. Macewy posłużyły, jak i w wielu innych miejscach, do brukowania ulic. Tu część przynajmniej tego "bruku" wróciła na cmentarz tworząc lapidarium i dalej położony stos gruzu nagrobkowego. Odeszli więc ludzie, odszedł ich cmentarz ale pozostała jeszcze pamięć.