Budynki opactwa przedstawiane są jako przykład budownictwa romańskiego. Zwykle dopiero później podaje się informację, że były one przebudowane w stylu barokowym w XVIII wieku. Niby szczegół ale jednak istotny. Barokowe są bowiem wieże narożne jak i wieża nazywana [i]wieżą Rakoczego[/i]. Podobno w części pomieszczeń klasztornych zachowano elementy romańskie. Romański pozostaje jednak bez większych zmian kościół. Od dawna pełni on rolę kościoła parafialnego w Wąchocku choć nie takie było jego przeznaczenie. Do początku XIX wieku Wąchock miał 3 kościoły, z czego 2 były drewniane. Tak naprawdę to czepiam się szczegółów. To nie klasztor odcisnął swój ślad na ziemi w postaci miasta Wąchock tylko zakonnicy w nim mieszkający. Taki był zresztą cel ich osadzenia nad rzeką Kamienną.

Cmentarz powstał w wieku XVIII. Do dziś nie zachował się na nim żaden nagrobek.

Drewniany kościół z XVIII w. został przeniesiony do Bodzechowa w 1932 roku. Wcześniej stał we wsi Wsola.

Kaplica z 1835 roku. Ośmioboczna i nakryta ośmiobocznym dachem. Fundatorami jej byli Magdalena i Józef Długoszewscy. Ośmioboczna bryła otoczona jest arkadami wspartymi na kolumnach. Dach spłonął w 1899 roku w wyniku uderzenia pioruna. Odbudowy dokonano w 1905 roku. Jedynym dodatkiem i zmianą wprowadzoną podczas tego remontu są polichromie na ścianach wewnętrznych kaplicy, których nie widziałem.

Pomnik 4 żołnierzy AK zamordowanych przez Niemców. Pomnik znajduje się przy ulicy Zamkowej. Już właściwie za miastem. Przebiegają tędy dwa szlaki rowerowe. Jednak turyści szukający zamku w Ćmielowie aż tak daleko nie docierają. Ja dotarłem z rozpędu, trzymając się szlaku rowerowego.

Należący obecnie do województwa świętokrzyskiego Ożarów posiada ponad czterystu-letni cmentarz żydowski. Większość mieszkańców przez prawie trzy wieki stanowili tu Żydzi. Mnie przyciągnęły tu widziane na stronach Wirtualnego Sztetlu zdjęcia macew. Dotąd nie widziałem tak ładnych i bogatych. Zapewne i osoby na których grobach macewy te stawiano należały do grupy zamożnych Żydów. Dobry stan macew jest wynikiem ich przechowywania w dobrych warunkach do czasu odnowienia cmentarza. Prace renowacyjne rozpoczęto w 2001 roku.

Wąchock w swojej historii przeszedł niejedną wojnę. Ale tą najcichszą była wojna cystersów z Wąchocka z benedyktynami ze Św. Krzyża. Cystersi posiadający dobra w dolinie rzeki Kamiennej otoczeni byli przez lasy należące do benedyktynów. Ci ostatni posiadali prawo zagospodarowywania swoich lasów. Jednak nie w lasach pobudowali miasto, a na terenach wykupionych pośrednio od cystersów. Tak powstał obok Wąchocka Wierzbnik. Miasto benedyktynów rozwijało się zdecydowanie szybciej niż Wąchock. W XIX wieku było od Wąchocka dużo ludniejsze. Tam też znajdował się okręg bożniczny do którego należeli wąchoccy Żydzi. Ta przynależność oznaczała jednocześnie, że korzystali z cmentarza należącego do danego okręgu. A wąchocka przynależność do wierzbnickiego okręgu nie była czymś stałym. Wcześniej mieszkający w Wąchocku Żydzi należeli do okręgu w Iłży, a przed nim - w Szydłowcu. Powstanie okręgu bożnicznego w Wąchocku nastąpiło w roku 1911. Wtedy też wąchoccy Żydzi mieli założyć własny cmentarz. Tu jednak są pewne wątpliwości. Znalazły one też swój wyraz na samym cmentarzu (odnowionym w 2006 roku).