O cmentarzu żydowskim w Nurze pisze się zwykle w czasie przeszłym. Z informacji zamieszczonych w Wikipedii wynika, że oprócz fragmentów muru cmentarnego do dnia dzisiejszego zachowały się pojedyncze obramowania grobów. Nie mogłem tego sprawdzić naocznie - teren jest gęsto porośnięty roślinnością. Tam gdzie nie ma roślin leżą śmieci. Przez teren cmentarza przebiega leśna droga. Chyba, że pozostałości muru są częścią zachodnią ogrodzenia - wtedy cmentarz byłby dziś polem uprawnym. Zakładam jednak, że chodzi o część porośniętą dziś lasem.

Kosów Lacki znajduje się w pobliżu dawnego obozu zagłady w Treblince. Może dlatego na miejscowym cmentarzu żydowskim nie pozostała ani jedna macewa. Być może wszystkie zostały zużyte do budowy drogi dojazdowej do obozu. Jest za to budynek dawnej synagogi. Zastanowiło mnie gdy zobaczyłem jego zdjęcie na stronach Wirtualnego Sztetlu dlaczego zamieszczono tam tylko jedno ujęcie. Po dotarciu na miejsce zrozumiałem - do budynku nie ma jak podejść by złapać go w obiektywie z innej strony. Wejście na posesję czy do budynku też może być trudne - ok. 20 m od synagogi znajduje się posterunek Policji. A że pod latarnią najciemniej przekonałem się dość szybko. Samemu budynkowi posterunku zdjęć nie zrobiłem, a jest to dawna mykwa.

O cmentarzu żydowskim w Stoczku (pow. węgrowski) wiadomo niewiele. Np. nie wiadomo kiedy powstał. Przy ulicy Węgrowskiej w Stoczku jest teren ogrodzony na którym zebrano ocalałe macewy. Nie obejmuje on całego terenu cmentarza. Resztę terenu - już bez nagrobków - porastają drzewa. Za bramą wejściową znajduje się alejka prowadząca prosto do pomnika postawionego tu w 1946 roku. Macewy zaś ukryte są wśród rosnących obok alejki krzewów.

Cmentarz znajdujący się w lesie na wschód od Broku powstał na początku wieku XIX. Obok żołnierzy armii napoleońskiej spoczywają tu żołnierze polegli podczas I wojny światowej jak i prawdopodobnie robotnicy zmarli podczas budowy drogi przed 1811 rokiem. Na przeciwko cmentarza znajduje się leśny parking. Kapliczka nazywana "Białym Krzyżem" podczas mojej wizyty biała nie była.

W Broku, nieopodal cmentarzy: żydowskiego i katolickiego znajduje się kurhan usypany na mogile ofiar epidemii dżumy z XVII wieku (lub z przełomu wieków XVII i XVIII jak wyryto w kamieniu). Jak podano na stronie internetowej gminy Brok spoczywa pod nim około 1500 zmarłych.

Cmentarz żydowski w Broku znajduje się w pobliżu cmentarza rzymskokatolickiego i cmentarza epidemicznego. Ogrodzony siatką z otwartą furtką, porośnięty drzewami i krzewami. Cmentarz ten został założony w XIX wieku. A do dnia dzisiejszego zachowało się na jego terenie kilkadziesiąt macew.

W położonej nad Bugiem gminie Brok znajdują się dwa cmentarze z I wojny światowej. Oba na przeciwnych końcach terytorium gminy i przy drodze wojewódzkiej nr 694. Cmentarze zostały odnowione w 2008 roku. Poniżej zdjęcia cmentarza znajdującego się w lesie na zachód od Broku.

Cmentarz żydowski w Węgrowie powstał być może w drugiej połowie XVII wieku. Do roku 1780 korzystali z niego także mieszkańcy Warszawy. Rozległa nekropolia została zdewastowana podczas okupacji niemieckiej, a dzieło zniszczenia kontynuowano także po wojnie. Obecnie teren cmentarza zajmują szkoła i zakład przemysłowy. Zachowane macewy zgromadzono w lapidarium powstałym na terenie dawnego cmentarza żydowskiego przy ul. Berka Joselewicza.

O istnieniu kwatery z I wojny światowej na cmentarzu parafialnym w Wodyniach dowiedziałem się dość przypadkowo. Szukałem informacji na temat drugiego, obok parafialnego cmentarza zaznaczonego na mapach WIG. Google wskazały na serwis Do broni. Opis lokalizacji tam zamieszczony jest na tyle dokładny, że nie miałem problemów z odnalezieniem kwatery.

Na mapach WIG przy polnej drodze biegnącej obok cmentarza parafialnego w Wodyniach (pow. siedlecki) zaznaczono jeszcze jeden cmentarz. Nie ma go na skanach map Geoportalu. Wypadało zobaczyć na własne oczy co to za cmentarz.