Świątynię ufundował hr. Eustachy Potocki (właściciel dóbr radzyńskich) i dzierżawca okolicznych królewszczyzn. Wzniesiono ją na prośbę ludności greko-katolickiej. Budowę ukończono w roku 1728. W okresie rozbiorowym świątynia została przekształcona w cerkiew prawosławną. Podczas remontu w 1862 roku budowniczy pozostawili list do potomnych odnaleziony w latach 60-tych podczas wymiany pokrycia dachu z gontu na blachę. Treści niestety nie znam. Cerkiew pozostawiono w roku 1915 zamkniętą. W roku 1918 w budynku plebanii otworzono szkołę. Cerkiew zaś zamieniono na kościół filialny parafii św. Anny w pobliskim Wohyniu. Od lat 20-tych do 60-tych przy kościele funkcjonował sierociniec prowadzony przez zakonnice. Po remoncie przeprowadzonym w 1995 roku w kościele wybuchł pożar. Strawił on oryginalne polichromie unickie.

Pokaż Świątynie na większej mapie

Przy kościele znajduje się drewniana dzwonnica z połowy XIX wieku.

Na placu kościelnym znajduje się nagrobek.

W treści wykorzystałem informacje z artykułu Barbary Stepaniuk pt. "Życie kulturalne gminy Wohyń w latach 1944-2000"