W Łukowie znana jest lokalizacja cmentarza nazywanego starym. W tym miejscu obecnie znajduje się częściowo szpital i park. "Stary" w nazwie służy jedynie odróżnieniu od "Nowego" przy obecnej ulicy Warszawskiej. Otwarcie nowego jednocześnie oznaczało zamknięcie starego, który najstarszym nie był. Początki obecności Żydów w Łukowie określa się na XIII lub XIV wiek. Cmentarzy więc musiało być wiele skoro nie można było chować kolejnych osób w miejscu już raz do tego celu wykorzystanego. Ten zakaz obchodzono czasami nanosząc na terenie cmentarza nową warstwę ziemi przeznaczoną na kolejne pochówki. Nic jednak nie wiadomo na temat tych wcześniejszych cmentarzy w Łukowie.

Pokaż Kirkuty na większej mapie

Nowy cmentarz został oddany do użytku w drugiej połowie XIX wieku. Zamknięto go do celów grzebalnych pod okupacją niemiecką w roku 1939. Wtedy na cele pogrzebowe przeznaczono teren poza miastem, tam też przeprowadzano egzekucje ludności żydowskiej. W powstałym w 1941 roku getcie znajdowało się około 10 tyś osób. Podczas likwidacji getta w 1942 roku dokonano masowej egzekucji na terenie cmentarza przy ul. Warszawskiej. Tam też pochowano ofiary tej egzekucji. Kolejna mogiła zbiorowa powstała tu w roku 1949 - wtedy przeniesiono tu ekshumowane ciała z wielu mniejszych mogił znajdujących się okolicach Łukowa. Z ocalałych lub odzyskanych macew stworzono lapidarium w kształcie piramidy. Na tablicy pamiątkowej, w części w języku polskim znalazł się błąd. Kamieniarz zamiast napisać 1939 - 1943 napisał 1939 - 1949. I tak już zostało.