Kompleks Lasów Parczewskich, zajmujący powierzchnię około 136 km², podczas II wojny światowej stał się miejscem schronienia. Zarówno dla prześladowanych Żydów, uciekinierów z obozów jenieckich oraz podziemia zbrojnego. Zagrożenie ze strony okupantów i potrzeba przetrwania sprawiły, że także prześladowani musieli walcząc o przetrwanie uzbroić się i walczyć. W zimie 1941/1942 uciekinierzy z obozów jenieckich, żołnierze Armii Czerwonej - utworzyli oddział partyzancki pod dowództwem Fiodora Kowalowa. Stoczył on pierwszą bitwę z Niemcami w dniach 6-8 grudnia 1942 roku. Było to podczas pierwszej z około siedmiu akcji przeciwpartyzanckich przeprowadzonych przez okupantów przeciwko partyzantom do 1944 roku. W Lasach Parczewskich, w miejscu w którym istniał obóz partyzancki powstały mogiły w których spoczęli polegli w walce sowieccy i polscy partyzanci. Obok powstał mały skansen w którym zobaczyć można rozpadające się już ziemianki. Wszystko to około 1800 m od leśnej, utwardzonej drogi przy której postawiono pomnik.

Pokaż Martyrologia XX wieku na większej mapie
Nie odnalazłem na pomnikach daty. Nie jestem pewien czy mogiły związane są z właśnie z tą pierwszą akcją przeciwpartyzancką. Z tą akcją związane są jeszcze dwa wydarzenia: pacyfikacja wsi Białka oraz likwidacja pierwszego żydowskiego obozu rodzinnego w Lasach Parczewskich. Oddział "Fiodora", który nie został w akcji zlikwidowany, miał wg dostępnych informacji ochraniać żydowski "Bazar". Prawdopodobnie Żydzi także byli członkami tegoż oddziału. Pierwszy oddział partyzancki żydowski powstał w Lasach Parczewskich dopiero wiosną 1943 roku. I oddział "Fiodora" i żydowski oddział Chila Grynszpana weszły w struktury komunistycznej GL. Pomnik w Lesie ogólnie tylko wymienia osady które dotknęły represje ze strony okupantów w okresie całej okupacji.













1800 m w bok od drogi przy której wystawiono pomnik.





























Ziemianki znajdują się za mogiłą partyzancką na dwóch jej brzegach.