Bobrowniki jako miasto pojawiły się w historii Polski w roku 1485. W r. 1660 liczyły ok. 2 tys. mieszkańców. Rozwojowi sprzyjało położenie miasta na szlaku handlowym. Rozwój trwał do ok. 1780 r. Przez pięć lat poczynając od tego roku epidemie zabrały ponad 1600 mieszkańców. Miasto już się nie podźwignęło. Budowa twierdzy w Iwangorodzie przypieczętowała upadek miasta - wielu bobrowniczan przeprowadziło się bliżej nowych miejsc pracy w Irenie i Iwangorodzie (Dęblinie). Utrata praw miejskich to już była tylko formalność potwierdzająca rzeczywistość.

Pokaż Judaika na większej mapie

Społeczność żydowska Bobrowników posiadała swój cmentarz. Powstał on w drugiej połowie XVIII wieku. Podczas II wojny światowej stał się on miejscem masowych mordów na mieszkańcach osady jak i pobliskiej Ireny (informacja niepotwierdzona uzyskana od mieszkańców osady). Kirkut też wtedy został zdewastowany. Jednak przetrwał do dziś dzięki jednemu człowiekowi - Ignacemu Bubisowi - który sfinansował jego renowację w latach 1983-1984 chcąc zachować pamięć o pochowanej tu jego matce.

Obecnie znajdują się tu jedynie fragmenty macew. Cześć z nich pozostaje w miejscach pochówków.

Fragmenty macew o nieznanej lokalizacji zostały złożone za pomnikiem.

Wejście na cmentarz szczelnie otoczony krzewami zapewnia mała bramka.

Kilka osób pytało mnie gdzie jest ten cmentarz, jak go znaleźć. Sam za pierwszym razem, latem też go nie znalazłem. Wczesną wiosną to nie problem, przez łyse krzaki wszystko widać. Letnie zdjęcia może ułatwią odnalezienie. Nie wiem dlaczego ale gdy tam byłem furtka była zamknięta na klucz.