Obóz koncentracyjny w Budzyniu powstał w 1942 roku. Wykorzystano baraki powstałe jako stajnie dla koni potrzebnych w taborach ruszających za Wehrmachtem na wschód. W obozie przebywała ludność żydowska. Jak w wielu innych podobozach KL Majdanek więźniowie wynajmowani byli do prac przez firmy niemieckie. W przypadku Budzynia głównym "najemcą" taniej siły roboczej były zakłady Heinkla zajmujące budynki dawnej fabryki amunicji. Przez kilka miesięcy w latach 1943-1944 obóz był obozem samodzielnym - oddzielonym administracyjnie od Majdanka. Załoga niemiecka obozu brała udział w wysiedlaniu ludności żydowskiej z Bełżyc. W obozie przebywało jednocześnie do 4 tys. więźniów. Liczbę ofiar szacuje się na 800-1000. Nie wlicza się do niej transportu Żydów przysłanych z Niemiec i skierowanego do Rachowa pod Annopolem gdzie wszystkich uśmiercono - w miejscu tym stoi pomnik opisany już w Złych miejscach dla ślimaków

Pokaż Martyrologia XX wieku na większej mapie

Dziś teren obozu jest częściowo zalesiony lub zabudowany i przypomina o nim pomnik będący pod opieką harcerzy. Znajduje się on przy szosie Kraśnik - Urzędów. Więcej informacji o obozie można znaleźć na stronach Kraśnickiego Towarzystwa Regionalnego (strona z ramkami, bezpośredni link do artykułu)