Trochę średniowiecza.
Kościół pw. św. Zygmunta w Siennie to ślad dwóch Oleśnickich, uczestników bitwy pod Grunwaldem, którzy pięknie zapisali się w historii Polski.

Pokaż Świątynie na większej mapie

Fundator:
Dobiesław Oleśnicki - data urodzenia nie znana, zmarł w roku 1440. Wsławił się w roku 1404 podczas zjazdu Jagiełły z Ulrykiem von Jungingenem. Na zakończenie turnieju rycerskiego zmierzył się po kolei ze wszystkimi zwycięskimi krzyżakami i wszystkich pokonał. Walki z Dobiesławem przeciągnęły się do trzeciej w nocy, tak wielu było chętnych pośród gości i wszyscy padali. Dobiesław w bitwie pod Grunwaldem wystąpił z wystawioną za własne pieniądze chorągwią. Dowodził oblężeniem Malborka i był drugim rycerzem, który wdarł się w mury twierdzy. W późniejszym okresie był kasztelanem wojnicki, lubelskim i sandomierskim, starostą krakowskim, podczaszym krakowskim i wojewodą sandomierskim. W roku 1431 ufundował kościół w Siennie. Jego budowę zakończono w dwa lata po śmierci Dobiesława.

Zbigniew Oleśnicki - urodzony w 1389 roku w Siennie, zmarł 1 kwietnia 1455 w Sandomierzu. W wieku 21 lat ratując życie króla Władysława Jagiełły stracił możliwość zdobycia pasa rycerskiego. Jego atak na Dypolda von Koekritza pod Grunwaldem, dokonany z boku gdy rycerz ten szarżował na króla Władysława w myśl prawa rycerskiego kwalifikował się jako zabójstwo. Niedoszłemu rycerzowi pozostała więc jedynie kariera duchowna. Samo poparcie w staraniach o awanse na polu duchownym udzielane przez króla nie wystarczały. Chcąc awansować musiał wystąpić o dyspensę do papieża jako uczestnik bitew. W końcu 1423 roku otrzymał święcenia kapłańskie i następnego dnia sakrę biskupią. Ostro występował przeciwko husytom. Dwukrotnie obkładał Kraków goszczący posłów husyckich interdyktem. W 1439 dowodził w bitwie pod Grotnikami. Miał tam sam dobijać rannych i zabronić pochówku Spytka z Melsztyna. Po śmierci Władysława Jagiełły prowadził własną politykę, nie koniecznie zgodną z linią oficjalną. Był bratankiem Dobiesława Oleśnickiego, synem Jaśka z Oleśnicy. W 1442 roku erygował parafię w Siennie dotąd należącym do parafii w Chotczy nad Wisłą. Miał też osadzić w Siennie oo. paulinów.

W kościele do dnia dzisiejszego nie zachowało się wiele piętnastowiecznych elementów wystroju. Najważniejszym z zachowanych jest tablica erekcyjna na której znalazły się przedstawienia fundatora i jego małżonki. (Fundatorzy klęczą. Za nimi stoją ich opiekunowie: św. Zygmunt i św. Katarzyna Aleksandryjska.

W XVI wieku kościół przez pewien czas pełnił rolę zboru kalwińskiego. Wtedy to dobudowano do zakrystii trzykondygnacyjną wieże mieszkalno-obronną. Do katolików świątynia powróciła w wieku XVIII. Ponieważ budynek posiada otwory strzelnicze zakłada się, że od początku kościół był budynkiem obronnym.

Kościół otaczają kilkusetletnie lipy, przeszkadzające w robieniu zdjęć :) A niech przeszkadzają. Lubię drzewa, a kościół nie powstał na potrzeby fotografowania.

Św. Zygmunt, opiekun parafii i kościoła.