Przez Sandomierz front pierwszej wojny światowej przetaczał się czterokrotnie. Tylko w sierpniu 1914 roku miasto zostało zajęte przez wojska austro-węgierskie bez walki. Później trzykrotnie toczono walki. Jako jedno z miejsc spoczynku poległych żołnierzy wybrano teren sąsiadujący z Cmentarzem Katedralnym przy drodze prowadzącej do Opatowa.

Pokaż Cmentarze I wojny światowej na większej mapie
Cmentarz przedzielony jest na dwie nierówne części alejką prowadzącą na teren Cmentarza Katedralnego. Większa część - zachodnia - powstawała w latach 1915-1920. Część zachodnia to groby z okresu II wojny światowej. Wg informacji umieszczonych na stronie Miejsca pamięci narodowej powiatu sandomierskiego spoczywa tu około 150 żołnierzy armii austro-węgierskiej, których nazwiska częściowo były znane jeszcze w 1939 roku. Wykaz nazwisk zaginął.







Na przełomie lat 1919-1920 na terenie tego cmentarza pochowano wielu stacjonujących w Sandomierzu żołnierzy poległych w walce z grypą hiszpanką. A w roku 1923 na terenie cmentarza powstał pomnik poświęcony żołnierzom 4 pułku saperów.











W roku 1937 ciała żołnierzy austro-węgierskich spoczęły w grobach rzędowych. Związane to było z przesunięciem północnej granicy cmentarza przy poszerzaniu ulicy Opatowskiej (dziś Mickiewicza). W 1939 miano utworzyć trwałe mogiły żołnierzy polskich, przeszkodził temu jednak wybuch wojny. Dziś w tej części cmentarza znajdują się też pomniki: katyński





i wołyński



W drugiej części cmentarza poza poległymi w walkach toczonych we wrześniu 1939 znajdują się też groby cywilów zmarłych w latach 1939-1943 w sandomierskim szpitalu epidemicznym.





W tej mogile spoczywa siedmiu nieznanych żołnierzy i młoda dziewczyna - ofiara bombardowania miasta. Napisy prawie nie do odczytania.





Wykorzystałem informacje ze strony Miejsca pamięci narodowej powiatu sandomierskiego