Ufundowany przez Zbigniewa Oleśnickiego. Wzniesiony w latach 1641-1647. Zastąpił wcześniejszą świątynię, drewnianą, przeniesioną w inne miejsce i stojącą podobno (nie sprawdzałem naocznie) do dziś w Stodołach. Kościół murowany wiązany jest z postacią Jana Zaora - architekta, twórcy m.in. kościoła w Wilnie (Św. Piotra i Pawła) i Domku Loretańskiego w Gołębiu (jego pierwsze znane dzieło). Architekt działający na przełomie epok mieszał style wprowadzając nowe elementy, dziś określane mianem barokowych. Np. wolnostojące kolumny w fasadzie kościoła. Wieże kościelne zwieńczone dzwonnicami datuje się na rok 1653 (czasami podaje się ten rok jako datę powstania znajdujących się w nich dzwonów).

Pokaż Świątynie na większej mapie

Kościół spłonął w 1782 roku. Odbudowany ponownie płonął w drugiej połowie XIX wieku. Po pierwszym pożarze fasadę przyozdobiono figurami świętych Stanisława i Wojciecha. Te pierwsze rzeźby uległy zniszczeniu - materiał z którego je wykonano okazał się nietrwały. Zastąpiono je rekonstrukcjami z czerwonego szamotu.

Na placu kościelnym znajduje się wykonana z kamieni kapliczka. Przy niej odnalazłem fragmenty rzeźb. Nie wiem jednak czy są to fragmenty tych starych, usuniętych gdy zaczęły niszczeć. Na pewno te fragmenty nie są wykonane z czerwonego szamotu.

Widok z placu przy drodze łączącej Warszawę z Sandomierzem (droga nr 79).

Podobno na drzwiach do zakrystii pozostały ślady po kulach szwedzkich muszkietów. Tego jednak jeszcze nie widziałem. Tak samo nie miałem okazji zobaczyć wnętrza w którym zachowały się stiuki powstałe w połowie XVII wieku i jeszcze kilka innych elementów z okresu życia Zbigniewa Oleśnickiego.