Cmentarz żydowski w D±browie Tarnowskiej - zwany potocznie przez mieszkańców "kirchołem" - położony jest przy skrzyżowaniu ul. Warszawskiej i ul. Berka Joselewicza. Według różnych Ľródeł, nekropolia powstała na przełomie XVII i XVIII wieku. Jak wynika z map katastralnych, około połowy XIX wieku teren cmentarza został poszerzony.

Podczas drugiej wojny ¶wiatowej cmentarz został zdewastowany przez nazistów. Płyty nagrobne wykorzystano do utwardzenia podwórza przy ówczesnej kwaterze Wehrmachtu; brukowania jednej z ulic w D±browie Tarnowskiej czy drogi w Olesnie. Macewy posłużyły także do budowy używanego przez Niemców basenu przy rzece Breń. Teren nekropolii był miejscem wielu egzekucji ludno¶ci żydowskiej. W jednej z nich, w dniu 22 lipca 1942 roku pod rosn±cymi do dzi¶ dębami, rozstrzelano około sto osiemdziesi±t osób.

Po wojnie na cmentarzu dokonywano nielicznych pochówków. Między innymi w 1959 r. miał miejsce pogrzeb Estery Adler; w 1962 roku adwokata Jakuba Weissberga, rok póĽniej - Pesli Grincwajg, a w 1969 roku - Fryderyki Weissberg, żony Jakuba.

Do dzi¶ na powierzchni ponad dwóch hektarów przetrwało kilkadziesi±t nagrobków, z których najstarsze pochodz± z połowy XIX wieku. Po wyzwoleniu przeniesiono tu czę¶ć macew, odnalezionych w różnych punktach miasta. Znajduj± się tu również mogiły Żydów zamordowanych w czasie wojny. Ofiary Holocaustu upamiętniaj± też pomniki, ufundowane przez tarnowsk± Kongregację Wyznania Mojżeszowego oraz Żydów wywodz±cych się z D±browy i ich potomków. Dzięki staraniom rabina Mendla Reichberga w 1991 roku odbudowano ohel, w którym spoczywaj±: pierwszy d±browski cadyk Dawid, zmarły w 1843 roku; jego syn Józef, zm. w 1876 roku oraz Mojżesz Eliakim, zmarły w 1917 roku. W 1992 roku z inicjatywy Żydów mieszkaj±cych w Ameryce, wzniesiono nowe ogrodzenie.

Teren cmentarza jest ogrodzony. Klucze do furtki można otrzymać w D±browskim Domu Kultury przy ul. Ko¶ciuszki 11 (tel. 512 178 822).

Kilka słów po¶więćmy osobie Samuela Hirsza Rotha, który po wyzwoleniu przez kilkadziesi±t lat opiekował się nekropoli±. Samuel Roth pochodził z Radgoszczy. Więziony w obozach w Pustkowie i O¶więcimiu, cudem przeżył mroczny czas Zagłady. Mimo pogromu w Kielcach, licznych skrytobójczych morderstw dokonywanych na Żydach wracaj±cych po wojnie do swych domów i rozpętanej w 1968 roku antysemickiej kampanii, nie wyjechał z Polski. Jego ambicj± była opieka nad miejscem pochówku d±browskich Żydów. Przez lata wraz z trzema innymi d±browskimi Żydami modlił się w synagodze, a od 1972 roku - kiedy zabroniono im gromadzić się w starej bóżnicy - w swoim mieszkaniu, zaadaptowanym na dom modlitwy. Potem został już tylko z bratow± Etke. Zwano go "ostatnim żydowskim strażnikiem" i "ostatnim małomiasteczkowym Żydem". Samuel Roth zmarł w dniu 14 grudnia 1995 roku i został pochowany na cmentarzu żydowskim w D±browie Tarnowskiej. W jego dawnym domu przy ul. Daszyńskiego 8 urz±dzono niewielkie muzeum judaistyczne.