Nie wiemy, kiedy pierwsi Żydzi zamieszkali w Zwierzyńcu. Andrzej Trzciński w swej ksi±żce zatytułowanej "¦ladami zabytków kultury żydowskiej na LubelszczyĽnie" podaje, że od końca XVI wieku pojedynczy Żydzi dzierżawili w Zwierzyńcu karczmę i młyn. Istotny rozwój osadnictwa żydowskiego w Zwierzyńcu datuje się na XIX wiek. Pocz±tkowo wyznawcy judaizmu ze Zwierzyńca podlegali kahałowi w Szczebrzeszynie i dopiero w okresie międzywojennym utworzyli własn± gminę wyznaniow±.

Po zajęciu Zwierzyńca przez wojska hitlerowskie, miejscowi Żydzi zostali poddani licznym represjom. Wykorzystywano ich do prac przymusowych, między innymi przy budowach dróg. Wszyscy musieli nosić opaski z Gwiazd± Dawida, na co dzień narażeni byli na prze¶ladowania i przemoc. Winnych najmniejszych nawet uchybień rozstrzeliwano na cmentarzu żydowskim oraz w lesie boreckim. Dzieło zagłady dopełniło się jesieni± 1942 roku. Halina Matławska w swym opracowaniu zatytułowanym "Zwierzyniec" tak opisuje te tragiczne dni: "W paĽdzierniku 1942 roku w ramach akcji "Reinhard" przyst±piono do likwidacji ludno¶ci żydowskiej. W Zwierzyńcu stało się to 21 paĽdziernika. Strzelano do Żydów w domu i na ulicy, a tych, którzy uniknęli ¶mierci na miejscu, spędzano do kolumny marszowej i odprowadzano do stacji kolejowej w Szczebrzeszynie. Stamt±d ruszył transport ku swojemu strasznemu przeznaczeniu, do Bełżca".