Pierwsze wzmianki o osadnictwie żydowskim w Ząbkowicach Śląskich (w języku niemieckim: Frankenstein) pochodzą z drugiej połowy XIV wieku. Wiadomo, że w 1403 roku w mieście istniała ulica zwana Żydowskim Zaułkiem - "Judengasse". W XV i XVI w. przez Śląsk przetoczyła się fala prześladowań ludności żydowskiej. Represje nie ominęły także Żydów z Ząbkowic, którzy ostatecznie w 1535 roku zostali wygnani z miasta. Ząbkowice zyskały wówczas przywilej de non tolerandis Judaeis.
Jak podaje "The Encyclopedia of Jewish Life before and during the Holocaust", Żydzi ponownie zaczęli osiedlać się w Ząbkowicach Śląskich w pierwszej połowie XVIII wieku. W XIX wieku w mieście powstała gmina wyznaniowa, która posiadała synagogę i cmentarz. W 1845 roku w Ząbkowicach odnotowano obecność 129 osób pochodzenia żydowskiego. Podobnie jak w innych miastach tego regionu, przełom XIX i XX wieku przyniósł spadek liczby Żydów w Ząbkowicach Śląskich - w 1898 roku mieszkało tu 99 Żydów, w 1933 r. - już tylko około czterdziestu. Przejęcie władzy przez partię nazistowską pogłębiło ten proces. Podczas osławionej Nocy Kryształowej niemieckie bojówki zdewastowały synagogę, zdemolowały domy należące do Żydów, wielu z nich dotkliwie bijąc. W 1939 roku w mieście pozostało jedenaście osób pochodzenia żydowskiego. Ich dalsze wojenne losy są nieznane.
Nie wiemy, gdzie ząbkowiccy Żydzi grzebali swych zmarłych w okresie średniowiecza. Marcin Wodziński w książce zatytułowanej "Hebrajskie inskrypcje na Śląsku XIII-XVIII wieku", powołując się na opracowania autorstwa M. Branna, przypuszcza, że miejscem tym mógł być cmentarz żydowski w Świdnicy - od 1370 roku jedyna nekropolia wyznania mojżeszowego na terenie księstwa.
Pierwszy dziewiętnastowieczny cmentarz żydowski w Ząbkowicach Śląskich został utworzony w 1814 roku, na mocy edyktu króla Fryderyka Wilhelma III. Nekropolia ta znajdowała się przy Przedmieściu Wrocławskim, dzisiejszej ul. 1 Maja. Z nieznanych nam przyczyn w późniejszych latach część cmentarza została wywłaszczona. Za uzyskane z tego tytułu odszkodowanie w 1880 roku gmina żydowska wykupiła budynek dzierżawionej dotychczas synagogi oraz urządziła nowy cmentarz położony u zbiegu dzisiejszych ulic Głowackiego i Wrocławskiej, naprzeciwko obecnego Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych. Na cmentarzu znajdował się dom mieszkalny z dobudowaną do niego kostnicą. W domu mieszkali szkolnik - pomocnik w synagodze - oraz stróż cmentarza. Po II wojnie światowej z terenu nekropolii znikły ostatnie nagrobki, dziś w tym miejscu jest jedynie trawnik.