Cmentarz przy ulicy Kirkutowej założony został w 1831 roku, po zamknięciu przez Rosjan najstarszej wileńskiej nekropolii żydowskiej na Pióromoncie - gdzie stan±ć miały dzieła obronne budowanej wła¶nie twierdzy. Nowy cmentarz - choć w chwili obecnej miano to dotyczy raczej najnowszego cmentarza na Szeszkiniach - powstał na bezle¶nym wzgórzu we wschodniej czę¶ci miasta, między Antokolem a Zarzeczem. Przez jego ¶rodek biegła szeroka aleja, wzniesiono tam również budynki, wymagane przez rytuał żydowski - jak podaje przedwojenny przewodnik. Pozbawiony był on nagrobków o wielkiej warto¶ci artystycznej; zapełniały go macewy o standardowym kształcie. Pochowany był tu między innymi Hirsz Klaczko - działacz Haskali, ojciec Juliana Klaczki, literata i publicysty.

Cmentarz przetrwał okupację hitlerowsk±, by ulec zniszczeniu w 1958 roku z polecenia władzy radzieckiej. Macewy usunięto i użyto do budowy przyczółków mostowych na Wilii i stopni schodów, wiod±cych na Górę Bouffałow±. Prowadz±c± do cmentarza uliczkę przedłużono przez jego teren (obecnie ul. Dailidľiu), który czę¶ciowo przeznaczono pod zabudowę. W oczy rzuca się zwłaszcza wielki, wzniesiony w 1973 roku, ¶wiecki dom przedpogrzebowy, otoczony asfaltowymi połaciami parkingów. Po całym terenie walaj± się jednak drobne, kamienne odłamki dawnych nagrobków. Na wzgórzu przy zachodniej granicy cmentarza kilkana¶cie z nich zachowało się na swoich pierwotnych miejscach, choć w stanie mocno niepełnym. Około 2000 roku kilka zachowanych, względnie odzyskanych macew wbudowano w pomnik-lapidarium.