Cmentarz żydowski w Szczuczynie znajduje się w północnej czę¶ci miejscowo¶ci, po wschodniej stronie ul. Grunwaldzkiej. Cmentarz zajmuje działkę na planie trapezu, o powierzchni 34 222 m kw. Daty założenia cmentarza nie udało się ustalić - prawdopodobnie powstał w pierwszej połowie XIX w., wraz z ukonstytuowaniem się niezależnej gminy wyznaniowej w Szczuczynie.

Jak wynika z materiału ikonograficznego dostępnego na stronie www.szczuczyn.com oraz w ksi±żce Tomasza Wi¶niewskiego Nieistniej±ce mniejsze cmentarze żydowskie. Rekonstrukcja Atlantydy, przed drug± wojn± ¶wiatow± teren cmentarza był czę¶ciowo poro¶nięty drzewami. Macewy były wykonane z płyt piaskowcowych oraz z polnych kamieni granitowych, niektóre mocowano w betonowych tumbach. Występowały także charakterystyczne dla Podlasia nagrobki w formie betonowych słupów o podstawie czworobocznej, zakończonych ostrosłupem, z tablic± epitafijn± umocowan± w płycinie ¶ciany frontowej. Pomniki tego typu stały m. in. na grobach Icchaka Lejba syna Cwi Meira Gerzona, zm. w 1921 r. i Rachel Lei Roterezon, zm. w 1932 r. Dominuj±cym językiem epitafiów był tradycyjnie język hebrajski. Macewy były ozdabiane polichromiami, a w ich zwieńczeniach umieszczano płaskorzeĽbione symbole charakterystyczne dla żydowskiej sztuki sepulkralnej, między innymi: ¶wiece, ¶wieczniki, ptaki, skarbony, Gwiazdy Dawida. Na jednym z archiwalnych zdjęć widoczny jest fragment niewielkiego budynku, prawdopodobnie ohelu.

W 1941 r. cmentarz stał się miejscem kaĽni i pochówku ofiar pogromów, do których doszło po rozpoczęciu wojny pomiędzy III Rzesz± i Zwi±zkiem Radzieckim. Pochowano tu m. in. ciała osób zabitych w dniu 25 czerwca 1941 r. w różnych punktach miasta. Tu również doszło do masowego mordu grupy około 100 mężczyzn. Basia Kacper w relacji przechowywanej w Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego im. E. Ringelbluma w Warszawie (relacja nr 1958/301) zeznała: "Tydzień przed utworzeniem getta, polscy stróże wypędzili wszystkich, nie pozostawiaj±c nikogo w domu, jakoby do wyrywania trawy. Zapędzono ich na cmentarz. Pozostawiono jedynie kobiety i kilku mężczyzn. Na drugi dzień znaleziono 100 mężczyzn w bratnim grobie. W¶ród zamordowanych byli: syn Jony Lewinowicza - Panisz - z synem Meirem, Jeszaja Kokoszko, Malkiel Lipsztejn i inni. Rabina ¶miertelnie pobito".

W latach PRL w północno-zachodnim narożniku cmentarza ustawiono pomnik z inskrypcj± przypisuj±c± sprawstwo zbrodni z 1941 r. nazistom oraz z błędn± dat± tych tragicznych wydarzeń: "W tym miejscu w m-cu sierpniu 1941 r. faszy¶ci bestialsko zamordowali 600 osób narodowo¶ci żydowskiej. Cze¶ć ich pamięci". Napis ten do dzi¶ nie został zmieniony.

Cmentarz uległ daleko posuniętej dewastacji. Do dzi¶ w jego obrębie można odnaleĽć jedynie niewielkie fragmenty macew, betonowe podmurówki nagrobków oraz relikty ogrodzenia. Przy ul. Grunwaldzkiej 6a zachował się parterowy, kryty dwuspadowym dachem budynek o przybliżonych wymiarach podstawy 7 x 15 m, do 1941 r. pełni±cy funkcję domu przedpogrzebowego. Na jego ¶cianie widoczna jest data budowy - 1874 r. Budynek jest obecnie wykorzystywany do celów mieszkalnych.

Około 20% powierzchni cmentarza jest poro¶nięte lasem, niezadrzewiona czę¶ć jest wykorzystywana jako pastwisko i pokryta krowimi odchodami. W lesie widoczne s± ¶lady rozpalania ognisk, na polanie ustawiono stół i ławki.