Z pocz±tku zabijano Żydów w ubraniach, każ±c im kła¶ć się po obu stronach dołu, twarz± do ziemi, z głow± nad brzegiem mogiły. Po jednej stronie szedł miejscowy żandarm niemiecki, po drugiej policjant granatowy z Sułowa - Matysiak. Podchodzili oni po kolei do każdego leż±cego Żyda i pochyliwszy się, strzelali z krótkiej broni w tył głowy z odległo¶ci ok. 20 cm. (.....) O rabunku rzeczy odbieranych Żydom przez niektórych Polaków wolę nie mówić. Raz jeden tylko widziałem, jak Żyd wyrwał Polakowi zabrane mu pieni±dze i porwał na drobne kawałeczki. Tego dnia była piękna, słoneczna pogoda. Nie wszyscy Żydzi ginęli od razu. Niektórzy po strzale wili się, jęczeli i tak po zepchnięciu do dołu bywali przysypywani wapnem. W kilku miejscach widziałem, jak poruszała się warstwa wapna, pokrywaj±ca drgaj±ce jeszcze ciała.

Utkwił mi w pamięci pewien wstrz±saj±cy szczegół, jak jedna młoda Żydówka, leż±c już na ziemi, zapytywała którego¶ z Polaków zatrudnionych przy grzebaniu zwłok: "Panie, czy ja dobrze leżę?". Patrz±c na to wszystko, nie mogłem się opanować. Czułem się całkiem chory. (.....) Tego samego dnia, kiedy wykopano już drugi dół, Niemcy zmienili sposób mordowania Żydów. Mężczyznom kazali rozbierać się do bielizny, niektórym za¶ młodym Żydówkom nawet do naga, po czym rozstrzeliwano ich w dole, do którego musieli sami wskakiwać i układać się równo jeden obok drugiego. Wówczas SS-mani i gestapowcy stawali nad dołem i strzelali pojedynczo lub seriami z karabinów maszynowych. W paru wypadkach widziałem krew tryskaj±ca z szyi. Każd± warstwę zabitych przysypywano wapnem. (.....) Oprócz Żydów zabitych na cmentarzu, grzebano też zwłoki przywożone z miasta. A było ich bardzo dużo. RzeĽ zakończono o godzinie 16.00.

¬ródło: Z. Klukowski, Zagłada i niedola Żydów w Szczebrzeszynie , "Biuletyn ŻIH" 1956, nr 19 (20).