Przez setki lat Starogard Gdański był miastem zamkniętym dla wyznawców judaizmu. Początki zorganizowanego osadnictwa żydowskiego przypadają dopiero na 1780 rok. W 1931 roku w mieście mieszkały sto dwadzieścia trzy osoby pochodzenia żydowskiego.
Cmentarz żydowski w Starogardzie Gdańskim położony jest wśród pól przy ul. Bohaterów Getta. Jego lokalizację zaznaczono na wydanej w 1932 roku wojskowej mapie okolic Starogardu Gdańskiego. Nekropolia została założona prawdopodobnie w połowie XIX wieku i pełniła funkcje grzebalne do 1939 roku. Podczas II wojny światowej naziści zniszczyli cmentarz, a wiele nagrobków wykorzystali do prac drogowych. Na terenie nekropolii dokonywano egzekucji ludności żydowskiej. Do dziś na obszarze około 0,4 ha zachowały się nieliczne, zniszczone macewy z inskrypcjami w języku hebrajskim oraz niemieckim. W ich zwieńczeniach wyryto Gwiazdy Dawida czy motywy florystyczne, między innymi w formie wici roślinnej. Zwraca uwagę nagrobek w formie złamanego drzewa, stanowiący w żydowskiej sztuce sepulkralnej alegorię przerwanego życia. Wśród traw można odnaleźć resztki ceglanego muru oraz fundamenty domu przedpogrzebowego. Pochowano tu Arie Izaaka Goldfarba - miejscowego fabrykanta, zastępcę burmistrza, członka loży masońskiej, osobę zasłużoną dla rozwoju miasta. Ciekawostkę stanowi fakt, iż jego ciało zostało poddane kremacji, czyli zabiegowi bardza rzadko stosowanemu przez Żydów.
W 1985 roku nekropolia została wpisana do rejestru zabytków. Cmentarz jest ogrodzony siatką, ze swobodnym dostępem przez furtkę.
tekst: K. Bielawski
Bibliografia: Hanna Domańska "Kamienne drzewo płaczu"
zdjęcia: Mariusz Momont (Pomorskie Towarzystwo Genealogiczne)
Kliknij tu by obejrzeć film video nagrany na tym cmentarzu