Mimo różnic kulturowych i religijnych, ludno¶ć żydowska w pewnym stopniu zintegrowała się z pozostałymi mieszkańcami. Polacy i Żydzi razem walczyli podczas zrywów narodowych, czego przykładem może być kowal Abram, który w czasie powstania wykuwał kosy i podkuwał konie dla powstańców.

W Seroczynie istniała żydowska gmina wyznaniowa. Jej staraniem wzniesiono synagogę. Był to kryty gontem, jednopiętrowy budynek, zlokalizowany przy obecnej ul. Siedleckiej. Bóżnica uległa zniszczeniu jeszcze przed II wojn± i została rozebrana. Rabin zamieszkiwał w należ±cym do kahału domu przy ul. Koszarowej. Na pocz±tku dwudziestolecia międzywojennego gminie żydowskiej w Seroczynie podlegało około sze¶ciuset wyznawców judaizmu z miejscowo¶ci gminy Wodynie, a także Ozorowa, Rudnika i Żebraczki. Przedstawiciele kahału uczestniczyli w wizytach biskupów, oficjalnie witaj±c przybyłych go¶ci. Gmina żydowska w Seroczynie funkcjonowała do 1928 roku, a następnie została podporz±dkowana kahałowi siedleckiemu. Ludno¶ć żydowska zamieszkiwała teren w centrum miejscowo¶ci. Żydzi zajmowali się handlem i rzemiosłem, między innymi szewstwem, krawiectwem i kowalstwem, posiadali piekarnie i olejarnie. W okresie międzywojennym dzieci żydowskie uczęszczały do miejscowej szkoły powszechnej. Wiadomo też, że w miejscowo¶ci aktywna była komórka Agudas Israel, partii politycznej zdominowanej przez kręgi żydowskiej ortodoksji.

Na przełomie XIX i XX w. wielu Żydów opu¶ciło Seroczyn, udaj±c się w poszukiwaniu lepszych perspektyw za granicę, między innymi do Ameryki. Spis powszechny z 1921 r. odnotował w mie¶cie 179 osób pochodzenia żydowskiego.

Druga wojna ¶wiatowa przyniosła kres temu sztetl. Kilku Żydów zginęło podczas doraĽnych egzekucji na terenie miasta. Pozostał± czę¶ć deportowano do Stoczka Łukowskiego, sk±d trafili do getta w Parysowa. Większo¶ć z nich zgładzono w komorach gazowych Treblinki. Tylko nieliczni zdołali przeżyć wojnę.

Dzi¶ jedynym ¶ladem po tej społeczno¶ci jest cmentarz, położony w lesie w pobliżu szkoły, na działce o powierzchni 0,7824 ha. Jego lokalizację zaznaczono na opracowanej w 1937 roku wojskowej mapie rejonu siedleckiego. Cmentarz służył nie tylko mieszkańcom Seroczyna, ale także okolicznych miejscowo¶ci. Wiadomo, że przed wojn± teren nekropolii otaczało drewniane ogrodzenie z zadaszon± bram±. W czasie II wojny ¶wiatowej Żydzi zostali zmuszeni przez nazistów do wyrwania i rozbicia kamiennych nagrobków, które póĽniej używano do utwardzania dróg. Dewastacji dopełnili niektórzy mieszkańcy Seroczyna, wykorzystuj±c macewy m. in. do prac budowlanych. Do dzi¶ przetrwało kilkadziesi±t macew. Zachował się także rów, wyznaczaj±cy granicę cmentarza.

W 2011 r. udało się odzyskać ponad 20 macew w różnym stanie zachowania. Dzięki pomocy Yosepha Kutnera z Ziomkostwa Żydów Kutnowskich udało się odczytać czę¶ć personaliów zmarłych:
Mosze syn Zeewa, zm. 5 marcheszwan 5649 (10.10.1888)
Menachem syn Icchaka, zm. 2 heszwan 5638 (9.10.1877)
Chana córka Cwi, zm. w miesi±cu adar(?)
Sara córka Zeewa, zm. ? heszwan ?
? syn Icchaka, ? zm. tewet ?
Laja ? córka Menachema (?)
Iszaj(?) syn Icchaka(?), zm. 18(?) aw 5611 (16.08.1851)
Josef Eliezer syn Abrahama, 19 tewet 5630 (23.12.1869)
Bracha(?) córka Mosze ?, zm. ? Aw ?
Cwi syn Abby(?), zm. 2 (20?) heszwan 5650 (27.10.1889)
Josef syn ? Mosze ?, zm. 30 szewat ?
Sara córka Zeewa, zm. 2 heszwan ?

Wiosn± i latem 2012 r. na cmentarzu przeprowadzono prace porz±dkowe. Raport z ich przebiegu został opublikowany na stronie: http://www.klub-seroczyn.pl/7.html.

Społecznym opiekunem nekropolii jest mieszkaj±cy w Seroczynie Damian Lewandowski. W dniu 10 lipca 2012 r. Ambasada Izraela oraz Żydowski Instytut Historyczny przyznały mu dyplom za działalno¶ć na rzecz ochrony dziedzictwa kultury żydowskiej w Polsce. Wyróżnienie to "przyznawane jest niezwykłym Polakom, polskim organizacjom oraz miastom, czyni±cym wiele dla odkrywania prawdy o przeszło¶ci i budowania lepszej przyszło¶ci".

W paĽdzierniku 2013 r. na skraju nekropolii pojawiła się tablica z napisem: "Beit Chaim. Cmentarz żydowski. Prosimy uszanuj miejsce pochówku mieszkańców Twojej miejscowo¶ci". Tablicę umie¶cił Damian Lewandowski w ramach szerszego projektu znakowania cmentarzy żydowskich, realizowanego przez portal Kirkuty i sfinansowanego przez pragn±cego zachować anonimowo¶ć mieszkańca Stanów Zjednoczonych.

Warto wiedzieć, że na cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej (kwatera 32, rz±d 7) w ohelu cadyków radzymińskich spoczywa Lewi Izaak z Seroczyna, syn Izraela z Radzymina i wnuk Jakuba Arie Gutermana, założyciela dynastii chasydzkiej w Radzyminie; cadyk w Ladach i Seroczynie.

tekst: Damian Lewandowski, K. Bielawski