Nie wiemy, kiedy pierwsi Żydzi zamieszkali w Rykach. Autorzy Księgi Pamięci Ryk podaj±, że "najstarsza wzmianka o Żydach w Rykach pochodzi z 1426 roku, kiedy w Polsce stosowano prawo zwyczajowe. Prawo to znajdujemy w dziele polskiego historyka prawa Helcela " Starodawne prawa polskiego pomniki". Co prawda według tego zdarzenia nie możemy wnioskować, że Żydzi zaczęli się osiedlać w Rykach dopiero w 1426 roku. Po pierwsze wiemy z historycznego do¶wiadczenia, że data na przypadkowo zachowanym dokumencie nie może być uważana za wiarygodne Ľródło o pocz±tkach osadnictwa w tym rejonie. Z drugiej jednak strony, istota konieczno¶ci podejmowania decyzji o regulacji gospodarczych stosunków wskazuje na tendencję osiedlania i organizowania życia. Prawne rozporz±dzenia w ¶redniowieczu, które rozwijały się póĽniej na podstawie niepisanego, zwyczajowego prawa pojawiaj± się dużo póĽniej niż stosunki gospodarcze, które maj± one regulować. I dlatego nie popełnimy wielkiego błędu, jeżeli przesuniemy pocz±tki żydowskiego zasiedlania Ryk na koniec czternastego stulecia lub na sam pocz±tek wieku piętnastego". Z kolei Zbigniew Lipski w swym opracowaniu zatytułowanym "Ryki - sięganie do korzeni" napisał, iż Żydzi w Rykach mieszkali przynajmniej od połowy XVIII wieku. W protokole z lustracji Ryk z 1789 r. zapisano: "...znajduje się także kilka domów Żydów tamtejszych, kupiectwem i handlem się bawi±cych, a także sklep murowany żydowski w Rynku".

Podobnie jak w innych polskich miastach, społeczno¶ć żydowska w Rykach była bardzo liczna. W 1834 roku 476 osób z 1268 mieszkańców było wyznania mojżeszowego. Spis powszechny z 1921 roku odnotował w Rykach 2.419 osób pochodzenia żydowskiego, co stanowiło 68,5% całej ludno¶ci miasta. Przed II wojn± ¶wiatow± liczba ta wzrosła do około trzech tysięcy. Wielu miejscowych Żydów było chasydami.

Według starszych mieszkańców miasta, stosunki z ludno¶ci± żydowsk± układały się dobrze. Jeden z nich - p. Edward Doliński - w swych wspomnieniach stwierdził wręcz: "miałem więcej dobrego od Żyda jak od Polaka".

Holocaust zamyka historię obecno¶ci Żydów w Rykach. Tych, którym dane było przeżyć koszmarn± codzienno¶ć ryckiego getta, deportowano do obozów w Sobiborze i Treblince. Większo¶ć z nich nie przetrwała wojny. Przytoczmy tu opis deportacji, zawarty na stronach Pinkas Hakehillot Polin: Encyclopedia of Jewish Communities: "Szóstego maja 1942 roku granatowa policja przybyła do budynku Judenratu i uwięziła jego członków w miejscowym areszcie. Tej samej nocy getto zostało otoczone przez oddziały SS z Dęblina. Esesmani, razem z granatow± policj±, wyrzucali Żydów z mieszkań. Pozwolono im zabrać ze sob± 10 kg jedzenia oraz rzeczy osobiste i odprowadzono ich na rynek. Starcy i chorzy byli rozstrzeliwani na miejscu. Odebrano Żydom kosztowno¶ci oraz pieni±dze. Rano siódmego maja poprowadzono Żydów do Dęblina-około 15 km od Ryk- pod siln± eskort± niemieck±. Tych, którzy nie mogli nad±żyć (starcy, dzieci, chorzy) rozstrzeliwano, a ich ciała pozostawiano przy drodze. Na stacji kolejowej w Dęblinie kobiety wraz z dziećmi odł±czono od mężczyzn. Grupę dwustu młodych ludzi skierowano do obozu pracy w Dęblinie na lotnisku. Pozostali Żydzi z Ryk i Dęblina w liczbie około trzech tysięcy, zostali wysłani w wagonach towarowych do obozu zagłady w Sobiborze".

Naocznym ¶wiadkiem wywiezienia Żydów z Ryk był p. Henryk Wojtachnia. Dzi¶ tak wspomina ten dzień: "Dla dzieci starców i chorych zorganizowano furmanki - podwody. Na pocz±tku i na końcu grupy na furmankach stał Niemiec z karabinem i je¶li kto¶ wyszedł z szyku to strzelano do niego. Przed pierwszym kilometrem na pobocze ulicy za czapk± wybiegł Żyd, który został zastrzelony. Przy zbiegu obecnych ulic Poniatowskiego z Warszawsk± młody chłopiec buntował się i odł±czył się od matki. Położył się na trawniku przy budynku. Po chwili przyszedł Niemiec ze znajduj±cego się posterunku po drugiej stronie ulicy i zastrzelił tego chłopca. Powyższy fakt wspominała też nauczycielka p. Korżykowa. Po wymarszu z getta w czasie kontroli na strychu budynku przy Starym Rynku 56 znaleziono ukrywaj±cego się Żyda, do którego strzelił Niemiec".

Po wyzwoleniu do miasta wrócili nieliczni Żydzi. Ich plany ponownego zamieszkania w swym rodzinnym sztetl nie powiodły się. Kilku Żydów zostało zamordowanych przez ich s±siadów. Pozostali w trosce o własne życie, uciekli z Ryk. Dzi¶ o obecno¶ci Żydów w Rykach przypomina synagoga wzniesiona przy Starym Rynku oraz pożydowskie budynki mieszkalne.