Pocz±tki osadnictwa żydowskiego w Pleszewie przypadaj± zapewne na pocz±tek XIX wieku. Według ustnych przekazów Żydzi mieli tu mieszkać już w XVI wieku, jednak te informacje nie znajduj± potwierdzenia w materiałach Ľródłowych. Autorzy wydanego w 1883 roku "Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich", w czę¶ci po¶więconej historii Pleszewa w XVI i XVII w., kwestię obecno¶ci wyznawców judaizmu w tym mie¶cie skomentowali krótko: "Żydów nie cierpiano w Pleszewie". W 1699 roku wła¶ciciel miasta wydał dokument, reguluj±cy zasady pobytu Żydów w Pleszewie: "Żydów przechowywać ani im mięszkania w domach dozwalać niedopusczam. Przywie¶ć jednak dla sukienników farby albo inszych rzeczy do miasteczka niezabraniam, tak iednak aby natrzydni w miasteczku dlużey nie bawili". Pierwsi Żydzi zamieszkali na przedmie¶ciu Pleszewa, w Maliniach na pocz±tku XIX wieku. Do 1815 roku w mie¶cie żyło już około stu osób pochodzenia żydowskiego. W tym czasie w Pleszewie powstała żydowska gmina wyznaniowa, do której należeli także Żydzi z okolicznych wsi, między innymi z Brzezia, Gutowa, Gołuchowa, Kotowiecka, Kuchar, Kucharek, Marszewa i Sobótki. Pierwsza połowa XIX wieku przyniosła dynamiczny rozwój liczebny społeczno¶ci żydowskiej. Pleszewski kahał utrzymywał synagogę, mykwę i cheder. Godna podkre¶lenia jest ożywiona działalno¶ć społeczna Żydów z Pleszewa. W mie¶cie działały organizacje o charakterze dobroczynnym, takie jak: Towarzystwo Pogrzebowe i Opieki nad Chorymi Chewra Kadisza, Stowarzyszenie Opieki i Przyodziewku Ubogich Żydowskich Dzieci, Bracki Zwi±zek Aprowizacji Chorych, Zwi±zek Biednych Izraelitów. Kobiety mogły uczestniczyć w Zwi±zku Kobiet Żydowskich i Zwi±zku Panien Żydowskich.

Przełom XIX i XX wieku przyniósł spadek liczby Żydów w Pleszewie. O ile w 1871 roku w mie¶cie żyło 1.039 osób pochodzenia żydowskiego, to w 1895 roku liczba ta zmniejszyła się do 550 osób. Było to spowodowane między innymi emigracj± zarobkow± do Ameryki. Spis powszechny z 1921 roku odnotował już tylko 116 Żydów. Niestety, dostępne nam materiały Ľródłowe nie podaj± informacji o losie Żydów z Pleszewa po doj¶ciu do władzy nazistów. Z duż± doz± prawdopodobieństwa możemy przyj±ć, że w latach trzydziestych pleszewscy Żydzi stopniowo opuszczali swój sztetl, a pozostałych w mie¶cie zgładzono po wybuchu II wojny ¶wiatowej.

Cmentarz żydowski w Pleszewie powstał w 1817 roku. W lutym tego roku Żydzi zwrócili się do wła¶ciciela miasta, prosz±c o zgodę na nieodpłatne przekazanie parceli z przeznaczeniem na cmentarz. Pierwsz± pochowan± była Jitte córka Lejba, zmarła zim± 1817 roku. Pocz±tkowo granice cmentarza wyznaczał rów, póĽniej nekropolię otoczono kamiennym murem. Gmina żydowska wybudowała także dom, w którym zamieszkał dozorca cmentarza. W pobliżu synagogi znajdował się budynek domu przedpogrzebowego. Miejscowe bractwo pogrzebowe Chewra Kadisza powstało w 1813 roku. Zapewne do czasu założenia cmentarza żydowskiego w Pleszewie, członkowie Bractwa pomagali przy organizacji pochówków pleszewian w oddalonym o dwadzie¶cia pięć kilometrów Jarocinie.

Wiele informacji o cmentarzu w Pleszewie zawdzięczamy wydanemu w 1909 roku opracowaniu zatytułowanemu "Z przeszło¶ci i teraĽniejszo¶ci Żydów oraz gmin żydowskich w prowincji poznańskiej na podstawie Ľródeł drukowanych i nie drukowanych". Jego współautorem jest rabin Aaron Heppner, syn Paula Heppnera - na przełomie XIX i XX wieku dozorcy cmentarza w Pleszewie i przewodnicz±cego bractwa pogrzebowego. W swej ksi±żce Heppner opisuje dzieje nekropolii, podaj±c między innymi nazwiska wielu pochowanych na tym cmentarzu osób zasłużonych dla społeczno¶ci żydowskiej.

Cmentarz położony jest na terenie obecnego osiedla Mieszka I. Nekropolia została zniszczona przez nazistów. Dewastacja trwała także po wojnie. Radny powiatu Pleszew, Krzysztof Szac w wypowiedzi udzielonej red. Januszowi Jarosowi z redakcji "Głosu Wielkopolskiego" stwierdził: "Cmentarz był rozkradany. Nie będę mówił, gdzie te nagrobki s±, bo na niejednej z ulic można je znaleĽć". Pragn±c± zachować anonimowo¶ć mieszkanka Pleszewa w li¶cie przysłanym do naszej redakcji, tak wspomina cmentarz z lat 50-60 tych: "Nie było już muru, tylko dół po fundamentach wzdłuż północnej i zachodniej strony, wypełniony ¶mieciami. Na terenie cmentarza nie było już żadnego nagrobka, tylko wzgórki porosłe traw±. Rosły kępy bzów i poziomki oraz drzewa li¶ciaste. W malutkim domku dozorcy, zbudowanym jakby na podwyższeniu, mieszkał pan Stolarek - prawdopodobnie przedwojenny dozorca cmentarza. Bardzo dbał o to, żeby nie bawiły się tam okoliczne dzieci. Przeganiał je natychmiast. Z cmentarza było widać doskonale panoramę Pleszewa. Ci co pamiętali cmentarz przedwojenny, mówili, że był bardzo bogato urz±dzony. Otoczony był murem, a na nagrobkach były piękne marmury. Wjazd był od strony domu pana Stolarka. W latach 50-tych na cmentarzu co roku rozbijali swój obóz Cyganie". Na cmentarzu nie ma dzi¶ macew, jego teren został wykorzystany jako boisko i ogródek jordanowski.