Le¶ny cmentarz we wsi Miłocice jest starsz± z dwóch nekropolii, na których chowano Żydów z pobliskiego Bierutowa. Pierwsza wzmianka o Żydach przebywaj±cych w Bierutowie pochodzi z 1350 r. Niewiele jednak wiadomo o ich życiu z tego okresu w tym mie¶cie. W 1583 r. miasto otrzymało przywilej de non tolerandis Judaeis, co wykluczyło Żydów z historii Bierutowa na wiele lat. Powrócili tu w drugiej połowie XVII w., a założenie gminy datuje się na drug± połowę XVIII wieku.

Cmentarz żydowski w Miłocicach został założony około 1740 r. Do roku 1823 chowano tu również ludno¶ć żydowsk± z oddalonej o prawie trzydzie¶ci kilometrów Ole¶nicy. W 1847 r. z fundacji Emanuela Pringsheima wzniesiono dom przedpogrzebowy, a teren cmentarny otoczono murem z cegły. Już w drugiej połowie XIX wieku cmentarz stopniowo uległ niemal całkowitemu zapełnieniu. Około 1900 roku nekropolia została zamknięta. Podczas II wojny ¶wiatowej miejsce to zostało zdewastowane przez Niemców. 14 maja 1990 r. cmentarz wpisano do rejestru zabytków. Obecnie nekropolia zajmuje obszar około 0,2 hektara, brak jest jakiegokolwiek ogrodzenia. Zachowało się około trzydzie¶ci nagrobków, z czego najstarszy pochodzi z 1756 r. Niemal wszystkie macewy s± przewrócone, roztrzaskane lub choćby przełamane. Na nagrobkach dominuj± inskrypcje w języku hebrajskim. Wiele grobów jest rozkopanych i widać wyraĽnie w tym rękę człowieka, a nie dzikiego zwierza z okolicznych lasów. Cmentarz robi przytłaczaj±ce wrażenie miejsca zapomnianego przez wszystkich. Warto się tam jednak wybrać, choćby po to, by ujrzeć to, co za być może kilkana¶cie lat pochłonie las.